Meningen

Twee vrienden baten een bloeiend bedrijf van motorrijwielen uit. Samen met hun vrouwen ondernemen ze een vakantietrip in een luxueuze caravan. Op een nacht zijn ze toevallig getuige van een satanisch ritueel waarbij een jonge vrouw wordt vermoord. De sekteleden hebben hen opgemerkt en een helse klopjacht begint. De plaatselijke sheriff hecht weinig geloof aan hun relaas maar het viertal begint steeds meer te vermoeden dat de satanisten niet zullen rusten voor ze hen gevat hebben. Bovendien zitten blijkbaar meerdere mensen tot wie ze zich richten zelf in het complot.

Er zijn invloeden merkbaar van "Duel" en "Easy Rider" maar "Race with the Devil" is in het griezelgenre beslist een hoogvlieger. De achtervolgingsscenes zijn erg spectaculair in beeld gezet. De muziek wordt bijzonder efficiënt aangewend en de vertolkingen zijn overtuigend. Vertrekkend van een doodgewone situatie weet Jack Starrett de kijker steeds dieper onder te dompelen in een beklemmende angssfeer. De film was zeker één van de beste werken die op het Festival van Avoriaz werden vertoond in 1976. Ik heb er als horrorfan net als brucecampbell erg van genoten.

Goed nieuws: de film is verkrijgbaar in de Benelux op DVD met Nederlandse ondertitels.

Sergio Juárez Correa is een innovatieve leraar in een van de gevaarlijkste wijken van Mexico, die op een verwaarloosde basisschool zijn leerlingen uitdaagt om buiten de gangbare kaders te denken. In plaats van te focussen op standaardlessen en het opgelegde leerplan te volgen, gebruikt hij speelse en filosofische methoden om kinderen als Paloma, een briljant maar arm wiskundewonder, en Nico, die het risico loopt in de criminaliteit te belanden, te inspireren. Ondanks de tegenwerking van het schoolsysteem, probeert Sergio de leerlingen hun potentieel te laten ontdekken.

“Radical” is een inspirerend, maar soms voorspelbaar verhaal dat het bekende concept van de charismatische leraar volgt. Wat de film onderscheidt, is de setting in Mexico en de focus op sociaal-economische uitdagingen die de leerlingen tegenkomen. De vertolkingen zijn overtuigend, en de kinderen brengen een natuurlijke energie in hun rollen. Hoewel het plot soms wat overmatig dramatisch of sentimenteel aanvoelt en een paar scènes minder geloofwaardig voor mij leken, blijft het een oprecht en hartverwarmend portret van de kracht van onderwijs. De vrienden die met mij samen naar die film gingen, waren nog meer enthousiast en vonden “Radical” een topper. Ik beveel de film zeker ook aan maar was nog meer onder de indruk van “Stand and Deliver”.

Ik heb hem lang geleden eens gezien in de bioscoop in een filmclub. Het was een boeiende prent in je reinste commedia dell'arte stijl. Een vinnige charge op de excessen van de geduchte Siciliaanse tradities. De prent werd ook gewaardeerd voor de vertolking van Monica Vitti, een verrassend gegoochel met fotografie en zeer typische kleureneffecten.

Hij is uit in Italië, maar helaas zonder ondertiteling, dus wacht ik nog van hem te kopen.

http://www.dvd.it/page/dett/arti/279684/nv/DVD.DRA/la_ragazza_con_la_pistola.html

Het waargebeurde verhaal van Edgardo Mortara, een Joods kind in het 19de-eeuws Italië. Edgardo wordt door de pauselijke autoriteiten ontvoerd nadat hij in het geheim door een bediende gedoopt zou zijn. Zijn gedwongen bekering tot het katholicisme en opname in een katholiek huishouden veroorzaken een groot schandaal, zowel binnen zijn familie als in de internationale politiek. De film verkent thema’s van religie, identiteit en macht in een tijdperk van grote maatschappelijke veranderingen.

“Rapito“ is degelijk historische drama dat de kijker confronteert met een duister hoofdstuk uit de Italiaanse geschiedenis. Marco Bellocchio brengt het verhaal met nuance, zonder moralistisch te worden, en weet de complexe relaties tussen geloof en macht scherp te belichten. Visueel is de film fraai, met zorgvuldig vormgegeven decors en cinematografie die de tijdsperiode overtuigend tot leven brengt. Enea Sala, de jonge acteur die Edgardo speelt, weet te ontroeren en biedt een menselijk ankerpunt in een politiek geladen verhaal. “Rapito” is een tijdloze reflectie op de spanningen tussen persoonlijke vrijheid en dogmatische controle. Goede film.

Patricia Gozzi als de 15-jarige Agnes steelt de show in deze poëtische film waar ze een verwarde dochter van een verbitterde gepensioneerde rechter uitbeeldt. Ze is ervan overtuigd dat de vogelverschrikker die ze heeft gemaakt tot leven gekomen is in de persoon van de voortvluchtige Joseph die de kleren ervan heeft genomen. Gozzi is verrukkelijk ondanks het feit dat ze geen make-up draagt en acteert als een kind. Stockwell roept reminiscenties op aan James Dean en Montgomery Clift. Mooie zwart-wit-fotografie en 16:9 - 2.35:1 formaat. Een aantal scenes zijn memorabel. Prachtige muziek van Georges Delerue. De UK Blu-ray met Engelse ondertitels is zeker een aanrader.

Er zijn heel wat versies over de oorzaak van Poe’s dood. Men vond hem in 1949, dwalend door de straten van Baltimore, in een staat van delirium. Stierf hij ten gevolge van tuberculose, hondsdolheid of overmatig alcoholgebruik? “The Raven” brengt zijn eigen versie over de dood van de uitvinder van het detectiveverhaal, maar in een romantisch kleedje en neemt een loopje met de werkelijkheid.

Wanneer een gek een reeks gruwelijke moorden pleegt geïnspireerd door Edgar Allan Poe's verhalen bundelt een jonge detective zijn krachten met de schrijver om aan de gruweldaden een einde te brengen. De moordenaar heeft het nu echter gemunt op Poe’s geliefde en zij wordt door hem gekidnapt. Hij is van plan haar een akelige dood te laten sterven. Kan zij nog gered worden?

“The Raven” is mooi gefilmd en goed geacteerd. Het Victoriaans verhaal is onderhoudend en baadt in een gotische sfeer. De cast is behoorlijk al zijn de personages niet grondig uitgediept. Hoewel er een paar bloederige passages inzitten, geïnspireerd op “The Murders in the Rue Morgue” en “The Pit and the Pendulum”, is deze prent geen horrorfilm maar een whodunnit in de stijl van Sherlock Holmes en misschien met wat invloeden van “Seven”. Best vermakelijk, zonder meer.

Een bijzonder spannende film-noir van Delmer Daves met een meeslepende score van Miklós Rózsa. Pete Morgan is een kreupele boer die samenwoont met zijn zus Ellen en hun geadopteerde dochter Meg. De jonge Nath Storm komt hem helpen met klusjes. Pete heeft het moeilijk met hem omdat hij een kortere weg van zijn huis door het bos neemt naar de boerderij. Daar staat op een bord "verboden toegang, betreden op eigen risico". De jongeman is een vriend van Meg en het meisje houdt stilletjes van hem. Nath is echter verliefd op het schoolmeisje Tibby Rinton, dat eigenlijk maar een flirtende vamp is. Pete raakt steeds meer geobsedeerd om iedereen weg te houden van een mysterieus huis dat verborgen ligt in de bossen die zijn eigendom omringen en een duister geheim verbergt. Meg meent er schrille kreten gehoord te hebben. Dit gepassioneerd en sfeervol mysterie wordt voortreffelijk ondersteund door de beklemmende muziek van Rózsa, die hiervoor een nominatie voor een Film Music Critics Award kreeg. Ik heb die film reeds driemaal gezien de laatste vijfentwintig jaar en er steeds weer bijzonder van genoten. Een aanrader. Jammer dat de blu-ray slechts Spaanse ondertitels heeft.

Met een korte rol van Solidad Miranda, een actrice die we tien jaar later nog in andere films van Jesus Franco zouden aantreffen en die op jonge leeftijd om het leven kwam.

De versie uitgebracht in Frankrijk werd ingekort tot 85 minuten, omdat de distribiteurs de prent wat te lang(dradig) vonden.

Samen met "Vampiresas 30" één van de musicals die de kineast maakte alvorens zich in het horror-genre (en later de goedkope exploitation) te verdiepen.

Deze matige griezelfilm van de Canadese regisseur Don Haldane (maker van diverse shorts in de jaren vijftig) is uit op DVD in de States, maar het is een oude vhs tape met een onscherp beeld dat werd getransfereerd en dat alleen bederft al de pret.

Het verhaal is nogal langdradig, de speciale effecten zijn goedkoop en er zitten slechts sporadisch een aantal onderhoudende fragmenten in.

http://www.amazon.com/Reincarnate/dp/B000XPU5GG/ref=sr_1_1?ie=UTF8&s=dvd&qid=1211710125&sr=1-1

Een 17-jarige gaat met 2 vrienden surfen maar wanneer ze huiswaarts keren hebben ze een auto-ongeval en hij droeg zijn gordel niet. Zijn hersenen zijn onherstelbaar beschadigd. De dokter vertelt zijn ouders dat hij hersendood is, voorlopig in leven gehouden wordt met medische toestellen en vraagt of hij zijn organen zou mogen afstaan. Voor de ouders is dit eerst een schok maar uiteindelijk stemmen ze toe. Ergens anders heeft een vrouw met twee zonen een degeneratieve hartziekte en alleen een transplantatie kan haar nog redden.

Een verhaal over twee verschillende families die elkaar nooit gezien hebben en worstelen met morele en persoonlijke trauma’s. Vlot verteld en goed gemonteerd. Een ode aan het leven en een verfijnde hommage aan liefde en lijden. De hartoperaties zijn nauwkeurig in beeld gezet. De titelsong in het begin vond ik niet mooi, maar voor de rest is het een behoorlijke en degelijk vertolkte film.

Deze film werd in de Benelux in de jaren zestig uitgebracht met de alternatieve Nederlandse titel "Het Galgenmaal". Het is een sterk toneelmatige maar meedogenloze uitbeelding van het egoïsme en de lafheid van mensen die alle mogelijke middelen aanwenden, zelfs de laagste, om hun eigen huid te redden. Alles speelt zich af in vrijwel één decor, maar de dialogen, de vertolkingen en de regie zijn van een hoog niveau.

“The Reptile” heeft één en ander gemeen met “Plague of the Zombies”: het is van dezelfde regisseur en sommige leden van de cast (o.a. Jacqueline Pearce en Michael Ripper) en de crew (o.a. Arthur Grant, Bernard Robinson en Roy Ashton) zijn ook hetzelfde. Bovendien speelt de film zich ook af in Cornwall en dat merk je aan de sets. Er werd gestart met het project kort nadat men klaar was met “Plague”.

Er grijpt een reeks van mysterieuze moorden plaats in een klein dorpje op het platteland. Charles Spalding is één van de slachtoffers. Zijn broer Harry en diens vrouw arriveren in het dorp en willen de zaak onderzoeken. De notaris heeft hen verteld dat Charles stierf aan een hartaanval, maar ze kunnen dat niet geloven want hij was zo gezond als een vis. Na wat rondneuzen en luisteren naar de roddels van de plaatselijke bevolking, maakt het echtpaar kennis met de geheimzinnige Dokter Franklyn, die in een afgelegen landgoed woont samen met zijn jonge dochter Anna. De dokter behandelt het meisje zeer streng. Het is opvallend dat de inwoners van het dorp zich vijandig opstellen tegenover vreemden en duidelijk bang zijn van iets. Een legende vertelt dat er op het platteland een vreemd reptiel ronddwaalt dat een dodelijk giftige beet heeft.

Met ‘The Reptile” slaagt John Gilling er andermaal in een sinistere, magische sfeer op te roepen.

De cast is overtuigend en hoewel het horrorgehalte naar hedendaagse normen niet zeer hoog is zijn er toch enkele effectieve schrikeffecten. Een voor mij, ondanks de clichés, boeiende kijkerervaring.

Misschien was het monster in de film een inspiratiebron voor Ken Russell’s latere “The Lair of the White Worm”. Ongelooflijk dat deze prent destijds van de BBFC een X-rating kreeg: het geweld en de gruweleffecten zijn mild en er is geen naakt in de prent.

Op de beeld en kwaliteit van de Blu-Ray valt niets aan te merken.

The Reptile Blu-ray: Special Edition | Double Play (United Kingdom)

Het is natuurlijk een kwestie van smaak, maar in Hammer Horror Productions ligt het humorgehalte altijd vrij laag en dat is iets wat ik persoonlijk waardeer. Ik verkies persoonlijk griezelfilms die zichzelf serieus nemen boven de parodies.

Een eenzame weduwe wil er goed uit zien voor een TV-show en krijgt van een dokter (zeg maar in dit geval een gangster) vermageringspillen voorgeschreven die eigenlijk speed zijn zodat ze er verslaafd aan geraakt en aftakelt. Haar zoon, zijn vriendin en zijn vriend gebruiken heröine en coke en voor twee van hen wordt dat hun ondergang terwijl de derde in de gevangenis belandt. Een schrijnende blik op drugverslaving. De vertolking, vooral van Ellen Burstyn, is zeer goed. De soundtrack is knap. De hallucinaties die de druggebruikers krijgen zijn overtuigend in beeld gebracht. Montage en camerwerk is top. Dit is geen aangename kijkervaring, maar een film met een boodschap. Zou zeker aan jongeren moeten getoond worden op scholen, zodat ze een fikse waarschuwing krijgen. Een prent die een afkeer van drugs inboezemt. Een aanrader die terecht in de top 250 staat.

Werd einde de jaren zestig in de Benelux uitgebracht onder de Nederlandse titel "Het Gruwelpensionaat". Eén van de beste Spaanse griezelfilms die ik ooit gezien heb. Helemaal geen exploitation, maar wel een prent die het moet hebben van een geslaagde mysterieuze angstsfeer. In een strenge kostschool proberen sommige studentes weg te lopen maar ze moeten het met hun leven bekopen. Blijkbaar had "La Residencia" toch wat invloed op Dario Argento's latere (soms wat bombastische) "Suspiria". Ik verkies evenwel Serrador's meer ingehouden verhaal, dat toch voldoende elementen bevat om de griezelfan het aangename gevoel van kippenvel te bezorgen, zonder zich aan extreem effectbejag te bezondigen.

Een vampier verlaat de Balkan, vermoordt een Tsjechische kunstenaar, neemt zijn identiteit over en gaat logeren bij diens nichten ergens in een klein stadje in Californië. Het feit dat hij overdag afwezig is intrigeert de jonge Rachel, die in het begin niet beseft met wie ze werkelijk te maken heeft.

Low budget horror met goede vertolkingen en een aannemelijk plot hoewel ik de negentiende eeuwse gotische sfeer hierboven verkies. Effectieve soundtrack. Gefilmd in zwart-wit maar één bloederige scene is in kleur. Komt uit op blu-ray in de States maar de anamorphic print van de double bill MGM disc The Return of Dracula / The Vampire is heel degelijk en ik zie geen reden meer om up te graden. Hier is de link naar deze Double Feature DVD.

De vertolkingen zijn beneden alle peil, de trucages zijn belachelijk slecht en het verhaal is slaapverwekkend. Voeg er dan nog aan toe dat er enkele fragmenten geleend werden uit "Awful Doctor Orloff" dat twintig jaar vroeger werd gemaakt en je hebt een compleet overbodige film. Met het meesterlijk verhaal van Edgar Allan Poe heeft dit onding niets te maken. Het enige pluspunt is misschien dat deze prent - in tegenstelling tot veel ander werk van Jesus Franco - niet vulgair is.

Een ouder wordende ex-marshal wordt ingehuurd om goud te transporteren vanuit een mijn door gevaarlijke gebied naar een bank. Wat hij zich niet realiseert is dat zijn partner en oude vriend niet meer te vertrouwen is. Een jongere man assisteert het tweetal en heeft ook dezelfde plannen als die partner. Complicaties treden op als ze de jonge Elsa ontmoeten, die van haar strenge, fanatiek religieuze vader weg wil en trouwplannen heeft met een zekere James Drury. Deze laatste blijkt echter een agressieve dronkaard te zijn.

Een western duidelijk van een ander kaliber dan “The Wild Bunch”. Geen geweld in slow-motion hier. Het script heeft niet zoveel om het lijf en bevat minder actie. De trouwlustige Mariette Hartley vond ik niet helemaal geloofwaardig, maar de twee veteranen Randolph Scott en Joel McCrea acteren wel overtuigend. “Ride the High Country” vond ik onderhoudend maar bereikt niet hetzelfde niveau als sommige van Peckinpah’s latere films. De Amerikaanse Blu-Ray van Warner Archive is regiovrij. Het 2.40:1 beeld is helder en scherp en de audio is een krachtige 2.0 DTS-HD Mono Master. Jammer dat de ondertitels in hoofdletters zijn.

Compleet verouderde en verkeerde science-fictionfilm die ervan uitgaat dat aardbewoners kunnen rondwandelen op Mars zonder ruimtepak en helm terwijl we allemaal weten dat er onvoldoende zuurstof aanwezig is in de atmosfeer van de rode planeet. En die herhaaldelijk opkomende laservurende ruimteschepen oogden toch wel erg goedkoop. Saai. Een ontgoocheling.

Een jongeman ontmoet op een huwelijksfeest een mooi meisje en ze besluiten samen een uitstapje te maken. Het jong koppel bezoekt een grote begraafplaats. Wanneer de avond valt vinden ze de uitgang niet meer en deze wordt bovendien afgesloten. Nu moeten ze noodgewongen de nacht doorbrengen op het kerkhof. En zo worden ze door schrik bevangen.

"La Rose de Fer" is een niet-commerciële, psychologische horrorfilm die Jean Rollin deels met eigen centen financierde. Geen vampieren, geen zombies en geen bloot deze keer. Het begint redelijk, maar het script valt gaandeweg toch wel dunnetjes uit. Er zijn enkele sfeerbeelden van het kerkhof die een zekere melancholie uitstralen, maar een klimaat van angst wordt niet geschapen en de vertolkingen zijn nogal stroef. Een matige maar niet-antipathieke productie. (Rollins vorige films zijn slechter.)

De UK Redemption DVD die ik heb valt dan nog tegen omdat hij non-anamorphic is.

Een autoband komt ergens in de woestijn tot leven en blijkt over psychokinetische gaven te beschikken. Eerst laat hij voorwerpen ontploffen, vervolgens kleine dieren en tenslotte schedels van mensen. Hij achtervolgt een meisje naar een broeierig motelletje en wordt steeds moorddadiger. Het nonsensikaal plot waarbij voortdurend geknipoogd wordt naar het publiek ging mij al gauw vervelen. De film neemt zich hoegenaamd niet ernstig en is meer een slapstick-komedie dan een SF-horrorfilm. Maar dergelijk genre is nu eenmaal niet aan mij besteed. Ik heb de knullige prent met veel moeite en een zekere ergernis uitgekeken.

Flauw.

Twee boeven slagen erin om uit een scherp bewaakte gevangenis van Alaska te ontsnappen. Ze klimmen aan boord van een trein en op dat moment krijgt de machinist een beroerte. De twee mannen zitten nu als ratten in de val op een op hol geslagen trein, die altijd maar sneller door de onmetelijke sneeuwlandschappen raast. Er blijkt ook nog een meisje aan boord te zijn die de assistente van de machinist is. Terwijl de spooktrein uitzichtloos over het landschap scheurt, worden de conflicten tussen de drie protagonisten op de spits gedreven.

Binnen de beperkingen van het brutale primitieve actiegenre probeert regisseur Konchalovsky ook nog een stevige karakterstudie neer te zetten. Het is echter de dolle spooktrein die de show steelt in deze woeste thriller met een beklemmende sfeer. De beelden van het monsterachtige gevaarte van vier aan elkaar gehaakte locomotieven die tegen een hoge snelheid door de kale landschappen van het hoge noorden razen zijn akelig mooi en meeslepend. Ik heb me in elk geval vermaakt.