The Grand Budapest Hotel (2014)

Afgelopen zondag tijdens het PacFestival!

Van de 5 films die vertoond werden was deze een van de hoogtepunten!

Heerlijke, sfeervolle film waarbij het haast onmogelijk is om er niet vrolijk van te worden. Dit komt met name door de bizarre personages en wereld die zijn gecreeerd door Anderson, iets wat natuurlijk wel een handelsmerk van deze regisseur is.

De humor is droog, absurdistisch en leunt behoorlijk zwaar op slapstick. Dat laatste is iets waar ik normaliter niet zo van houd, maar het is op zo'n plezierige manier uitgewerkt dat je er wel om moet lachen.

Qua beelden is de film erg kleurrijk en sfeervol en met name de beelden van het besneeuwde stadje zijn me bij gebleven.

Ja, deze ga ik vast nog eens vaker kijken en dan zou het zomaar kunnen dat mijn waardering nog wat hoger uitvalt.

Dit word een must see!!

Dat dus!

Echter vond ik het verhaal niet volledig tot zijn recht komen en niet helemaal af. Je verwacht de hele film dat er een of ander geniaal einde aan zit te komen maar dat viel mij dus een beetje tegen. Daarom kan ik niet verder gaan dan een zesje

Leuke film! Van tevoren wist ik niet goed wat ik kon verwachten. Het is zeker weer eens wat anders dan de gemiddelde film. Het verhaal wordt op een leuke manier verteld, de beelden zijn kleurrijk en de vrolijke muziek past er goed bij. De humor is zeker geslaagd, bij de 'Winterspelen' achtervolgingsscène kwam ik niet meer bij

Minder goed dan de Moonrise Kingdom maar verder een zeer vermakelijke film. Van het verhaal moet deze film het niet direct hebben - dat was bij de M.K. stukken beter. Het zijn de kleurrijke beelden en de slapstick-achtige scènes die deze film zo mooi maken. Zie bij voorbeeld de de ontsnapping scène en de Winterspelen achtervolging scène Ik heb echt in een deuk gelegen. Bij alle ellende waar je de laatste dagen mee doodgegooid wordt, zijn dit soort films voor mij een verademing. Ik krijg er in ieder geval een zeer goed gevoel bij.

4,0*

Heerlijke nieuwe Anderson waarin je als kijker niet durft te knipperen om de perfectie en zorg in elk shots niet te missen. Hoewel het verhaal soms van hot naar her gaat, kenmerkt dit wel een productie van Anderson. Mooie combinatie tussen audio en visuele schoonheid. Een sprookje en traktatie om naar te kijken. Hele dikke aanrader! 4,5 ster

Leuke trailer .

Jammer. Voor een Wes Andersen-fan die al zijn films meerdere malen heeft gezien, is dit een reuze tegenvaller. Misschien is mijn teleurstelling deel van de vloek van een fan; zijn stijl begint voor mij een beetje te vervelen. Hoewel Wes wat nieuwe trucs toevoegt in zijn repertoire, voelt het aan alsof hij full retard/full W.Andersonesque is gegaan. Het is gewoon exact wat je van Wes Anderson verwacht, dus niks nieuws.

Desalnietemin, zijn art werk is alsvanouds fantastisch, nog beter dan zijn voorgangers. Zijn experimenten met stop-motion and licht-element is leuk gedaan en verhaal zit goed in elkaar. Opvallend is wel de camera werk, waar soms in zijn fameuze wide shots, en ook in sommige close-ups, een distortion te zien is.

Einde is erg matig. De cast.. tja, voelt als een grote marketing truc, maar is zeker leuk om ze te zien.

Al met al, een 2 waarbij subjectiviteit meetelt. Als dit mijn eerste Anderson film was, zou de film vast wel een hoger stem hebben gekregen. Maar het voelt alsof er niks tot vrij weinig innoverends te ervaren was. Ik zou hem zeker bekijken. Wes Anderson-films zijn altijd wel geinig om te zien vanwege zijn stijl en het manier van vertellen.

Een van zijn slechtste films. Jammer.

De film moet ik nog zien, maar de trailer scoort alvast 4 sterren (of meer)

The Grand Budapest Hotel is een heerlijke film die springt tussen tijden en vertelvormen. Het kleurrijke verhaal zit vol avontuur, spanning en humor, waardoor je aan een stuk door zit te genieten. Alles is tot in de puntjes verzorgt en de acteurs gaan op in hun personages. Daarnaast zorgt het veranderende Europa voor een mooie extra laag, maar wordt het nooit te serieus om je eraan te kunnen storen. Met een locatie, personages en soundtrack als deze kun je niet anders dan genieten van de wonderlijke wereld van Wes Anderson.

bestaat dat hotel echt?

Zeer charmante en kenmerkende Anderson. Heerlijk sfeertje en sterke visuals. Anderson doet zichzelf gelukkig nog niet na waardoor de film fris aan voelt. Dit terwijl hij zijn eigen stijl weet te behouden en te verfraaien. Uitvoering met miniatuur is uiterst sfeervol en houd het surrealisme lekker tot stand. Een prima cast met de nodige bekende koppen, waar Fiennes een van zijn meest amusante rollen vertolkt.

Wes Anderson heeft een zeer eigen stijl als het aankomt op het maken van films. Je kan het omschrijven als fantasierijk, sprookjesachtig en kitscherig. The Grand Budapest Hotel is hierin een fantastisch gemaakte film met een enorme cast met bekende namen. Het is een moordmysterie in de stijl van Wes Anderson in een fictief Europees land tijdens de jaren 30′ van de vorige eeuw. En binnen deze stijl van films maken is dit Wes Anderson’s beste film tot nu toe. Een zeer fijne film met veel humor en toch ook tragedie en zeer boeiende karakters.

‘The Grand Budapest Hotel’ Review | Filmtakers

Ik snap alleen de rating niet. 6+? Alleen de redband trailer zou genoeg reden geven om de film op z'n minst 12+ hebben.

Visueel echt briljant vormgegeven beelden en scènes, alles is zo gedetailleerd perfect en gevat dat het een zalige kijkbelevenis is. Maar is het een goede film? Neuh. Daverend lachen is er niet bij, ook al is het bijna een slapstick, bloedstollend spannend is het niet, ook al is het een soort van thriller, en een goed uitgewerkt en logisch verhaal heeft het ook niet. Het is een beetje een gemiddelde Pathé-film: veel vorm en weinig inhoud, de zaal zat ook afgeladen vol met jongvolk. Maar dat maakt het niet minder genietbaar en stilistisch onmiskenbaar een hoogstandje.

Ik hoorde van iemand dat al zijn films deze stijl hebben? Ik heb geloof ik verder niet eerder iets van hem gezien maar kan mij indenken dat je, hoe goed ook, dan de beeldgebbetjes op den duur wel gezien hebt...

Tegenvaller. Een hele fikse tegenvaller. Moonrise Kingdom en Fantastic Mr. Fox deden vermoeden dat Wes Anderson eindelijk had geleerd een verhaal te vertellen. Dat het niet bleef bij wat kleurrijke personages die in absurde situaties belanden, maar dat de film ook nog wat meer bevatte dan die felle kleuren en grappen en grollen.

In The Grand Budapest Hotel is Anderson echter weer terug bij af. Een verzameling overbodige topacteurs die duidelijk veel plezier hebben, maar het doel volledig voorbij schieten. Het ziet er cinematografisch nog wel uitstekend uit en de film heeft een paar aardige momenten, maar het kan niet verbloemen dat The Grand Budapest Hotel de minste Anderson in jaren is. Een film die ten onder gaat aan de excentrieke personages die zonder uitzondering uitgroeien tot karikaturen. Doodzonde dat Anderson in een film over verhalenvertellers, zo slecht uit zijn woorden komt.

Voor een uitgebreide recensie zie: Filmmad.nl | Recensie: The Grand Budapest Hotel (13 maart)

"What happened?"

Tot nu toe heb ik alleen The Life Aquatic with Steve Zissou (2004) gezien van Wes Anderson en daar vond ik niet veel aan, dus veel referentiemateriaal heb ik niet. Maar ik weet wel dat zijn films - op zijn zachts gezegd - eigenaardig zijn te noemen. Zo ook 'The Grand Budapest Hotel'.

Qua verhaal heeft het weinig om het lijf en echt grootse verrassingen zul je hier niet aantreffen, maar dat wordt des te meer goedgemaakt door de keur aan bizarre personages die voorbij komen. Mede door de vrij vlotte pacing zorgt dit voor een hoop gestoorde situaties; de ene nog vreemder dan de andere. De droge humor past hier prima bij.

Wat me met name opviel, is de kitscherige productiewaarde. Gedurende de film bleef ik geïntrigeerd kijken naar het kleurrijke palet aan beelden. De details die in zowat elke shot zitten, is erg fascinerend. Tel hierbij de fijne score op die voor een gedegen sfeer zorgt en het plaatje is compleet zou je zeggen.

Ware het niet dat je als kijker weinig binding krijgt met de personages die op een gegeven moment een karikatuur van zichzelf worden. Op deze manier wordt het levensverhaal van Zero Moustafa teniet gedaan, wat zich resulteert in een nietszeggend einde.

Al met al best vermakelijk om eens gezien te hebben, maar dit is meer een geval van 'style over substance'. Hoewel ik wel kan begrijpen dat de fans van Wes Anderson dit voor lief nemen.

3,0 Sterren.

Weer een sfeervolle en stijlvolle Wes Anderson. Cinematografisch gewoon geniaal en heerlijk gedetailleerd. Het verhaal is leuk en kent een aantal zeer aangename karakters die zoals gebruikelijk door een fijne cast wordt neergezet. Was vooral verrast door Fiennes, van wie ik niet had verwacht dat hij zo grappig kon zijn. Want uiteindelijk is het gewoon heel erg grappig allemaal. Absurde situaties met bizarre karakters.

4*

Mooie ode aan het oude Europa van voor de Tweede Wereldoorlog. Mede gebaseerd op het schijnbare - ik heb hem hier liggen, enkel nog eens lezen- meesterwerk Die Welt von Gestern van Stefan Zweig, maar ook op het werk van Mann en andere schrijvers en kunstenaars uit die tijd.

Anderson kiest echt voor een volbloed komedie. Dat is te zien in het absurdistische karakter maar ook in de stukken met stop-motion (denk ik) die in een enigszins serieuze film niet gebruikt zouden worden. Vooral de vaart valt op en daarvoor is vooral de montage verantwoordelijk. Lekker snedig en vol gevoel voor timing wordt overgeschakeld naar een volgens shot en de hele film voelt ook aan als één lang nummer zonder afzonderlijk scènes. Daarnaast ziet alles er prachtig kleurrijk uit en lekker strak gekadreerd met uiteraard veel aandacht voor symmetrie en zijwaartse bewegingen van de camera.

Daarnaast is het spel van de acteurs heerlijk. Enkel Norton was iets minder maar de rest zet allemaal een lekker dik personage aan en vooral het centrale duo is super. Fiennes is nog het meest knap met zijn gekke buitenwereldse karikatuur maar toch met bijzonder veel gevoel erin waardoor je nog hem aanneemt als levend mens ook. Ze worden ook geholpen door de goede scherpe teksten en de constante muziek die lekker meegaat met het tempo van de film. Ja, dit is gewoon heel erg fijn om naar te kijken en om te lachen.

Inhoudelijk zegt dit nog wel iets over het oude Europa met toen nog een bepaalde grandeur - als een ode inderdaad-, maar die extra laag komt eigenlijk maar zijlings ter sprake. Het gaat vooral om de losse scènes, de slapstick en de grappige gebeurtenissen. Zijn vorige film was dus net iets beter doordat die meer ziel meebracht, maar ook deze nieuwste is bijzonder vermakelijk. 4,0*

Op zich begrijp ik kritiek dat Wes Anderson steeds dezelfde soort film maakt wel, maar verder vind ik erg weinig om op zijn films aan te merken. Ontzettend rijke komedie die, nadat ie eenmaal op gang is, niet meer stilstaat. Ik ken weinig filmmakers die hun films zo vol met kwinkslagen, gimmicks en geestige details stoppen. Bovendien vind ik genoeg variatie in de films om er afzonderlijk net zo veel van te genieten. Van mij mag hij zo zeker nog een jaar of 20 doorgaan. 4 sterren opnieuw, een beoordeling waar ie patent op heeft bij mij.

Een dikke pluim voor Wes Anderson, ik heb enorm genoten van deze film! Hij maakt de film zo simpel en eenvoudig maar dat maakt dit pareltje zo mooi! De decors, kostuums zijn fantastisch! de absurde personages zijn 1 voor 1 geweldig en leuk om naar te kijken met elk hun eigen trekje, de acteurs leveren heel goede acteerprestaties op, en leveren ook allemaal iets op aan deze film. de humor in deze film is hilarisch en is op sommige momenten niet te stoppen. Absurde situaties, bizarre personages en een heel leuk verhaal!

Beste Anderson wat mij betreft. Eindelijk richt hij zich vol op waar hij goed in is. Echt genoten in de bios.

Heerlijk.

Wes Anderson maakt heerlijke films; eigenzinnig, barstensvol sfeer en visueel met ongelooflijk veel gevoel voor detail. Toch blijven zijn films vaak (emotioneel) op afstand, waardoor het me zelden écht raakt. Hetzelfde geldt voor zijn humor, immer garant voor een karakteristieke grijns of glimlach maar nooit voor de volle schaterlach. Het is een schippering tussen drama en humor die nooit aan een kant uitslaat en daarmee voor mij vaak een net-niet-het-onderste-uit-de-kan-gevoel oproept, al weet hij met beide middelen altijd zijn eigen signatuur neer te zetten.

Anders is dat bij The Grand Budapest Hotel, waar hij het drama nagenoeg compleet opzij schuift en voor de lach lijkt te gaan. Een duidelijke keuze, en het levert een wat overtuigendere film op. Een comedy, zo je wil, die mij voorbij mijn aanvankelijke scepsis (Anderson = meer van hetzelfde) dwong en gaandeweg meerdere lachsalvo's wist te ontlokken.

Als hij dat dan weer aankleedt met zijn gebruikelijke visuele rijkdom, opmerkelijke personages en een soundtrack die, hoewel wat kolderiek hier en daar, het tempo én de sfeer van zijn verhaal perfect onderstreept; ja, dan denk ik dat de sterkste, of in ieder geval meest overtuigende Wes Anderson in tijden gezien heb. 4,5*

Tijdens het kijken van deze film vroeg ik me af of deze film over dertig jaar gezien zou worden als Andersons meesterwerk of de film waarin hij verviel in maniëristisch herhaling. Beide opties leken me mogelijk, omdat in deze film de stijl van Anderson het sterkst uitgewerkt is. Ik ben tot de conclusie gekomen dat dit bepaald geen betekenisloze film is, want het is een ode aan de correctheid en beleefdheid die in Europa is weggevaagd door twee grote oorlogen en de ideologieën die daarmee samenhingen. Door de recente ontwikkelingen in Oost-Europa en in ons eigen land lijkt me een oproep tot correctheid actuelere dan ooit. Of dit The Grand Budapest Hotel een meesterwerk maakt is een vraag die alleen de tijd uit kan wijzen, maar maniëristisch en leeg is de film zeker niet.

Langere recensie kun je hier lezen: Recensie The Grand Budapest Hotel (ZUBB.nl)

Minstens 1 x per dag reclame op tv voor deze film,

de recensies zijn erg goed , dan MOET dit wel een goede film zijn. Toch ?

De film speelt zich af op vier tijdsniveaus en dat maakt het bijwijlen ingewikkeld. Het meisje brengt hulde aan het standbeeld van Stefan Zweig (+ 1942). Dan zien en horen we de schrijver uitleggen hoe hij ooit in een hotel (het Budapst Hotel) verbleef en daar een merkwaardige man ontmoette. Het derde niveau vertelt over die man en nog een andere man. Het vierde niveau is het verhaal van die man. Over de jaren 20 en de belevenisssen van de ervaren conciërge Gustave en zijn lobbyjongen Zero. Dit niveau beslaat het grootse deel van het 'filmverhaal'. Een verzonnen geschiedenis.

Moord, mysterie, gevangenis, ontsnappeing, achtervolging, de op komst zijnde oorlog. Ingrediënten van een ongebreidelde, schitterende komedie met een duistere ondertoon.

Een hulde aan de loyaliteit en de vriendschap. Bij mij overheersen de gevoelens van nostalgie en melancholie (en dat terwijl regisseur Anderson een veertiger is!!). Een topper!

Die gelaagdheid van de vertelwijze, eigenlijk met gebruik van meerdere raamvertellingen, is ook meteen het enige wat ik herken als iets waarvoor Zweig als inspiratie zou kunnen hebben gediend (zoals in de opdracht van de film wordt vermeld), hoewel misschien diens roman De Strijd om Sergeant Grisja ook het absurdisme en het tijdsbeeld bevatten waarvan Anderson zich bedient.

Over de film zelf: schitterende enscenering vooral, minutieus en met flair gebracht, vol visuele grapjes a la Tati, maar bovenal gewoon typisch Anderson. Daarmee hebben we wel direct de sterkste troef van de film uitgespeeld. De humor is redelijk, het verhaaltje wat dun en onsamenhangend, en de personages wisten met niet zo te betoveren als in Moonrise Kingdom gebeurt. Speciale vermelding verdient nog even de vluchteling/emigrant-dialoog na de kolderieke gevangenisontsnapping; het wordt er eigenlijk een beetje bijgesleept maar het past toch. Goeie keuze.

The Grand Budapest Hotel is dus genieten voor de fans, maar ik sluit me aan bij degenen die dit eerder een (iets) mindere Anderson vinden dan z'n beste.

Ah, vandaar. Ik ben (nog) niet bekend met het werk van Arnold Zweig overigens, ken de titel toevallig, wel een klein beetje met dat van Stefan Zweig, maar niet met het boek dat je noemt. Dat plaatst de opdracht wel in een wat duidelijker perspectief in elk geval.