Enemy at the Gates (2001)

hele goede en realistische oorlogsfilm met als rode draad de strijd tussen 2 sluipschutters

en de geheime liefdesrelatie van de sluipschutter.

komen toch een paar goede acteurs voorbij zoals Ed Harris, Jude Law en Rachel Weisz.

en een klein rolletje voor Perlman.

de lange zit van ruim 2 uur was daarom ook zo voorbij.

als je van dit genre houdt is het een aanbeveling waard.

Sinds films als The Abyss en Apollo-13 ben ik nogal een fan van Ed Harris. Ook in deze film speelt hij weer ijzersterk. Hij kruipt in de rol van een Duitse 'topgun' die zijn Russische tegenstander dient uit te schakelen. De Rus heeft echter precies dezelfde opdracht.

Zeer realistische decors en locaties. De film verveelt mede daardoor geen moment. Ook in scènes waarin geen oorlogshandelingen te zien zijn, is de sfeer steeds dreigend en onbestemd.

De knappe Rachel Weisz is aanwezig voor het (overbodige) romantische aspect.

Ook ik schaar mij onder het groepje wat deze film 4 sterren gunt. (IMDb = 7,6)

Zeer realistisch verhaal, een hel schijnt het geweest te zijn in Stalingrad, Hitler en Stalin beschouwden de stad als cruciaal in het oorlogsverloop. Het had natuurlijk allemaal te maken met de naam van Stalin die in de stadsnaam zat! De slag bij Stalingrad duurde ruim 5 maanden (aug'42 - febr'43) maar koste velen het leven. Hitler had de strijd hier onderschat, zijn tanks konden niet veel in de straten die vol met puin van de ruïnes lagen. Trouwens in Leningrad was het nog erger voor de mensen (burgers en soldaten), dit beleg duurde vanaf 8 september 1941 tot 27 januari 1944 en eten was er vrijwel niet meer. Ook hier gaf Hitler het niet snel op!

De film is een van de betere die gemaakt is over de 2e wereldoorlog binnen de Europese grenzen. Het enige nadeel vond ik dat de voertaal niet origineel was, helaas sprak iedereen Engels. Dat is dan ook het enige puntje van kritiek dat ik heb. Er wordt goed in geacteerd, de locatie is geweldig en ook het materiaal is uitmuntend qua originalteit.

Mijn waardering voor de film is al bekend: een 8!

Hier en daar wat rommelig en onoverzichtelijk. Maar, ook boeiend en vermakelijk.

Film moet het voor mij helemaal hebben van de eerste 20 minuten. De oversteek van de Wolga en dit onder moordend Duits vuur, de scène waarin de Russische soldaten door de NKVD zelf werden neergemaaid wegens lafheid en het moment dat Zaytsev enkele hoge Duitsers met uiterste precisie neerschoot. De eerste 20 minuten konden zich ongeveer meten met de eerste 20 minuten van Saving Private Ryan. Wat daarna kwam vond ik allemaal wat minder boeiend. Maar over het algemeen toch een prima film, hoewel minder dan Stalingrad uit 1993, die helemaal vanuit het oogpunt gefilmd was van de Duitse soldaat.

Een dijk van een WOII thriller die zich afspeelt aan het Oostfront. De film opent met de slag om Stalingrad. Deze komt in al zijn bloederige bruutheid in beeld. De Russen schieten zelfs hun eigen manschappen neer wanneer ze dreigen weg te rennen. Na deze bloederige opening veranderd de film in een spannende thriller want de focus ligt immers op snipers. Snipers zijn van een ander slag dan reguliere soldaten. Snipers zijn jagers die soms dagenlang wachten op hun doelwit. Het hoogtepunt is uiteraard het kat en muisspel tussen majoor Erwin König(Ed Harris) en Vasily Zaitsev(Jude Law). Hoewel Law de held speelt is het Harris die de show steelt. Zijn personage is een koele kikker maar ook zeer stijlvol met zijn gouden sigaretjes. Bob Hoskins zet een geweldige Nikita Chroetsjov neer. Helaas verspeelt de film wel veels te veel tijd aan een overbodige love triangle tussen Law-Weisz -Fiennes. Hiermee verliest de film vaart en daarom krijgt de film maar 3,5*.

Verbazend sterke oorlogsfilm waarbij ik aanvankelijk lage verwachtingen voor had. Had de idee van een typisch Hollywoodiaanse aanpak, niet dat die er niet was, maar toch in veel mindere mate. De eerste twintig minuten vergelijken met SPR is misschien wat te veel van het goede, maar het is zeker een prima scène waarbij het hallucinant was hoe jonge Russen met slechts een geweer voor 1 op 2 soldaten de dood worden ingejaagd. Zomaar, zonder strategie of wat dan ook. Alsof het een soort ontgroeningsritueel betrof.

Nadien verandert het plot wat van schouder en ligt de klemtoon bij de rol van de snipers. Bloedstollend eigenlijk. De spanning is constant te snijden en deze werd goed weergegeven. Law doet het uitstekend en Harris ontgoochelt zelden of nooit, ook nu niet. Het kat-en-muisspelletje is ongewoon spannend en boeiend om te volgen.

Ook visueel zeker meer dan prima film. Er zitten prachtige shots in, mede door het fijne camerawerk. De typische romance is ook aanwezig al werd die gelukkig niet te veel onder de aandacht gebracht. Het gezaag dat het jammer is dat er Engels gesproken werd stoort me ook. En behoudens voor de Duitsers gaven die Duitse dubs voor de Russen ook niet het optimale effect.

Op zich een prima een prima film, interessant schouwspel tussen 2 top snipers.

Maar......

Halve ster eraf voor de overbodige liefdes verhaallijn, en het daarbij behorende vreselijke einde.

Ook een halve ster eraf omdat iedereen maar 'gewoon' Engels praat.

Jude Law ziet er naar mijn mening al niet uit als Sovjet soldaat, maar dan ook nog een Engels pratende Sovjet... Nee....

Russen en Duitsers die in het Engels communiceren, daar moet ik wel even aan wennen. Verder een degelijke oorlogsfilm die een beeld geeft van de verschrikkingen in Stalingrad. Leidraad is het kat en muis spel tussen twee sluipschutters aan beide zijden van het kwaad. Het romantische lijntje vond ik eerder overtuigend dan storend.

Film die al heel lang op de plank lag, maar die ik nog nooit gezien had. Oorlogsfilms zijn door het zware thema meestal niet iets waar ik me regelmatig aan waag, hoewel er de nodige klassiekers tussen zitten. Enemy at the Gates, zo blijkt, is daar geen uitzondering op.

Wat ik sterk vind is dat de film nergens mijn aandacht verloor. Je krijgt van alles te zien: heftige veldslagen, politiek en een opbloeiende romance. Ik vond al die aspecten geslaagd uit de verf komen: de gevechten zien er overtuigend uit, het is interessant om te zien hoe Vasily als propaganda gebruikt wordt en de driehoeksverhouding werkte niet afleidend. Sterker nog, ik vond de rol van Rachel Weisz een erg fijne toevoeging.

Verder draait de film namelijk uiteindelijk vooral om de tweestrijd tussen Jude Law en Ed Harris. Deze is overigens spannend, want de twee scherpschutters zijn behoorlijk aan elkaar gewaagd. Het levert bij vlagen bloedstollende momenten op, waarvan de uitkomst niet altijd zeker is. De film schroomt zich ook niet om bij tijd en wijle ronduit luguber te zijn. Uiteraard refereer ik naar de beelden van vele gewonde soldaten, de dood van Danilov, maar ook zeer zeker naar de opgehangen Sasha. Momenten waarbij letterlijk de rillingen over mijn rug liepen.

Enemy at the Gates is absoluut een film die indruk op me gemaakt heeft. Naast prachtige decors, muziek en (actie)scènes is ook het acteerwerk erg sterk. Een subtiele film is het allerminst: de film ademt wel degelijk Hollywood uit. Dat blijkt nadrukkelijk uit het feit dat ervoor gekozen is Russen en Duitsers Engels te laten praten; misschien wel het enige overduidelijke smetje op een film die verder eigenlijk nergens overduidelijk steken laat vallen. Eenieder die geïnteresseerd is in films over de Tweede Wereldoorlog kan ik deze film zeker aanbevelen, niet in de laatste plaats omdat de situatie in Stalingrad voor mijn gevoel minder snel aan bod komt.

4*

Enemy at the Gates heb ik een kleine 20 jaar terug voor het eerst en het laatst gezien en was wel toe aan een tweede kijkbeurt. De film stond me bij altijd vrij imposant en spannend. Dat eerste klopt nog wel, dat tweede valt me nu gewoon tegen. Eigenlijk heeft Enemy at the Gates hetzelfde euvel als Saving Private Ryan die 3 jaar eerder verscheen. Een indrukwekkende, massale opening (vooral het genadeloze geweld van Russische officieren tegen hun eigen mannen is pijnlijk en schrijnend), daarna fors gas terugnemen en eindigen met het nodige aan spektakel. Ook bij SPR had ik er ook gewoon moeite mee om na de landing op Normandië mezelf echt over te geven aan het hoofdplot en dat is hier ook. De bombastische opening zorgt voor verwachtingen die de film niet meer waar weet te maken.

Ondanks dat de film me best prijzig lijkt (het verwoeste Stalingrad ziet er top uit!) zitten er best wel de nodige schoonheidsfouten in. Het stoort dat zowel de Russen als de Duitsers Engels praten. Dat kan eigenlijk gewoon niet in een serieuze, grootse oorlogsproductie. En heel spannend of emotioneel sterk weet de film jammer genoeg niet te worden en da's best knap met twee topsnipers, wat toch wel boeiend zou moeten zijn. Het liefdesverhaaltje erbij hadden ze ook wel weg mogen laten, voegde helemaal niks toe en geeft de film veel te veel een blockbustergevoel a la Pearl Harbor dan dat het een rauwe oorlogsfilm is. De personages komen sowieso niet echt lekker tot leven en zijn vrij vlakjes qua acteerwerk. Dit klinkt allemaal vrij negatief, maar de film kent gelukkig wel voldoende tempo en actie om tot het einde toe prima kijkbaar te blijven, maar echt opvallend goed vind ik de film niet.

3* (was 3,5*)

Boeiende film met een tweestrijd tussen een Duits officer en een Russische scherpschutter tegen de achtergrond van de Slag om Stalingrad. Film die van begin tot eind boeit. Volgens Wiki heeft Vasili Zajtsev 225 Duitsers neergeschoten trouwens en niet iets van 100 zoals in het plot staat.

Spannende film over een Russische sniper, Zaitsev, die het moreel van de troepen terug opkrikt tijdens de slag om Stalingrad door zijn indrukwekkend palmares. De Duitsers zenden hun eigen top-scherpschutter om hem uit te schakelen. Alles zit heel goed in elkaar, van visueel opwindend gefilmde actie, zinderende spanning tot en met een goede acteurskeuze en een obligaat vleugje romantiek. Deze oorlogsthriller heeft alles wat een goede film moet hebben. Harris en Law zijn hier prima bezig. Een persoonlijke favoriet.

Prima oorlogsfilm die van begin tot aan het einde boeit, alleen dat liefdesgedoe had er voor mij niet in gehoeven.

G

blijft een meesterlijke oorlogs/ sluipschutter film. al meerdere keren gezien . echt een topper . Mooie opkomende spanning met een goed verhaal . toch , wat ik altijd wel vind , had deze film nog beter geweest met de originele talen. verder puik acteer werk en een mooi kat en muis spel tussen de rus en de duitser .

Oorlogsfilms zijn niet echt mijn favoriete genre. Toch kijk ik af en toe als het een historisch verhaal betreft. En ik moet eerlijk bekennen: het was een verrassende zit, in positieve zin. Ik kende het verhaal niet en het is natuurlijk maar een voetnoot in de wereldgeschiedenis. Wie weet was de Slag om Stalingrad anders verlopen als Vasili Zajtsev niet had bestaan. Anderzijds kan je je afvragen of de geschiedenis zou zijn herschreven als Zajtsev niet 225 officieren en soldaten van de Wehrmacht had doodgeschoten.

Ik was wel behoorlijk overdonderd door het zinloze geweld in deze film, wat aan honderden jonge soldaten het leven heeft gekost. Met name het doodschieten door de Russen van eigen manschappen die ofwel vluchten of het in de broek deden, en dat letterlijk bij tientallen tegelijk, vond ik schokkend. Ik vraag me af of dit echt heeft plaatsgevonden. Die arme jongens konden geen kant op: ze hadden de keuze tussen doodgeschoten worden door een landgenoot of door een Duitser. De mate en manier waarop jonge levens werden beëindigd viel me rauw op m'n dak. Koeien die worden geslacht in het abattoir eindigen respectvoller dan een soldaat tijdens de Slag om Stalingrad. Het is de waanzin van de oorlog ten top.

De spanningsboog tussen Zajtsev en majoor König duurt lekker lang en hoewel je weet dat in een Amerikaanse film de goeie altijd wint van de slechte blijft het toch een spannend kat-en-muis spel. Dat er tussendoor een liefdesrelatie ontstaat tussen Zajtsev en Tania moet je maar voor lief nemen. Ik vond dat in elk geval niet storend omdat het slechts een bescheiden zijdelings deel van de film inneemt. De positie die Sacha inneemt is een slimme vondst, die uiteindelijk de meedogenloosheid van König laat zien.

Tenslotte: hierover is al veel gezegd op MM en dan heb ik het over het taalgebruik. Zeker in het begin moest ik wel erg wennen aan Duitsers en Russen die Engels spreken. Misschien was het beter geweest om de acteurs Engels met een flink Duits en Russisch accent te laten spreken.

Ik kan niet zeggen dat ik heb genoten van Enemy at the Gates, dat zou een verkeerde en vreemde woordkeuze zijn; daarvoor vielen er ook veel te veel doden en was het schokkend om te zien en te voelen hoe weinig een mensenleven te betekenen had in die periode van de wereldgeschiedenis. Maar anderzijds: ik vond het een zeer knappe verfilming van een boeiend verhaal. En een origineel verhaal bovendien, dat de dertien-in-een-dozijn films verre overstijgt. Daarom vier sterren, mede dankzij de prima muziek die ervoor zorgde dat de beklemming aanhield bij mij.