Meningen

E.T., meesterlijke film. Erg goede herinneringen aan, het is weer tijd voor een herziening. Ik weet niet hoe ik 'm nu zou beoordelen, maar als kind vond ik het echt prachtig. Net als Jumanji bijvoorbeeld, maakte veel indruk. Dat Elliot het wezen vond maakt het echt meeslepend, omdat er echt een relatie bij kwam kijken tussen de twee.

Klassieker gewoon.

Aardig oorlogswerkje die ondanks zijn lange speelduur een redelijk tempo weet aan te houden. Zeer jammer natuurlijk dat de Duitsers weer geen Duits praten en ik had dan ook totaal niet het idee dat we met een groep Nazi's te maken hadden. We moeten het er maar mee doen, gelukkig maakte het in dit geval niet zo heel veel uit. Leuk dat ze beide partijen in beeld hebben gebracht en dat je de strategie van de tegenstanders ook kon ontdekken. Heel erg spannend werd het niet, maar ik had het niet anders verwacht bij een missie om Churchill over te brengen naar Berlijn. De cast doet het prima en Donald Sutherland had ik niet herkend zonder witte haren. Het einde heeft een komische noot wanneer blijkt dat de brigade van Kolonel Steiner eigenlijk compleet nutteloos bezig was geweest.

Stelt niet zo veel voor.

Films met een tijdsperiode van de Romeinen of Grieken zijn vaak al indrukwekkend genoeg met al die manschappen, aankleding en kastelen. Hier viel dat echter een beetje tegen.

Ik vind het altijd heerlijk om te zien hoe een leger zijn verdediging voorbereid. Dus toen ze bezig waren met die palen in de grond kreeg ik meteen zich in een aanval. Die kwam er, toch redelijk verassend nadat Marcus de verkeerde keuze leek te maken om zijn manschappen op te stellen midden in de nacht.. Maar de individuele gevechten vond ik tegenvallen. Het was een beetje rommelig in elkaar gezet en ik mistte een paar overzicht-shots zodat je duidelijker zag waar de vijand zich bevond en met hoeveel ze waren. De volgende dag komt die vijand terug en dan stellen de Romeinen zich tactisch op met die schilden. Dat vond ik wel aardig om te zien, maar ook dit hadden ze beter in beeld kunnen brengen.

Dan ligt Marcus opeens 300 km verder en ik vroeg me af waarom dat nu persé nodig was maar zijn oom mistte hem te erg blijkbaar. Even later krijgt Marcus een soort van herinnering of flashback en daarna zit hij opeens in die arena waar slaaf Esca moest vechten. Dat was veel te snel overgeschakeld, het leek even of we nog in die flashback zaten.

Moest Marcus zijn manschappen niet steunen? Er was nog geen vrede in Engeland naar mijn idee. Toch vind hij het belangrijker om die Eagle te vinden, kosten wat het kost. De reis begint, en toevallig ontmoeten ze wat plaatselijke bewoners. Het montagewerk had hier wat beter gekunt want als ze vier seconden op hun paard zaten kwamen ze alweer iemand anders tegen. De natuurplaatjes waren wel aardig maar deden me eigenlijk niets op deze manier.
Ook erg dom trouwens toen Marcus die Eagle zag staan bij die dansende clan en er blind op af rende. Hij wordt neergehaald maar ze laten hem vreemd genoeg wel gewoon liggen want als Esca hem wakker maakt kan hij gewoon weer meegaan.

Eenmaal teruggekomen vond ik die reactie van die hoge pief erg tegenvallen, nadat Marcus die adelaar terug had gebracht. Want dat symbool was toch zo heilig en belangrijk voor Rome? Het enige wat hij kon zeggen was dat Marcus nu in aanzien gestegen was en dat hij puik werk had geleverd, maar hijzelf en de rest van die witte pyjamas reageerden nauwelijks.


Je kunt het allemaal wel voorspellen zoals DanLee een paar berichten hierboven al aangeeft. Overigens verklapt de muziek ook soms wat dingen.

Te standaard en het heeft eigenlijk niet veel te bieden, ondanks de oudheid waarin de film zich afspeelt.

Zoals verwacht een krachtig landschap met jachten en vachten. Edward Norton deed het uitstekend als ijsbeer en Dwayne Johnson wist zijn rol als walvis perfect in te vullen. Philip Seymour Hoffman als olifant was eveneens overtuigend, tergelijkertijd ook tragisch en onder water hilarisch. Hier en daar was er soepel camerawerk en de time-laps zorgden voor een bijzondere evolutie tussen de seizoenen. Knap dat de makers zo dicht zijn gekomen bij de gevaarlijke dieren en ik vraag me af wat de beesten dachten toen ze opeens een filmploeg in hun territorium zagen lopen. De voice-over had ik op Engels gezet omdat de Nederlandse stem meteen voor zo'n sirieuze informatieve toestand zorgt en daar had ik weinig zin in. Muziek pastte overigens prima bij de beelden. Mooie weergave van moeder natuur maar indrukwekkend was het niet, daarvoor heb ik al te vaak Discovery en Animal Planet gekeken.

Een simpel maar doeltreffend werkje waar twee kerels in hun jeep rondrijden door verlaten gebieden op zoek naar wat zombies of oude bekenden. De twee hoofdpersonages speelden goed en aangezien zij bijna iedere seconde in beeld verschijnen hoeven we verder niet zoveel te verlangen. Qua camerawerk en special effects blijft het vrij karig maar een post-apocalyptische sfeer hebben de makers prima naar voren weten te brengen. Ook wel gaaf dat de Nazi cultuur is aangebracht (altijd zeer geschikt in combinatie met dit thema) en fijn dat ze Italiaans praten.

Een bos en flink wat spanning. Dit keer zijn het echter geen geesten, zombies of een doorgeflipte maniak maar gewoon een bende jongeren. Waanzinnig hoe Watkins het ons hier voorschoteld. Steeds weer komt Jenny in een volgende catastrofe terecht en zodra er een uitweg lijkt te zijn wordt het alleen nog maar moeilijker. Ook sterk spel bij de jongens met Jack O'Connell aan kop als brute leider. Verwondingen komen royaal in beeld, beslissingen zijn begrijpelijk en de muziek is passend aangebracht. Zeer goed.

Prima film.

Mel Gibson heeft me nog nooit teleurgesteld en dat blijft zo. Hij zit lekker in z'n rol.

Mooie settings, goede belichting.

Het hele gedoe met dat corrupte bedrijf blijft een beetje vaag omdat de praktijken zèlf niet in beeld komen met die bestraling en eventuele kernwapens. Je moet de rode draad oppakken uit de vele dialogen maar als je de aandacht erbij houd is het best te volgen.
Toch komt het grofgezecht neer op een 'speurtocht naar de dader'.

De kills zijn ijskoud en soms best verassend. Wel een beetje vreemd trouwens dat Thomas zo snel een nieuwe deur in z'n auto had zitten na die crash.

Het einde zag ik niet aankomen en het is best leuk dat ze Thomas met zijn dochter naar de hemel laten gaan.

American flag.


Niet erg spectaculair, wel overtuigend genoeg.

Ik kijk nog maar zelden iets op de buis of op het doek; ik woon nu in Bangkok en heb zelfs geen tv maar is niet erg. Met de kerst en nieuwjaar ben ik twee weken naar Nederland op vakantie geweest en toen in het vliegtuig heb ik dit actiespektakel met Cruise op mijn netvlies ontvangen. Lekkere vaart zit erin, en de actie is fraai in beeld gebracht. Er wordt met de tijd gespeeld, wat meestal wel interessant is en Blunt ziet er weer leuk uit. Mijn lange vlucht leek hierdoor ietsjes minder lang te duren en dat was fijn.

Een beetje sloom dit. Er gebeurt veel maar ook weer niet. We krijgen niet zo veel te zien eigenlijk.
Er zitten wel 'n paar mooie shots tussen. Met die boom, in de grote keuken, op dat feest...
Het geluid van voorwerpen vond ik soms nogal hard. Dus een deur, sleutels of wat dan ook.
Bracha van Doesburgh ( ik zie nu dat ze zo heet ) vind ik er erg leuk uit zien en ze speelde ook goed. Naar haar heb ik wel met plezier gekeken.
Niet alle dialogen zijn even goed. Bij die openhaart, Karen met een andere vrouw, was een erg raar gesprek.
En die scene met de toeterende auto en het vallen in de gracht sloeg nergens op.

Niet vervelend, maar iets te zwak.

Geen super interessant verhaal, wel meeslepend als je niet oppast. Het gaat voornamelijk om de honden en ja, dit is knap in elkaar gestoken maar om de film hiervoor in de hemel te prijzen... dat lijkt me niet nodig. Origineel is het enigzins wel.

IJzersterk drama met twee interessante tegenspelers. Ben Kingsley en Penélope Cruz weten een verbluffende relatie neer te zetten zonder teveel geslijm of gezeur. Er is vrij soepel gefilmd en de achtergrondmuziek staat op een laag pitje. Opvallend waren de momenten waar je iemand hoorde praten terwijl niemand zijn mond bewoog, hier en daar hebben ze het leuk weten te mixen en dat voorkomt dat we afdwalen van het onderwerp. Het is ook wel fijn dat de echtgenoot van Kepesh veel begrip op kan brengen voor de situatie waarin ze verkeren zodat we niet opgescheept zitten met talloze vermoeiende emoties.

Neppe en voorspelbare film. Jennifer Garner is wel leuk maar dat maakt het zwakke verhaal niet goed. Hoewel het nog redelijk begon werd het steeds slechter, helaas.

- 1,5 -

Het eerste shot (eigenlijk het tweede) met die witte auto was meteen raak, was mooi vanaf boven gefilmd.

Het camerawerk blijft boeiend. We draaien om de persoon heen, we kijken stiekem mee in een gymzaal of zitten achterin de auto en we komen op zijsporen terecht en nemen daarbij een kijkje in de keuken waar ze stiekem wat marihuana roken. Ook al zit je continu op de huid van de desbetreffende persoon, het zorgt er voor dat je dichtbij de situatie komt en meer verbinding krijgt met de daadwerkelijke omgeving.
Wat ik mistte was een bepaalde verbinding met de personages zelf. Want elk figuur wordt maar beperkt voorgesteld en op een gegeven moment zat ik 'n beetje te wachten op die achtergrond van de personen. Het blijft iets te oppervlakkig allemaal en dat vind ik zonde. Het is leuk dat we van de daders wat meer te zien krijgen maar toch blijf je met hun ook op een bepaalde afstand zitten. Er is nergens een climax en misschien dat ze daardoor ook niks 'op hoeven te bouwen' maar ik denk dat het allemaal iets strategischer aangepakt had kunnen worden.

Ook volgen we opeens tough-guy Benny die rustig doorwandelt door de school nadat er brand is ontstaan en er lijken op de grond liggen. Terecht dat hij werd afgeknald.
En het schoolalarm kon ook wat beter afgesteld zijn, ik heb 'm maar heel even gehoord.
Erg storend vond ik dat er in de camera werd gekeken op sommige plekken. Bij dat gesprek in dat kringetje waarbij de camera langzaam ronddraaide kwam het meervoudig voor.

De cast is redelijk maar eigenlijk hoeven ze niet zoveel uit de kast te halen. John Robinson en Nathan Tyson hebben me in ieder geval wel overtuigd dat ze kunnen acteren.


Het blijft te simpel en het einde voelde niet zo goed aan. Toch was het wel een aangename ervaring.

Een spetterende scy-fy waarin de rijke bewoners van Aarde zijn gevlucht naar een modern oord genaamd 'Elysium'. Max is een fabrieksmedewerker die tijdens zijn werkzaamheden in een incident terecht kwam waardoor hij straling heeft opgelopen en binnen vijf dagen zal sterven. Hij wil zich dus graag laten opereren op de andere 'planeet' en hij kan hiervoor een ticket bemachtigen door een klusje uit te voeren waarbij hij datagegevens van een erg belangrijk individu moet kopiëren door middel van een apparaatje dat in zijn hoofd is bevestigd. De omstandigheden lijden er toe dat Max diverse dingen moet ondernemen en eigenlijk blijft het continu wel spannend. Alles is erg mooi en treffend in beeld gebracht, personages zijn goed gecast en de verrassingsfactor blijft zowat de gehele speelduur intact. Wel vroeg ik me af waarom die 'regering' er fel op tegen was dat Delacourt haar hulptroepen had ingeschakeld toen er drie onbekende schepen naderden want blijkbaar hadden ze zelf helemaal geen afweermechanismen. Verder puik werk. Fijne balans tussen emotie en actie zonder echt aan te dikken.

Weinig nieuws onder de hete zon. Behalve de slang die verstoppertje speelt, de kameleon die gedwongen is om te dansen en het Bogoniameer waar heel veel flamingo's op af komen is er niet zoveel bijzonders aan te treffen in deze documentaire. De olifanten kregen langzamerhand een hoofdrol en het werd allemaal typisch naar voren gebracht; ik zag geen indrukwekkende camerabewegingen, intrigrerende close-ups of minder bekende diersoorten. Beetje vervelend ook dat ze op het einde nog om geld gaan bedelen.

Wat zich voor doet als een indrukwekkend spektakel blijkt een vrij standaardgegeven te zijn waarbij een vrouw beschermt moet worden om te voorkomen dat de duivel via haar alles zal vernietigen. Dit uitgangspunt kon me niet echt scherp houden en aangevuld met clichés valt er weinig te genieten. De actie is vrij beperkt en het hele gebeuren met het geloof en de betrokkenen is too much en ongeloofwaardig. Wat overblijft is een vleugje sfeer en mysterie maar ook op dat gebied blinkt deze End of Days niet uit. Enkel de scène in de kerk waarbij de banken omhoog vlogen en de ramen eruit sprongen was wel interessant.

Zeer aangename suprise waarin we twee agenten volgen tijdens hun patrouilles door de straten van Los Angeles. Er is geen ingewikkeld plot of een duidelijke missie aanwezig en zo belanden ze in verschillende situaties als bij een brand, opgesloten kinderen en dode lichamen. Er is voor een zekere first-person filmstijl gekozen door middel van een handheld camera en een paar vaste camera's die in de politiewagen zijn gemonteerd. Dit pakte goed uit. Gyllenhaal en Peña zijn een schitterend duo die luchtige gesprekken voeren en vrijwel alles kunnen delen. Daarnaast worden de latino-gangsters prima vertolkt met hun typische accent, AK-47's, piercings en tatoeages. Het einde kwam hard aan en het is altijd geweldig als een regisseur er voor kiest om zijn hoofdpersonage te laten doorzeven met kogels.

In Ender's Game wordt een jonge knaap in eerste instantie opgeleid tot commandant voor de aanvalsvloot om de buitenaardse schepen te verslaan. Voor het grootste gedeelte zien we Ender dan ook ontwikkelen met zijn mede 'studenten'. Hij krijgt al gauw respect in de groep en op een gegeven moment mag hij de Dragons onder zijn hoede nemen. Deze 'dierlijke' hordes waaronder ook Salamander en Mice vond ik wel leuk bedacht. Ben Kingsley vertolkt de beruchte Mazer Rackham en net zoals zijn collega Harrison Ford speelt hij op automatische piloot maar gezien de omstandigheden is dat niet zo erg (hun taken bestaan voornamelijk uit het opleidingen en dirigeren).
Het geheel is typisch Amerikaans, maar zonder teveel twisten, onwaarschijnlijkheden en clichés en daarom vond ik dit een aangename blockbuster. Het feit dat ze met die laatste 'simulatietest' daadwerkelijk de vijand hadden verslagen zag ik overigens niet aankomen. Een unieke scène met al die verdedigingsdrones rondom dat machtige superwapen..

Lekkere oorlogsfilm dit.

Spannend, en anders dan anders. Prima verhaal en goed acteerwerk.

Ik had wel liever een andere titel gezien.

- 4 -

Tegenvaller.

Ik had een spectaculaire show met indrukwekkende gevechten verwacht. Dat bleek wel mee te vallen.

Dat in- en uitzoomen is echt lelijk, en dit werd meerdere keren gedaan. Verder was er niet echt tactisch gefilmd want soms viel een klap gewoon buiten beeld of keek je tegen de rug van iemand aan.

Ook vind ik het vervelend dat de Chinezen Engels spraken.

Het acteerwerk is niet hoogstaand, maar bij een film als deze zie ik dat door de vingers.

Bruce Lee verraste vrijwel iedereen met zijn dunne lichaam en werd een legende, maar deze film is toch niet veel soeps.

Het is een unieke kijkervaring waarbij je deel uit maakt van de gebeurtenissen en ooggetuide bent van de toestanden die zich in Tokio afspelen. Het zijn een aantal willekeurige levens met een diepere laag die je normaal gesproken niet te zien krijgt. We worden meegesleurd in een waanzinnige visuele trip en treden zelfs uit het lichaam om verschillende scenario's zichtbaar te kunnen maken. Ik vond het lichtelijk jammer dat we zo vaak over de straten vlogen met daarbij de muren die steeds weer door het beeld kwamen. We krijgen op deze manier meer de indruk dat we daadwerkelijk met Oscar's geest meedwalen maar ze hadden het van mij op een grotere afstand mogen doen want nu heb je talloze korte shots die aan elkaar geplakt zijn en dan wordt je toch een beetje onderbroken in je trance. De drugs dienen als basis, maar wat het verschil is met bijvoorbeeld Trainspotting is dat we veel verder kijken in het perspectief en dat maakt het niet alleen tragisch maar ook gewoon erg mooi.

Het begon wel aardig met een leuke inleiding waarbij de namen van de cast en crew op allerlei grote reclame- en uithangborden vermeld leken te staan. Daarna bleef het zonnig en luchtig en was het niet erg lastig om deze nonchalante 104 minuten volledig uit te kijken. Entourage draait vooral om de media- en entertainmentwereld van Hollywood en we zien dat hier veel overspel wordt gepleegd. Daarbij moeten er bepaalde risico's genomen worden en zijn opkomende sterren en enthousiastelingen vaak afhankelijk van één of ander mannetje die alles voor ze belooft te regelen. Wel oké om die vrienden zo hun ding te zien doen maar het bleef allemaal vrij eenzijdig en uiteindelijk heeft het niet zoveel te bieden.

Ik had 'm ooit al gezien.
Tot mijn verbazing herinnerde ik sommige scènes nog: Gin Baker tussen die laserstralen, het vuurwerk, de lift, de kapotte sliert met lampjes en het treinstation bijvoorbeeld.

Sean Connery en Zeta-Jones deden 't niet gek, maar echt sensasueel werd het nergens. Ook die FBI-agenten kwamen een beetje monotoom over. Ving Rhames was dan nog enigszins stoer en die 'Everybody stay cool' bijvoorbeeld kwam er wel heftig uit.

Er zitten een paar leuke stunts in en ze wisten gek genoeg hierbij wat spanning te creeën. De twist op het einde is redelijk verassend. Maar al bij al kon je het allemaal wel raden. Een mannetje en ´n vrouwtje op de vlucht met wat geheimen...


Onderhoudende film maar jammergenoeg ook cliché-bevattend.

En ohja: ''you better don't choose a cannon to kill a mosquito''

Sprookjesachtige landschappen waarin planten zich aan de omstandigheden kunnen aanpassen, vrolijke beestjes (waaronder een vervelende hond) die in het dagelijkse leven meestal geen aandacht krijgen en een -ondanks alle tierelantijn - vrij standaard verloop. Ik wist echter al op voorhand dat dergelijke factoren terug zouden komen dus ik heb geprobeerd me vooral te focussen op de positieve kenmerken en die klus bleek best mee te vallen. Sommige animaties waren best leuk en er staan je een aantal verassingen te wachten. Blinkte nergens echt uit maar keek wel aardig weg.

Heerlijk om Denzel op automatische piloot te zien die een soort van gerechtigheidsmissie nastreeft waarbij hij als een medogenloze killer zijn tengestanders steeds drie stappen voor is en er niet voor schuwt om bij zijn gevaarlijke doelwit aan tafel te schuiven. Zelf heeft hij er niet zoveel belang bij om al die Russen op een wrede manier van het leven te beroven maar juist dat is één van de redenen waarom The Equalizer zich onderscheid. Een jonge, ongelukkige prostitue die hij vaak in hetzelfde café aantreft is genoeg reden om iedereen op zijn plek te gaan zetten. Mooi ook dat hij het meeste weerstand krijgt van een willekeurige badguy in de WalMart en niet eindigt in een slopend gevecht van tien minuten met de 'eindbaas'. Die behandelt hij eigenlijk redelijk nonchalant met een soort nietpistool. Eigenlijk vond ik de eerste groep met wie hij te maken had (met die doodshoofden op het bureau) veel dreigender overkomen en ook dat is dus anders dan anders. Meestal wordt er opgebouwd naar de climax waarbij de badguys er steeds breder en stoerder uitzien. Verder ook wel fraai dat hij steeds zijn stopwatch indrukt om op lakonieke wijze te bestuderen hoeveel tegenstand hij ditmaal zal ontvangen. Lekker straight-forward, payback pakket.

Een wereld met twee partijen: de wetshandhavers en het verzet. Vanzelfsprekend horen de mensen die prozium tot zich nemen bij de onderdrukte maatschappij en voeren zij hun taken netjes uit. Ze worden bewaakt door soldaten die keurig opgesteld staan en de hele dag geen krimp vertonen. De onderwereld vecht voor hun vrijheid en is van mening dat de gevoelens van de mens juist belangrijk zijn in het leven. De hele insteek is logisch verklaarbaar en verreweg van verbazend. Goodguys en badguys dus, inclusief John die we zien overstappen naar de andere kant. Ja, deze Christian Bale zet een goede rol neer maar dat doet 'ie wel vaker. Ook is er is weinig subtiliteit terug te vinden tussen de verschillende scènes en de special-effects leken af en toe wel van marktplaats af te komen. Het is geen kwelling om dit sci-fi gebeuren eens te aanschouwen maar ik heb hier verder niet zoveel uit kunnen halen en een vergelijking met de Matrix vind ik zeker niet waardig.

Merkwaardig portret welke ik wel kon waarderen vanwege de maatschappelijke onderwerpen die aan bod komen die niet vaak worden verteld. De Hitler die hier wordt weergegeven heeft een goede kennis van zaken en kan de mensen om zich heen gemakkelijk beïnvloeden door zijn standvastigheid.en daadkrachtige optreden. Waarschijnlijk bezat dezelfde man van zo'n 75 jaar geleden hetzelfde karakter maar helaas werd dat toen gebruikt voor de verkeerde doeleinden. De manier van fimen is realistisch en het lijkt soms net also de mensen geen benul hadden dat er een cameraploeg aan zou komen. Niet de beste, maar wel de grootste verassing van 2015 als je het mij vraagt.

Ben het eens met Vino, het is een prima film. Maar echte hoogtepunten of mooie dialogen zitten er niet tussen. Het is een constant tempo, maar tijdens de ontsnapping had wel wat meer spanning kunnen zitten en het is jammer dat sommige stukken daarbij zo donker gefilmt zijn.

- 4 -

Degelijke thriller waarin Breslin het op moet nemen tegen een gevangenis; zowel de bewakers, het leiderschap, zijn kameraden en de architectuur spelen een rol. Het geheel wordt ingeleid met een uitbraak in een voorafgaand instituut. Ik vond het niet erg geloofwaardig dat nadat Breslin met dat nieuws kwam (dat het gebouw niet veilig genoeg was) die directeur dit direct geloofde terwijl hij de beste man niet eens kende en enkel een verhaal heeft aangehoord zonder aantoonbaar bewijs te hebben kunnen analyseren. Maar goed, we weten nu in ieder geval waar het om draait. Stallone en Schwarzenegger spelen mooi samen; het is alsof ze pas voor het derde keer op het theater staan en de energie en plezier straalt er vanaf. Een goede casting dus, zonder al die misplaatste onliners en oppervlakkig gezwets. Escape Plan zit vol actie en weet je eigenlijk de gehele speelduur wel vast te houden. Alhoewel niet geheel baanbrekend vind ik het tijdens mijn vergelijking met andere fabricaties uit anno 2013 best verfrissend.

Wat moest ik hier aan Prison Break denken zeg. Blijft te lang hangen allemaal en het wordt zelfs saai. Soms irriteerde ik me er ook aan dat het geluid was weggelaten. Leuk toen ze tegen de muur opliepen. Ondanks dat er een aantal mooie beelden voorbij kwamen is het allemaal wat geforceerd en echt spontaan of verassend is het niet. Ik had ook een hogere verwachting van de ontsnapping, die was uitgelegd met dominostenen.

Tegenvaller, alhoewel ik Steven Mackintosh weer goed vond.