Meningen

Het is natuurlijk vooral mooi omdat het een waargebeurd verhaal is. Dat wist dit niet van te voren, en als het niet zo was had ik nog een halve punt lager gegeven. Het is namelijk nogal standaard.
Een jonge muzikant wordt geweldig gevonden, met zijn broer waarmee hij wat dingen meemaakt een een meisje waarop hij verliefd wordt.
Die broer, Bob vind ik niet echt fijn spelen en in sommige scenes kwam hij zelfs irritant of overdreven over.
De chemie tussen Donna en Ritchie is ver te zoeken en ik kon niet geloven dat ze echt verliefd waren. Het was eigenlijk meer zo dat Ritchie haar gewoon een lekker ding vond toen in de klas, en haar wou inpalmen. Hij stapt recht op haar af, zegt wat leuke dingen en that's it.
De muziek is leuk maar je weet dat het een grote playbackshow is en dan brokkelt die verbluffende stem toch ook af.
Het einde was zwak, de reacties op zijn dood vond ik erg tegenvallen.

Prima idee deze verfilming maar het komt niet heel sterk uit de verf. Het zuidelijke toontje eronder probeerde me nog over te halen maar ik vond het iets te normaaltjes.

Sjieke film zeg. Nonstop mooi camerawerk en geweldige settings. Acteerwerk vind ik ook dik in orde. Vrijwel alle special effects zien er goed uit en de muziek is best wel mooi.

Eigenlijk heb je twee verhalen die los van elkaar afspelen. Daarom leefde ik niet met één iemand mee. Met het meisje, maar toch ook met de kapitein. Ik kreeg geen hekel aan hem, vond zijn harde optredens soms wel werken. Dat gesprek met die vrouw aan het tafeltje was ook slim aangepakt.
De hele film lijkt zich eigenlijk af te spelen in een soort van sprookjesbos waarvan de magie verborgen zit. Leuk dat ze dit zo apart in beeld hebben gebracht en dat de oorlog op nr.1 blijft staan.
Er zitten echt wat mooie plaatjes tussen en die gast aan tafel met ogen in z'n handen is geniaal.
Ik had iets meer verwacht van het doolhof en die verborgen wereld maar achteraf is het misschien wel beter geweest om daar niet zo veel van te laten zien. Het blijft zo nog 'n beetje mysterieus.

Geen vijf sterren omdat de messteken er redelijk nep uitzagen, dat ze zo dom was om twee druiven te nemen en het einde lichtelijk vond tegenvallen.

Ik ben eigenlijk sprakeloos. Waarschijnlijk spookt deze film morgen nog rond in m'n hoofd. Het is origineel, verassend en mooi genoeg als nummer 1.

Leuk plot, geen overdramatisch gedoe met rechtbanken, kantoren of een slappe voorgeschiedenis. Samuel L. Jackson speelt zijn rol weer erg overtuigend, ditmaal als pissige buurman. Zijn personage Turner verloor z'n vrouw en hij geeft de schuld aan haar toenmalige blanke baas, waardoor hij nu een gevoel van haat heeft gecreeërd naar Chris, omdat die met een chocola'tje de koffer in duikt. Het zal waarschijnlijk niet zo snel voorkomen dat een dergelijk persoon zijn bouwlampen in gaat schakelen en de bomen van het stelletje met een kettingzaag gaat behandelen om ze op deze manier weg te jagen, maar het zou best kunnen. Ik vond het dan ook nergens echt overdreven of ongeloofwaardig overkomen, maar een aantal dingen hadden wat scherper uitgewerkt mogen worden. Zo stond de politie op het einde nog rustig in de woonwijk, terwijl de bosbrand zeer dichtbij leek te zijn. Ook merkte ik op dat Chris tijdens dat vrijgezellenfeest wel erg snel schakelde van gemoedstoestand. Hij was woedend, maar hij liet zich opeens verleiden door een stel danseressen. Maar echt storend werd het in ieder geval nergens.

Aangename verassing.

Mooie film. Origineel plot en leuke visuele effects. Gewoon ontspannen kijken en dan is hij leuk. Prima verzorgt in elkaar gezet, acteerwerk is matig maar kan er net mee door.

Het is anders dan anders en het verhaal verloopt toch niet zoals je zou verwachten.
Alleen vraag ik me af waarom de zoon van de koning Firenation Avatar gewoon ongeboeid in die kamer liet zitten.

- 3,5 -

Lekker actiefilmpje. Een scene vergeet ik nooit meer omdat het gewoon lekker speurwerk is, en het zette me zelf ook aan het denken. Willis komt het huis binnen, gaat naar de slaapkamer van zijn vrouw, treft daar zijn vrouw aan met droge haren. In de douche zag hij stoom, en de wcbril stond omhoog. Hij kijkt onder het bed en vervolgens dreigt hij om op de kast te schieten, als ze niet toegeeft dat ze overspel pleegt. De man komt eruit en later ontploft er een bom in zijn auto.
Goed Bruce, typische Tony Scott.

Leuke film, geweldig om te zien hoe de gevangenen het opnemen tegen de bewakers.

Wel ietsjes overdreven met sommige aspecten en het einde had ik me veel anders voorgesteld.

Prima

Weer een bijzonder exemplaar van meneer Van Sant met lange shots en een aanhoudende kalmte. Blake is een ongelukkig mens die zich afsluit van de buitenwereld. Echter, wat ik vooral zag was een rondstruinende jongen die relatief 'weinig' zorgen aan zijn hoofd heeft en de neerslachtige periode waarin hij verkeerd eigenlijk best passend kan doorbrengen in de verlaten villa en omgeving. Niet iedereen heeft zoveel ruimte om verdriet te kunnen verwerken; ik wordt eerder depressief van die zakenlui met al hun stress van het gezin en het werk. Hierdoor was ik niet heel erg onder de indruk. Er werd ook gespeeld met tijd (enkele scènes komen meerdere malen terug) en dat was op zich prima uitgevoerd maar ik vraag me af of dat in dit geval wel zoveel meerwaarde had. Het haalt je lichtelijk terug uit die bijbehorende roes. Misschien hangt het er een beetje vanaf in welke gemoedstoestand je dit drama hebt aangetroffen. Een uniek portie kijkvoer, maar geen meesterwerk.

Dit is echt zo'n film die je pakt of juist niet. Je moet hier niks van verwachten, gewoon met het verhaal meegaan. Net zoals bij District9 is het begin als een soort docu in elkaar gezet. Niet dat het daardoor geloofwaardig wordt ( stiekem weet je dat het nep is ) maar het helpt wel om je mee te slepen in het plot. Daarna wordt het meer een film, alhoewel je blijft kijken door het beeld van de 'cameraman'. Een beetje vreemd hierbij vond ik dat die cameraman zo wiebelde. Een gezond mens moet een camera wel stil kunnen houden... in het echt beweegt een cameraman toch ook niet zo? Ik had genoegen genomen met de acteurs die af en toe expres in de camera keken, en dat geluidsvrouwtje die af en toe in beeld kwam. Want daardoor raak je ook betrokken.
Ik zou het een mix van Blair Witch Project en Paranormal activity kunnen noemen. Soms is er first person actie, en over het geheel wordt de film vertoond als zijnde realiteit.
Pastor Menley vond ik erg overtuigend overkomen in dat 'real- life' gesprek.
Nell, tja, ze was van zichzelf al vrij stil enzo dus je merkte niet altijd of ze nou bezeten was of niet. Dat maakt het ook 'n stukje spannender, maar ik had ietsjes meer geweld en woede willen zien naast de scene van op de poster. Die was wel wreed.
Patrick Fabian als Cotton vond ik goed, weinig op aan te merken.
Heel af en toe zit er iets grappigs tussen, maar die kleine dingen vond ik meteen veel toevoegen.

Het einde is een lichte tegenvaller doordat het vrijwel op dezelfde manier eindigt als de Blair Witch.
De geluiden onder de aftiteling zijn lekker mysterieus.

Al bij al geen misse film.

Best te pruimen.

Acteurs komen erg naturel over. Realistische filmstijl zorgt ook hier voor directe betrokkenheid zonder poespas. Ook het praten tegen de camera werkt goed en die keuze kan ik wel waarderen.

Max neemt je mee in zijn wereld en laat je zien waarom hij zo gemakkelijk kan moorden. ''Als je het zelf niet slecht vind, waarom zou je het dan niet doen?''
Hij legt ons uit dat de kijker waarschijnlijk 'goed van aard' is en dat hij begrijpt dat we zijn daden verschrikkelijk vinden. Tergelijkertijd probeert hij ons ervan te overtuigen dat je gerust een mening kan vormen over het vermoorden van mensen en dat het niet alleen als slecht ervaren hoeft te worden.

Geniaal dat ze aan tafel mensenvlees aan het eten waren, dat had ik niet verwacht.


Het is zeker niet akelig zoals Queen-Bee hierboven beweert. Spannend, luguber, nagelbijtend, zenuwslopend, eng, gruwelijk of shockerend wordt het nergens. We gaan gewoon op pad met een psychopaat en dat is best interessant.

Leuk thrillertje, er zit een lekkere sfeer in.

Cast is goed. Ik zat te wachten op een bekend cliché verhaaltje maar dat viel reuze mee.

Bruut geweld. Simpelheid. En vertrouwen.

Ergens vond ik het wel jammer dat Krug de vader was van die jongen. Ik had het misschien spannender gevonden als het twee willekeurige badguys waren. Aan de andere kant voegt dit wel wat toe aan de film, die banden onderling blijven op deze manier wel gespannen.

Ik vind het altijd wel spannend als een verhaal zich in 'n huis afspeelt. Hier dus ook, en het is een fijne toevoeging dat ze nog 'n ander gebouwtje hadden staan in de tuin. Dat op en neer rennen in de regen en dat gerommel in de schuur past er goed tussen. Alleen heb ik gemist dat ze de sleutels van de boot hadden gevonden toen ze die zochten...

Het einde had ietsjes anders gekunt, sluit niet zo heel mooi aan.

Prima filmpje

Deze relatief korte en onschuldige productie heeft me aan het nadenken gezet en waar grootschalige veldslagen veel indruk kunnen maken wordt het besef van het aantal onschuldige slachtoffers in de Tweede Wereldoorlog hier juist enorm aangescherpt. We nemen een kijkje bij een willekeurige luitenant met zijn übermensch-peleton en doormiddel van de alledaagse situaties wordt er benadrukt dat deze soldaten ook gewoon normaal zijn en niet zo geschift in elkaar zitten als Hitler. Dit lijkt vanzelfsprekend maar wanneer we in Saving Private Ryan op pad gaan met de geallieerden krijg ik toch al snel een haat-gevoel jegens de 'moffen' en dat is onjuist. Ook zij volgen hun bevelen op en that's it. Treurig om deze groep te volgen in een uitzichtloze situatie waarbij hoop langzaamaan een fictief begrip wordt. Acteurs spelen goed en het feit dat er zowel Duits als Italiaans (en op het einde Amerikaans) wordt gesproken voegt veel toe aan het realeitsgehalte. Sterk.

Leuk drama waarin een stelletje op de proef wordt gesteld als zij alleen komen te staan. Ze moeten om zien te gaan met de verleiding en dat lukt ze verassend goed. We switchten met regelmaat tussen de twee partners terwijl de afgang steeds dichterbij leek te komen. Het verhaal van Joanna vond ik het mooiste om te zien en dat kwam eigenlijk vooral door Joanna zelf want ze zag er goed uit. Geen grondlegger of legende in het genre maar het voldoet zeker aan de normen om een geloofwaardige en gemoedelijke totstandkoming neer te zetten.

Leuke titel. Een echt hoogstaand niveau kunnen deze bekende acteurs niet veroorzaken maar de kleinschalige avonturen in de casino's van Las Vegas werden op zich best vermakelijk gebracht. Grappig vond ik het nauwelijks maar het was wel plezierig om deze oude mannen aan het werk te zien met hun jeugdige bezigheden. Acceptabel voor een gezellig uitje.

Op zich wel aardig om Vin Diesel een keer in een wat andere functie te zien dan we doorgaans van 'm gewend zijn, maar dit plot met een of andere heks die weer opduikt en onrust komt stoken heeft me niet omver geblazen. De onsterfelijkheid van Kaulder zou wel eens voorbij kunnen zijn en hier en daar legt iemand het loodje. Prima om tussendoor even mee te pakken en de combinatie van magische spreuken met de moderne tijd is op zich wel overtuigend naar voren gebracht. Elijah Wood in een bijrol viel ook wel te waarderen.

Wat een leipe film zeg. Fijn camerawerk en de muziek is mooi. Kinderen acteren erg sterk. Settings zijn bijzonder. Verassende wendingen ( bijvoorbeeld de afgehakte hand in 't zwembad, valt naar beneden ). Special effects waren keurig, bijvoorbeeld dat bloed.

Meteen mijn top10 in gevlogen, omdat hij zo bijzonder was.

Doe mij maar Se7en. Deze film kon me eigenlijk niet echt boeien.

Zijn dochter en vrouw worden vermoord en dan wil hij wraak. Hij vermoord de daders omdat Nick ze niet goed kon berechten. Hij krijgt een proces toegeworpen waarbij hij zichzelf wil vrijpleiten maar waarbij hij tergelijkertijd ook nog een appeltje wil schillen met Nick.

Ik vond het sowiezo niet echt overtuigend dat Clyde zomaar een deal kan maken met Nick. ''Doe mij maar een matras en heel wat eten, dan krijg je van mij een bekentenis.'' Volgens mij kan dit in de praktijk zo echt niet gebeuren. Onderhandelen met een verdachte, ze lijken wel gek. Ik vond de manier waarop Nick het aanpakte ook erg frustrerend. Hij kan zijn woede niet beheersen en stort zich steeds helemaal uit op Clyde, die er alleen maar plezier aan heeft. Hij had kalm moeten blijven en bijvoorbeeld gewoon moeten vragen of de boontjes lekker smaakte.

We zien enkele moorden die gepleegd lijken te zijn door Casper het spookje. Dat leverde opzich wel wat mysterie op, maar veel bewondering kon ik niet krijgen voor de beste man want we zien niets van een plan of gedachte die hierachter zit. Pas op het einde wordt het een en ander duidelijk maar dat deed me eerlijk gezegd ook niet veel. Ik vond het nogal ver gaan allemaal, die gangen onder de grond, alle aparatuur, tekeningen en dossiers. Geniaal was het enigszins, tot het moment dat Nick hem te slim af was. Terecht ook dat hij werd opgeblazen met zijn eigen bom maar ik vroeg me wel af waarom hij niet terug ging door dat luikje.

Vraagje: wordt er niks gedaan met die moord op z'n celgenoot? Hoe heeft hij zich daar onderuit geluld?

Er had ook ietsjes meer rust in mogen zitten, de overschakeling naar een andere dag of een ander moment was niet altijd soepel te noemen. Die '10 years later' was er ook nogal nonchalant ingegooid met een fade.


Ik ben er niet zo onder de indruk van. Toch bezorgen de cast, muziek, verzorgende uitstraling en mijn Bose-surroundsystem voor een lekker sfeertje en op sommige momenten zelfs wat spanning.

Stijlvol misdaaddrama dat zich afspeelt in de tijden van corruptie en een grote ongelijkheid tussen arm en rijk. We zien enkele boeren die het voor elkaar weten te krijgen om een drankenhandel op te zetten. Dit gaat zeker niet zonder slag of stoot en zo komen er ook wapens en bloeddruppels aan te pas. Jack, de jongste van de drie, heeft nog niet zoveel meegemaakt en is onder de indruk van de grote jongens. Hij maakt een aantal dingen mee en ontmoet een meisje. We blijven vooral bij zijn kant van het verhaal omdat dit een beter inzicht geeft in de wereld waarin de broers zich bevinden. Het geheel had saai en afgezaagd kunnen worden maar het is erg fraai uitgewerkt.

Mooie plaatjes, maar ik had hier iets meer van verwacht.

Ik heb er altijd een hekel aan als een grote groep mensen zich op precies dezelfde manier gedraagt. Zo ook hier, meneer Lawrence wordt door iedereen in de hemel geprezen. De Arabieren beginnen te juichen en lachen, en bij terugkomst staan de Engelsen hem ook stokstijf aan te staren. Misschien is dat logisch omdat hij Akaba had veroverd maar ik vind het niet nodig om die verheerlijking zoveel terug te laten komen.

Dat formele gedoe vond ik eigenlijk ook een beetje overdreven. Als er een gesprek was tussen de hoge pieven zaten er op de achtergrond allemaal nieuwsgierige kippen die bij de simpelste uitspraak van hun leider helemaal los gingen. Ik had wat meer bij het gespreksonderwerp willen blijven in plaats van dat interessant-doenerij.

Ik mistte wat spanning. Er werd nauwelijks gevochten en ik had niet echt het idee dat er een oorlog aan de gang was.

Er is goed afgewisseld met verschillende shots. Licht, donker, dichtbij, op afstand, bewegend, stilstaand... het loopt allemaal erg lekker. Als je dit vergelijkt met de aanpak van The Way Back is het tien keer beter uitgevoerd.

Cast is sterk.

Schitterend gefilmd maar voor mij niet 3,5 uur boeiend.

Gaaf dat Norton hier tegen zichzelf praat. Komt overtuigend over en het levert wat mooie momenten op tussen de jaren zestig-dude en zijn keurige broer die les geeft. Jammer genoeg stellen die hele marihuana praktijken niet zoveel voor en is de relatie met Anne erg twijfelachtig opgevoerd. De bezoeken aan de 'verloren' moeder waren vrij doelloos, de studente met haar Latijnse brieven stond buitenspel en de orthodontist verscheen steeds vanuit het niets. Edward is wel goed en er zitten een paar verassende kills tussen.

Weergave van enkele soldaten in een willekeurige tank in Libanon. We begeven ons vrijwel continu op dezelfde plek en doordat het vizier fungeert als ogen van het voertuig wordt het meekijken naar buiten al meteen een stuk intenser. Het helpt dat de bijbehorende taal wordt gesproken en de figuren roetzwarte gezichten hebben. Ik had eigenlijk nog iets meer vijanden en actie willen zien; het was nu vooral veel wikken en wegen, afwachten en peinzen. Zo'n rustig scheermoment vormt dan wel direct een contrast en de acteurs zijn meedogenloos. De claustrofobische focus drukt de neus op de feiten.

Ik vond het niet bijster indrukwekkend. Hoofdrolspeler loopt maar een beetje de mooiboy uit te hangen en brengt niet zoveel overtuiging mee. Daar waar Tarzan oorspronkelijk een alom gewaardeerde legende vertegenwoordigt lijkt er bij deze blockbuster vooral sprake te zijn van commerciële belangen. Jackson en Waltz; twee bekende acteurs die zijn aangehaald in de hoop om wat bonuspunten te kunnen scoren. Zij doen hun gebruikelijke ding en zitten opgescheept met een benauwd scenario van regisseur Yates.

Rustig drama die niet aandringt maar juist geleidelijk voort blijft vloeien. De echtgenote speelt een grote rol in dit verhaal maar dat kon je verwachten. Het draait in deze western niet zozeer om oorlog of de hinderlagen van vijandelijke stammen. Het overlijden van Samuel, de afdwalende blikken van Sussanah op het moment dat ze Tristan tegenkwam in de stad en de ongelukkige dood van Isabel II deden vermoeden dat de twee alsnog met een huwelijk zouden eindigen. Gelukkig laat Zwick die zoetsappigheid achterwege. De ruime speelduur wordt nergens vervelend dankzij mooie dialogen en fraai geschoten beelden.

Een zeer vanzelfsprekend avontuur waarin Jean-Claude Van Damme als voormalig bokser gedwongen wordt om in het leger te gaan. Hij maakt hier enkele vrienden en moet ze helaas ook afstaan. Het doel van dit alles bleef me eigenlijk onduidelijk en het leek alsof de commandanten ook niet echt een heldere missie voor ogen hadden. Ondanks dat er van beide partijen gesneuvelden in beeld kwamen werd het al snel duidelijk dat het legioen vrij kansloos was in het afgelegen kasteeltje dus echt spannend vond ik het niet. Een beetje jammer ook dat onze held het als enige overleeft zonder botbreuk of verminkingen. Er zit wel een aardige sfeer in en het is kundig in beeld gebracht.

Een rijke fantasiewereld die lijkt opgebouwd uit legoblokjes en waarbij een intrigerende badguy de wereld schijnt te beheersen vanuit een gigantische wolkenkrabber. Een bouwvakker moet de definitieve ondergang zien te voorkomen met behulp van een paar maatjes. Hier en daar best scherp met onverwachte inslagen en er zitten gerust een paar glimlachende momenten in verspreid. Uitstraling was ook prima. Over het algemeen echter net iets teveel cliché's en er had van mij wel een kwartiertje af gemogen; ik kan niet zeggen dat ik er echt met bewondering naar heb gekeken.

Ik kon deze wel waarderen. Geniaal moment toen ze na de teleurstelling bij het gemaskerde bal er buiten op de stoep achter kwamen dat zowat alle vrouwen hitsig van ze werden en ze eigenlijk alle voorbijgangers commando's konden geven zoals ''Freeze!'' en ''Don't move!''. Terwijl Justin het meer als een eenmalig geintje zag en er vooral naar neigde om zijn normale leven weer op te pakken, blijft Ryan hun nieuwe levensstijl opvoeren naar een hoger level (koopt bijvoorbeeld een politieauto).
Naar het einde toe wordt de humor helaas wat naar de achtergrond geschoven maar grotendeels wordt er schitterend geacteerd en het script heeft veel versassingen in petto.

Leuk duo, de film heeft wel wat weg van The Rookie. Goede actie, topacteurs, lekkere vaart en af en toe een grap zorgen voor een aangename zit. Prima.

Best redeljike oorlogsfilm die zowel gefilmd wordt vanaf de Amerikaanse kant, als die van de Japanners. De bunker komt steeds dichterbij, je ziet dat ze in het nauw worden gedreven die spleetogen. Toch wel een beetje jammer, je kunt al voorspellen hoe dit gaat aflopen, al zo'n halfuur voor het einde. De actie is goed, emoties die worden toegevoegd ook prima. Al was het soms wat traag, in de 140 minuten, toch gaan de duimen omhoog voor Eastwood. Good job.

- 3,5 -

Best wel leuk deze. Ziekelijk goed hoe hij liegt, ik vond het haast jammer toen zijn zoontje jarig was geweest. Maar dat bracht natuurlijk wel een verassende wending aan deze film. Goeie Carrey weer.

Zeker niet slecht, maar ook niet echt goed. Het bleef te lang op hetzelfde hangen waardoor het een beetje saai werd.

Ook had Liberty net zo goed weg kunnen lopen toen ze nog niet geboeid was, want hij had haar nodig dus doodschieten zou sowiezo niet zijn plan zijn. En zo'n slimme meid moet dat wel kunnen bedenken..

Bijzonder drama waarin de mogelijkheden onbegrenst lijken met verschillende perspectieven die rustig onder de loep worden genomen. Dialogen zijn vaak lang en bevatten veel overtuiging. Jammer dat het meerendeel nergens toe leidde; het bleef allemaal een klein beetje nietszeggend. Pedofielen, liefde en spijt lijken de sleutelwoorden van deze cocktail. Fraaie beeldcomposities, naturel acteerwerk en een gestroomlijnde montage zorgen voor een eigenzinnige prent.