Thunderbolts* (2025)

En wat vond ik er nou van:

Marvel’s nieuwste film “Thunderbolts”, brengt een groep antihelden samen in een explosieve en emotioneel geladen missie. Onder leiding van Yelena Belova (Florence Pugh) en Bucky Barnes (Sebastian Stan) wordt een team van voormalige schurken en buitenbeentjes gedwongen samen te werken tegen een dreiging die hen allen overstijgt. En daar is alles wel mee gezegd. Het voelde als een poging om een soort van “The Suicide Squad” en “Guardians of the Galaxy” neer te zetten, maar ja die hadden James Gunn aan het roer. De emotionele lading over depressie vond ik te aanwezig, zo van “kijk ons eens wat karakterontwikkeling toepassen”. Scenes voelde erg langdradig aan (omdat ze dat ook waren). Aanrader? Nee. Ik ga me nu echt afvragen, ben ik nu superhelden moe of zijn die laatste films van Marvel gewoon slecht. Ik neig nog naar het laatste.

Gemengde gevoelens. Enerzijds wel een aardig uitgangspunt en ook echt wel tof dat men met thematiek rond depressies werkt hier, hoe oppervlakkig dat ook blijft. Ik vond dat ook prima verwerkt in het verhaal. Anderzijds visueel wat saai en erg duister en vooral de flauwe humor die Marvel de laatste jaren kenmerkt (afwezig bij de laatste Captain America, direct de beste prent van de afgelopen tijd) wist me behoorlijk te irriteren. Erg jammer, anders had ik nog wel een voldoende kunnen geven. 2,5*.

Verliest Marvel nog meer pluimen of mogen we spreken van een opflakkering? Ons oordeel is gemaakt maar ik moet deze helaas nog zien.

Thunderbolts* - Fast Forward review

Wat een gedrocht deze film.

Saai ook.

Duurt veel te lang.

Aardige film waarin een paar superhelden moeten samen werken omdat ze zijn verraden door hun opdrachtgever. Vrij neerslachtige personages voor een superhelden-film. Deze film had zich beter buiten het MCU kunnen afspelen. Een ietwat mysterieuze eerste helft en de tweede helft heeft ook een aantal prima scenes. De humor valt een beetje uit de toon hier (vooral de rol van David Harbour).

Verrassend nieuw hoofdstuk binnen de superheldenwereld, waarin regisseur Jake Schreier op geslaagde wijze een aantal intrigerende personages bij elkaar weet te brengen. Specifiek Lewis Pullman geeft gestalte aan een zeer fijn figuur dat zichzelf tegen de finale aan ontpopt tot mogelijk de beste schurk die dit filmische universum heeft gebracht. De computereffecten zijn niet overal even geslaagd, maar de makers kleuren de film niettemin in met originele vondsten en genoeg overgave. Er ontbreekt uiteindelijk wat lef in de uitwerking (want Thunderbolts is iets te nadrukkelijk PG-13), maar dit is niettemin een positieve indruk voor wat de toekomst nog kan brengen.

Een beetje een atypische Marvel, maar dat speelt juist in het voordeel van Thunderbolts*, zeker anno 2025 waar MCU-moeheid bij de meeste mensen wel is ingedaald. Zo ook bij mij. Sinds Endgame zijn er weinig films in deze franchise geweest waar ik nog echt blij van kon worden (Spider-Man: No Way Home daargelaten, maar dat was ook meer door de nostalgische trip down memory lane dan dat het echt een fantastische film op zichzelf was), maar bij Thunderbolts voelde ik voor het eerst weer eens iets oprechts.

Er zit zeker wel wat (matige) humor verwerkt in de film, maar toch voelde dat aspect hier anders aan dan in de doorsnee Marvel-film. Er was niet die dwangmatige nood om om de haverklap een ironisch grapje te maken en daarmee meteen elke oprechte emotie uit de scène te zuigen. Personages mogen echt dingen voelen en doormaken en groeien. En hoewel het qua personages en acteurs een beetje de ''B-line-up'' van de MCU is, vond ik ook dat voordelig uitpakken. Dit zijn geen larger than life-figuren waar je eigenlijk niets nieuws meer mee kunt doen, maar nog echt frisse en nieuwe personages, met ook donkere kanten. Florence Pugh draagt de film met gemak, en heeft wel echt die 'filmster'-kwaliteit. David Harbour is altijd een fijne luchtige aanwezigheid en zorgt dus voor de nodige comic relief (de humor in de film die wél werkt, is meestal afkomstig van hem) en Lewis Pullman zet een hele menselijke, complexe ''villain'' neer. Misschien wel één van de beste die de MCU ooit gehad heeft, inderdaad, vooral omdat hij zo klein en menselijk is. Dat is ook wel eens fijn en verfrissend. De hele invalshoek/metafoor met depressie als 'The Void' ligt erg voor de hand, maar het werkt wel. Ik vond die hele climax enorm goed te pruimen. Hoewel het allemaal ook heel prototypisch verloopt - een groep misfits die elkaar niet kunnen luchten of zien, maar dan toch met elkaar leren samen te werken is al ontiegelijk veel keren eerder gedaan - wérkt ook dat aspect verrassend goed. De personages hebben een dynamiek die tof is, en ik zou ze eigenlijk als groep graag verder zien in volgende films.

Mindere punten? Sebastian Stan als Bucky heeft eigenlijk maar een saai, nietszeggend rolletje en ook Julia Louis-Dreyfus vind ik niet echt werken als grote slechterik. En gewoon wat kleine dingetjes, zoals Sentry die op een halfuurtje tijd opeens alles kan en enorm overpowered is. Het zijn dingen die een beetje inherent zijn aan het superhelden-genre, en Thunderbolts* ontsnapt eigenlijk aan de meeste dingen die de laatste pakweg tien Marvelfilms wél fout deden, dus ik vergeef het ook wel iets gemakkelijker. Het is een frisse, duistere en emotioneel iets complexere film geworden. Tof.

Dikke 3.5*.

Aardige Marvel, gelukkig dit keer zonder al te veel multiverse chaos. Het verhaal zit best leuk in elkaar en het duurt niet al te lang voordat de groep gevormd is. Wat volgt is wat actie, spanning, drama en humor. Dat allemaal redelijk gedoseerd zonder onvolwassen aan te voelen. De actie ziet er goed uit. Richting het einde wordt allemaal wel wat minder met een zwakke finale, helaas. Visueel verder dik in orde. Het acteerwerk is ook goed met een prima onderlinge chemie tussen de hoofdrolspelers. Jammer dat de rol van Kurylenko beperkt is. 3.0/3.5