Meningen

Twee activisten van de Wounded Knee opstand worden gearresteerd en opgesloten in cellen van de sheriff en zijn collega. Twee erg tegenstrijdige figuren. Waarbij een senator, als vicepresident, onhandig komt handelen, bijna bedelen voor een handtekening.

Ondanks de 'mogelijke' gedeeltelijke waarheid achter dit drama wordt toch wat vrijpostig omgesprongen met de gevangenen, waarbij een slechtspelende toegewezen advokaat één van hen komt verhoren en moet verdedigen. Wat blijkbaar achteraf niet meer hoeft.

Deze film komt me nogal ongeloofwaardig en stijf over en toont me zeker niet wat er in 1973 is gebeurd en afgehandeld door president Nixon en een politie die vrij van doen is.

Een vrij moeilijk slot en verloop van de film. Om niet zwak te zeggen.

2,5*

Uiterst zwakke SF-film waarin de acteurs enorm falen en het verhaal langdradig met horten en stoten fantaseert om je niets te vertellen.

De relatie loopt mank tussen vader en zoon en moet in het plot plots samengebracht worden in het niets.

Vraag me wat ik gezien heb? Ik zou niet weten wat vertellen.

Echt een ontgoocheling rijker na lang wachten op het plotse einde.

0,5* en thats all.

Mooi, geromantiseerd exotisch, wat voorbijgestreefd, verhaal naar een idee van prima schrijver Ernest Hemmingway. Ook al geleden van 2001 gemaakt over een periode die zich afspeelde in 1933.

Maar blijft aardig om te zien en ontspannen te genieten.

De romantiek speelt zich af tegenover/naast een achtergrond van wantrouwen, macht en geld.

Omdat er weing thema's behandeld worden, slechts één, komt dit verhaal nogal langdradig over. Maar blijft mooi en eenvoudig.

Is mij 4,0 waard.

Erg langdradige film over twee werelden die onverzoenbaar zijn.

Het verhaal zit droevig in mekaar en wordt met ouwerwetse effects aan mekaar gehouden.

Geen SF-film die je meesleept. Ik heb ondertussen de hele snoepkast leeggegeten van verveling om toch maar te blijven kijken.

Zelden een goed moment dat raakt.

Julie speelt nog het best van de zwakacterende ploeg.

Alien Agent is geen aanrader en scoort voor mij slechts 1,0* met deze flopfilm.

Deze film toont het absurde van oorlog-voeren. Hier in het jarenlang loopgraventreffen tussen Duitsers en Fransen op de Belgische grens. De klemtoon ligt op vernietigen, overleven en herleven. Het totale absurde van het toegelaten moorden.

Traditionele oorlogsbeelden goed weergegeven en goed vertolkt van een studentengroepje van opleiding tot de dood.

Gewoon voor zulke oorlogsfilms weinig woorden en 4 punten.

Met horror heeft deze film heel weinig te maken.

Thriller zou je nog even kunnen noemen, dank zei de regie.

Het verhaal in de film begint met speelse mooie schaarsgeklede in een jeugdgroep die zich oppept met drank, sex en drugs rond een privaat zwemdok. Het gaat er allemaal vrolijk aan toe tot de jalousie van de verliefden dodelijk toeslaat. Gesteund door die drugs en drank.

Tot een zestal jeugdigen zinnens zijn een afzonderlijk feestje te bouwen rond de mooie Mandy Lane waarop alle jongens verliefd zijn, maar niet geraken waar ze willen.

Het voorspelbaar plot eindigt met een aftocht.

Heel wat close-ups zorgen voor de sfeer die langdradig plot per plot vooruit helpt.

De gevechten zijn zwak en toch bloederig, terwijl het vakantieverblijf, een afgelegen ranch, alles behalve aantrekkelijk oogt.

Een film om nooit gezien te hebben. Uiterst zwak langdradig simpel verhaal en een ondermaatse vertolking.

Heel weinig te vertellen over een soort verwende losbandige jeugd die niet weet hoe met nutteloos tijdverdrijf aan zijn einde moet komen. Voor zover er een bewust einde mogelijk is.

Van ontspanning is er helemaal geen sprake. Eerder een eentonige ergernis.

Ik zou nogmaals 0,5 punt willen geven voor het vrolijke begin.

Eigenlijk gezegd vandaag een heel droevige filmavond gehad. Met hoop op beter materiaal.

Het lijkt of de inspiratie en de budgetten aan de bodem zitten.

Het eenvoudige verhaal van opklimmen tot superstar en dan naar beneden donderen in de diepste ellende vinden we in heel wat films terug en nog veel meer in het dagelijks leven.

Het vangnet is de familieband.

Ondanks de wat mindere acteerprestaties spreekt deze prent me aan.

Wellicht ook mede dank zij de regie en de eenvoud in de taal.

Een aanrader die iedereen toch eens moet zien om te weten dat leven veel belangrijker is dan succes.

Doen en kunnen wat je zelf graag wil is de boodschap.

Natuurlijk zijn er hier ook diverse spelbrekers die dat leven overhoop willen gooien.

Maar eens dat je je er bij neerlegt en alles op een rij wil zien bloei je terug open.

Voor ieder kan dat stukje heropleving liggen aan kleine stukjes.

Momenten die je als een puzzel in mekaar past.

Daar is dit plot zeker een prachtig voorbeeld van. Clichés tot daar aan toe.

Er zitten tenminste een verhaal en gevoelens in dit verhaal.

Ik heb me op geen enkel ogenblik verveeld tijdens deze toch vrij lange film die voorbij vloog.

Ook al was de start een beetje sputteren van loopt ie wel of niet.

Voor mij mag het echt een 4,0 zijn.

Toch een vrij vlotte actiefilm van drugs, drank, gevechten, moorden, politie en vooral vrouwen op zoek naar een kleerwinkel.

De criminelen en diegenen die eruit willen stappen.

Gewoon kijken en beleven.

Dank zij de vlotte verfilming en het vrij goede acteren is deze film ontspannend.

Ook al is het verhaal erg voorspelbaar en plat.

Maar ok. Je beleeft wat en dat moet het doen. En dat had je wellicht ook verwacht. Meer niet.

Voor mij een 3,0* waard.

Een komische film van 15 jaar geleden die vlot aan je voorbij trekt in fragmenten, maar ook hoe vlug het dramatische in een scene het verhaal overheerst. Hoort zeker tot deze veel vrije tijd en uithuizigheid.

Burenmoppen en bedrijfsrelaties zetten in een flits je leven op stelten.

Het slot lijkt me wat overladen bijgesleurd en minder terecht.

Een aanrader met een grote korrel zout en vuurrode rozenblaadjes.

Na het zien van de film besef je pas hoe mooi en hoe slecht het leven is.

4,0 lijkt me een mooie score voor deze prent. Ook al kan ik van de cast en regie weinig vertellen.

Alleen dat filmpje met die plastieke zak in de wind vertelt heel veel.

De in de wolken geschreven film roerde mij maar matig.

Buiten de goede score can de cast was het meer dan twee uren zoeken naar...

Of misdaad, of drama, of... Maar scoorde nooit in zijn geheel. In deze film had veel meer gezeten dan wat er getoond werd.

Niet opvallen goed of slecht. Een beetje amusant om naar te kijken maar het echt genieten van het verhaal zal er niet in.

Voor mij een middelmaatscore van 2,5.

Weinig over te vertellen.

Een puinhoop van een film.

Echt op z'n Italiaans: eten, maffia, drinken, uitgaan, rommelig, vrouwen.... Berlusconi-copies.

Punten? Ah ja! 1,0. Niks dus.

Een prachtige verfilming van een dagelijks beleven in zeer vele ouderwordende gezinnen.

Eigenlijk het verfilmen niet waard, want zeer velen herkennen zich hierin en worden voor heel wat vragen gesteld naar de zin van....

Het leven, het sterven, het ouder worden.

De huiselijke sfeer maakt het nog dramatischer en weegt op tegen de voor velen onbetaalbare opvang in kliniek of rusthuis waar de hulp veel vlotter en professioneler verloopt.

De film verplicht ons hierover na te denken terwijl we best zo weinig mogelijk aan zo'n toekomst herinnerd worden.

Heel werkelijk dramatisch mooi. In het tempo van het ouder zijn. Automatisch alles langzaam, moeilijk vol herinneringen die men niet kan uitspreken.

Een erg zielige voorstelling van het levenseinde.

Echt mooi! Maar wil het niet in gedachten bewaren, want het staat iedereen te wachten. Dan is een plots overlijden best aan te raden inplaats van de hele familie, soms jaren lang, mee te slepen naar het moment dat we allemaal kennen. Vele gezinsleden verliezen daar jarenlang leven door.

We vragen ons af waarvoor we nog werken... zelfs geboren worden.

Dit is een promotiefilm voor het hedendaags gepromote Euthanasie. Pas nog meegemaakt met iemand die er zelf toestemming voor moest geven. Ook aan twee dokters. De huisdokter en een onbekende tweede die op de familie maar een slechte indruk maakte.

Hier wordt vooral de klemtoon gelegd op de manier waarop. Het jarenlang langzaam wegkwijnen, doden tot eventuele zelfdoding.

Spijtig dat vooral het hoofdtema "waarom leven wij" in vraag wordt gesteld.

Wie de film ziet is verplicht hierover verder na te denken, want iedereen komt er ooit mee in contact of heeft dat reeds meegemaakt.

Sorry voor diegenen die ik erg raak en zelfs kwaad maak. Ik vond het alvast een prachtige verfilming met topacteurs van een uiterst kille werkelijkheid. Maar voor mij hoefde deze werkelijkheid niet. Zeer velen worden er al vroeg mee geconfronteerd en nog meer denken er voortdurend aan tot ze er ernstig ziek van worden.

Punten geven is zeer moeilijk.

Voor de verfilming top. Maar voor de weerspiegeling heel weinig.

Mij evenmin. De mooie Jane (Kate Bosworth) lijkt me al van in het begin er een dubbelzinnig idee op na te houden? In elk geval worden beide beelden wit-zwart voorgesteld. Voor de een een vervelende vakantietrip naar Napels. Voor de ander een keiharde werkdruk als muzikant. Zelfs in het begin, op de trein, is er reeds een kink in hun onderling gedrag.

Het ging volgens mij allemaal veel te vlug en oppervlakkig.

Ik zou bv daar zeker nooit zo vlot mijn weg vinden.

De verhaallijn was volledig langdradig voorspelbaar. Het plot helemaal zoals ik dacht.

De ondersteunende muziek bracht mooi de sfeer van de beelden. Maar daar houdt het op bij mij. Zelfs de vertolking was niet meegeleefd.

Ik vermoed zelfs dat heel wat toeristen, wederzijds, zulke dingen meemaken als ze zich totaal overgeven aan een ontspannen vakantie.

De regisseur tracht je wat op de mouw te spelden, wat helemaal niet in dit verhaal thuis hoort. De gedreven ernst voor het werk. Zowel voor de muziek, als voor het schrijven van een boek.

Ik vind zelfs 1,5* nog veel.

Robin Williams in een verschrikkelijk slechte rol van een verward verhaal zonder veel inhoud. Drukte om niets dan verkeerd opgegeven tijd.

Voor de mooie Mila Kunis heb ik deze film uitgekeken.

Hierover is weinig te vertellen. Tenminste goeds.

Zeker geen aanrader als je fan bent van Williams.

Zelf een 1 punt is nog teveel voor dit 83 minuten geknoei zonder humor.

Een erg spannende meeslepende Spaansgetinte film op het randje van een psychologisch drama.

De twee hoofdacteurs beleven hun rollen intensief waarheidsgetrouw.

De zijwegjes in de film zijn er niet bijgesleurd en vertolken terecht hun juiste plaats.

Ook de productie en regie zijn meesterlijk getimed in deze toch sf-gekleurde prent vol symbolen.

Alleen al de keuze van de figuren van Peter (John) en Anna hebben geen woorden nodig om je het verhaal te helpen begrijpen.

Al hou je niet van dit genre. Toch een aanrader die voor mij een dikke 4,0 punten

Een indrukwekkend modern sprookjesspektakel tussen podium, liefde, realiteit, romantiek en wispelturige karaktertrekken van mannen en vrouwen. Uitstekend in mekaar verweven door regisseur Joe Wright met topacteurs, meeslepende muziek en dans, aangepaste kleding, podiawissels en illusies bij de vleet.

De montage lijkt me perfect, ook al leek het bij momenten wat té in de overgangen van de zaal naar de nagebootste werkelijkheid.

Tranen kunnen maar moeten niet. Met kinderen spelend tussen de madelieven, een verouderd lezende vader en de letterlijk ontspoorde beelschone moeder.

Vooral door zijn uitzonderlijke presentatie lijkt me dit vorige eeuws Russisch drama van Tolstoy's boek in een nieuw moderner boek gegoten.

Heerlijk meegenieten met deze bijna onbetaalbare film van ruim 2 uren.

Net geen 5, maar toch uitstekende film.

Prachtige film over het leven van Genghis Khan die van de vele stammen in Mongolië terug één stam kon maken.

Familiale discussies doorkruisen deze, prachtig in beeld gebrachte, massaproduktie.

De massaopnamen en prachtige natuurbeelden vergezellen het symbool van de eenzaam vliegende arend.

Vrij goedgeacteerd. Ook al stoorde mijn soms de taal voor de duidelijkheid van het verhaal.

Een wereld uit de 13de eeuw waarin enkel oorlogvoeren en machtsstrijd centraal stond.

Heel aardig historisch verhaal. Aanbevolen.

4,0 plus. Spijtig van de weinige reacties.

Zeer spannend politiek drama tussen Iran en Amerika in de periode dat de doodzieke Sjah van Iran z'n land ontvlucht met al zijn rijkdom, terwijl de Iranezen opstandig zijn. Vooral tegenover de ambassade van de VSA eind 1979, begin 1980.

6 gevluchte Amerikanen uit de Amerikaanse ambassade in Teheran trachten in deze film, met de hulp van de CIA, vanuit hun onderduikadres terug in hun land te geraken.

Onlangs behaalde deze film terecht de Oscar van de beste film. Hoe goed ook verfilmd, er stonden heel wat meer 2012-toppers in de rij om deze titel op te strijken.

En dat dit een verheerlijking is van Amerika en zijn instanties is niet te ontkennen.

Toch kwam de grote kanshebber "Lincolm" niet aan de beurt. Alhoewel ook een erg verdiend Amerikaaans product over eigen politieke toestanden.

Regisseur Affleck toont hier weer zijn meesterlijk kunnen. Ook als acteur.

Wie van actie en historische feiten houdt moet zeker dit drama bekijken. Spanning van de eerste tot de laatste minuut.

Voor mij een 4plus waard.

Al weet je na de film alvast dat alcoholgebruik in Iran ten strengste verboden is.

Gezondheid.

Een prachtige film van bijna 25 jaar geleden.

Penny Marshall weet de ideale momenten te regisseren en juiste klemtonen te leggen.

De vertolking van Robert De Niro, Robin Williams en Julie Kavner is meesterlijk in de beperkte ruimte van een instelling voor geesteszieken, waarin men experimenteert met geneesmiddelen om deze mensen terug te laten leven. Een positief drama.

Als waargebeurd verhaal vertolkt Robert De Niro een van zijn beste rollen ooit.

Zeker een4plus punten waard en aanbevolen.