Kimssi Pyoryugi (2009)

Laat je niet bedriegen door de poster. Ik dacht ook: 'vast niks!' Maar: wat een leuke film en verrassing , zeg! Heerlijk absurd, grappig en bizar. Cast Away, maar dan leuk!

Soms hele flauwe grapjes, maar op één of andere manier moest ik daar dan tòch weer om lachen. Zuid-Korea maak een hoop pulp qua films, maar de romantische komedies die ze maken bevallen mij toch wel. Net als 'My Sassy Girl' is dit weer heel apart!

De film heeft een goed plot en zorgde voor flinke grijnzen op mijn bakkes af en toe. Grappig bijvoorbeeld als de hoofdpersoon zó hunkert naar zwartebonennoedels dat hij in gedachte iedere keer dat hij deze lekkernij afsloeg nagaat en becommentarieert!

De karakters van beide -op een eiland levende- hoofdpersonen zijn volkomen buitenissig, maar desalnietemin geloofwaardig. De locatie (het eiland en de troep daarop) is ook gewoon geniaal gevonden.

Een stevige aanrader voor wie voor zo tussendoor eens een luchtige grappige maar toch aparte film wil zien!

Tom Hanks, eat your heart out. Een erg mooie en ook erg leuke film.

Afgaande op de poster zou je denken dat dit een erg flauwe film is, niets is minder waar en Castaway on the Moon is geweldige film. De film lijkt qua setting erg veel op Zemeckis' Cast Away, maar dan met een heel andere insteek. De film begint vrijwel meteen. Na een minuut of twee verkeert de man zich al op het eiland, waar hij niet weer vanaf kan komen. In het begin denk je nog zwem dan gewoon naar de overkant maar een beetje lastig als je niet kunt zwemmen . Op alles is een antwoord gevonden in de film, dus niets wordt aan het toeval overgelaten. De man moet nu overleven en wil zelfs helemaal niet terug. Hij heeft nu zijn eigen eiland, waarin hij zichzelf probeert weer te vinden. Dit zorgt voor enkele hele leuke en erg grappige momenten.

De zoektocht naar een oplossing voor problemen ivm. voedsel zijn bijvoorbeeld erg leuk om te zien het vissen met een vork die hij vervolgens in zijn eigen voet prikt . En de film staat bol van dat soort leuke momenten. Aan de andere kant hebben we een meisje wat al een aantal jaren niet van haar eigen kamer is geweest, en de communicatie met moeders via sms gaat. Zij komt er op een dag achter, doormiddel van een prachtige scène dat er een man op het eiland zit. Na een tijdje volgen er echte gesprekken tussen hen, en lijken ze meer met elkaar gemeen te hebben dan dat ze denken. Ze leven als het ware hetzelfde. Ze hebben hun eigen eilandje.

Naast vele absurde en grappige momenten zitten er ook veel karakter gedreven stukjes in. De drama komt fantastisch uit de verf en wordt heel genuanceerd gebracht. Dit zorgt voor vele kippenvel momenten en momenten waar je serieus even stil van wordt. Erg mooi gedaan. Eigenlijk kent Kimssi Pyoryugi alleen maar magische momenten. Alle twee de verhalen zijn prachtig en erg aandoenlijk. De wat vreemde relatie blijft mooi om te volgen, en wordt op geen enkel moment saai. Elk moment brengt weer wat nieuws. Je zou denken dat een verhaal als dit geen dikke twee uur kan blijven boeien, maar dat doet de film wel. Na een tijdje voel je echt thuis op het eiland en wordt het erg meeslepend. Vooral het moment waarop hij eindelijk zijn kom bonen noedels heeft kunnen bereiden is fantastisch uitgespeeld. Mooi acteerwerk ook daarin. Echt een kippenvel moment.

De film vliegt voorbij, en davert af op een van de mooiste eindes die ik heb mogen zien in een film. Gewoon een einde wat heel sympathiek gebracht is en waaruit je veel voldoening kan halen. Ik kreeg daar serieus echt een brok van in m'n keel. Prachtig uitgespeeld over de hele film. Het acteerwerk in die scène is van een uitzonderlijk hoog niveau. Dan is het echt afgelopen en laat het je met een fantastisch feel-good gevoel achter.

Zoals gezegd is het acteerwerk heel goed. Dit zie je niet zozeer in de grote momenten, maar erg veel in de kleine dingen in de film die er toe doen. De drama wordt fantastisch afgewisseld met de grappige momenten en komt daarmee fantastisch uit de verf.
Erg mooi gefilmd allemaal. Kleurrijk en met een goede edting met leuke effecten. Soms was de muziek niet helemaal goed maar vaak ook erg mooi. Dat is ook het enige minpunt wat ik in de film kon vinden, want voor de rest is deze Castaway een schitterende film.

Twee uur lang heb ik geboeid zitten kijken naar twee mensen die zichzelf terug proberen te vinden in twee uitzonderlijke situaties. Wow wat een film. Meeslepend en grappig. Meteen doorgebroken in mijn top 10.

5*

Best leuke film.

Innovatief, dat zeker. Soms ook best mooi gefilmd. Best wat geniale momenten, deed me in dat opzicht een beetje aan Shinboru denken. Die dingen moet je gewoon zelf gaan zien, ik ga er verder niks over vertellen.

Het verhaal is van beide kanten leuk om te volgen, toch jammer dat de film wat langdradig wordt, ondanks alle leuke momenten. De 90 min versie had zeker een halve ster meer gekregen.

3.5*

Leuk concept, leuke uitwerking. Heb me érg vermaakt - vooral het eerste (dikke) uur is geweldig. Wat een idee om iemand op zo'n eilandje vast te laten zitten. Prima mix tussen drama en komedie.

Helaas duurt de film net wat te lang, vooral naar het einde toe wordt het soms nogal langdradig, maar voor de rest heb ik hier weinig op aan te merken. Oké, het verhaaltje wordt ( / lijkt) soms niet altijd even geloofwaardig gebracht, maar dat stoorde niet. De film zit echt bomvol geweldig grappige scénes, vondsten / ideëen en mooi geschoten plaatjes en kent een bijzonder leuk hoofdpersonage.

Daarnaast kent de film ook nogal wat gevoelige momenten - zo'n moment dat die gast z'n noodles eet bijvoorbeeld. Beetje lastig te plaatsen, aan de ene kant grappig, aan de andere kant nogal aandoenlijk. Maar het werkt. Voor de rest genoeg kleine grapjes, zoals de scéne dat Kim zichzelf in z'n poot steekt met die vork. Heerlijk. Volleybal Wilson lijkt vervangen te zijn door een vogelverschrikker; geinig.

De scénes met dat meisje zijn best aardig, de muziek is sterk, visueel is de film sowieso fraai vormgegeven en het verhaal + de chemie (op afstand) tussen beide is gewoon leuk gebracht. Naar het einde toe duurt het soms wat lang, maar over het geheel gezien heb ik me érg vermaakt.

Een soort alternatieve versie van Castaway dit, maar dan wel heel anders. Maar de film is wel leuk, dat moet gezegd worden.

Het hoofdpersonage oogt op sommige momenten nogal onnozel, maar weet wel sympathiek over te komen. Het eerste gedeelte van de film, waarin hij het eiland als het ware ontdekt en zelf allerlei ideeën verzint om zijn leven op het eiland zo aangenaam mogelijk te maken is verfrissend gemaakt en mooi gefilmd. Ook het meisje is een nogal apart persoon, die handelt volgens vaste patronen, die nogal dwangmatig overkomen. Ook haar leven is apart, maar ook best interessant.

De film in zijn geheel is lekker luchtig en zou ik meer een drama/komedie noemen dan puur drama. Er zitten behoorlijk wat slapstickmomenten in de film en door de leuke hoofdrolspeler, werkt dat gedeelte van de film ook uitstekend. Het drama in de film vind ik echter niet altijd even goed werken. Ik weet niet goed waarom. Ik denk misschien dat het komt door de soms overdreven humor. Het valt me op dat meer Koreaanse films aan dit euvel leiden. Memories of a Murder had hier bijvoorbeeld ook al last van. Het moment dat hij echter zijn noodles zit te eten is dan weer wel sterk en een van de hoogtepunten van deze originele film.

Een vermakelijke film van begin tot einde, maar er had zelfs nog iets meer in gezeten.

3,5*

Ja dit is een bijzonder script, ja dit is een origineel en mooi verhaal.

Het middenstuk van deze film is om je vingers af te likken, het naar elkaar toe groeien van de hoofdpersonages en de chemie van 2 vreemden die elkaar met minimale conversatietechnieken proberen te verstaan.

Helaas is de intro en het einde van mindere kwaliteit, die regisseur laat zich vangen aan de cliché's van het westerse wereldje (intro: overdreven; soms belachelijke humor en einde: te langdradig en melig), en deze filmfragmenten staan bijzonder ver weg van het magistrale middenstuk zoas ik al zei.

Ondanks een iets te lange film, en soms irritante passage's ga ik voor 4 verdiende sterren.

Erg leuke film die geen moment verveeld. Het Zuid-Koreaanse Cast Away, maar dan grappiger en liever.

Wanneer de suïcidale hoofdpersoon op het eiland aanspoelt, al na vijf minuten, begint de pret. Aanvankelijk wil hij er zo snel mogelijk weer weg, maar beseft dan dat het leven er eigenlijk ook best wel goed is. In de bewoonde wereld heeft hij immers zulke hoge schulden dat hij geen normaal leven meer kan leiden. De humor zit vooral in het gedrag en commentaar van de man wat me regelmatig een glimlach bezorgde. Altijd leuk om te zien hoe hij verschillende soorten afval weet om te toveren tot bruikbare voorwerpen. Er is zelfs een 'Wilson' look-a-like in de vorm van een vogelverschrikker.

Aan de andere kant staat een meisje centraal die al jaren haar kamer niet meer uit is geweest. Eveneens fascinerend om haar dagelijkse routine te zien. Op een dag ontdekt ze de man en hoewel er weinig wordt gesproken is de band tussen hen goed voelbaar. Fijne soundtrack ook.

Het einde is zoals het hoort bij een lief filmpje als dit, helemaal goed. Heb me uitstekend vermaakt.

Fenominaal!

Cinema is kunst! Dat lijken die Koreanen en Japanners uitstekend te hebben begrepen. Na gisteren de prachtige Japanse film "Confessions" te hebben bekeken werd ik vanmorgen opnieuw getracteerd met een pareltje uit de Aziatische cinema.
Dit filmpje dat ik eigenlijk zie als een modern sprookje - als drama vond ik het weer te luchtig - moest het voor mij toch vooral hebben van het werkelijke schitterende camerawerk. Audiovisueel is dit filmpje het neusje van de zalm. Prachtige visuals en heerlijke rustige muziek. Het verhaal dat ik zie als een scherpe kritiek op onze materialistische consumptiemaatschappij mag er trouwens ook wezen. Hoe maak je het leven aangenaam? Niet door je in de stress te werken om je hypotheek af te kunnen lossen maar door gebruik te maken van je creativiteit en je fantasie. Het begin is moeilijk maar als je er eenmaal aan gewend bent wil je niet meer terug. Dit werd oa schitterend weergegeven toen Kim zich hevig verzette toen hij door soldaten en politie van het eiland werd afgevoerd.
Ik heb er lang over zitten te dubben met welk cijfer ik deze film uiteindelijk zou moeten waarderen. Wordt het een 4,0* of een 4,5*? De laatste scène maakte uiteindelijk een einde aan al mijn twijfels. Die vond ik zo hartverwarmend dat ik voor dit prachtige moderne sprookje alleen maar het hoogste cijfer kan geven.

5,0*

Na het zien van de prachtige Koreaanse films Yeopgijeogin Geunyeo en het fabelachtig mooie Nae Meorisokui Jiwoogae waren mijn verwachtingen voor deze film over een soort Robinson Crusoe middenin de grote stad hoog gespannen. Aan die verwachtingen is niet helemaal voldaan.

Zeker, het is een mooie film, maar in het middengedeelte wordt deze satire op de consumptiemaatschappij tot op de draad uitgemolken. Daardoor gaat de vaart en de spanning er een beetje uit en verslapt de aandacht, althans bij mij. Dat is best jammer, want door de film wat compacter te maken zou hij naar mijn gevoel een stuk beter zijn geworden.

Ondanks deze kritiek best de moeite waard, vooral vanwege het goede acteerwerk en de fraaie cinematografie.

Bij genre wordt deze film gerangschikt onder drama, maar hij bevat volgens mij genoeg luchtige en grappige momenten om hem ook onder de categorie komedie te laten vallen. Een komisch drama lijkt me nog de beste typering.

Met boter en suiker. Je moet wel bijna van steen zijn wil je hier niet op een of ander moment voor vallen. Ik had nog zo m'n bedenkingen bij de eerste stapjes op het eiland, maar zeker vanaf het moment dat hij zich neerlegt bij de situatie en het meisje wordt voorgesteld is er geen houden meer aan. Enkele droge momentjes (geweldig hoe hij uiteindelijk toch nog vissen vangt) zijn raak en het gedrag en regeltjes van het meisje hebben meteen iets aandoenlijks.

Wat daar ook wel voor de film pleit is dat het verder geen overdreven aandacht schenkt aan waarom ze de deur niet uitkomt en een andere identiteit aanneemt op internet. Het zit verborgen onder een haarlokje en dat is ruim voldoende. Het is dan al grappig en schattig, maar als ze dan ook nog eens met elkaar gaan bemoeien, komt de film helemaal bol te staan van de charme. Het parapluutje is prachtig en zo heeft het meer van dat soort kleine maar creatieve, kleurrijke en amusante details.

De koerier op de eendenboot is dan weer van het onbetaalbare soort. Natuurlijk hangt er wat melodrama in de Koreaanse lucht, maar zo'n scène als die wanneer hij dan eindelijk de maaltijd bereidt waar hij al zólang naar hunkert, is dusdanig traag en teer opgebouwd dat het menens is. Er valt ook wel wat te mopperen over hoe het uiteindelijk uitpakt, er vloeien nogal wat traantjes, maar al het voorgaande is te innemend om daar nog moeilijk over te doen. Hartverwarmend heet het dan.

Leuke film, maar had er toch wat meer van verwacht.

Conceptueel is het best goed, een bereikbaar onbewoond eiland, waar je gewoon de stad vanaf kunt zien etc. Maakt het een tikkeltje absurdisch allemaal. Jammer genoeg beloopt het binnen het 'Robinson Crusoe-genre' wel nogal de geijkte paden. En dat vond ik een beetje teleurstellend. De film gaat weliswaar niet over zijn survival ansich, maar toch is dat aspect wel wat te voor de hand liggend. Daarnaast vond ik de humor zelf wat te matig, veel kluchterigheid.

Ook vond ik dat de film me te weinig deed. Zo'n omvattend plot om mais te gaan verbouwen is weliswaar best geinig, maar het is overdreven metaforisch als onderdeel voor zijn struggle dat het niet helemaal meer werkt om er een halve film aan te wijden als je het mij vraagt.

In de onderlinge relatie met het meisje had denk ik ook wat meer gezeten. Het wordt op het einde ook allemaal wat rigorieus als je het mij vraagt. Oke dan wordt je van het eiland gehaald, begrijpelijk dat dat een impact is. Maar om dan gelijk maar weer te besluiten dat je toch nog zelfmoord gaat plegen... aangezien je zo op dat eiland terug kan zijn kan ik me voorstellen dat je nog eerder probeert dat de doen. Zeker als je nog graag contact wilt houden met dat meisje.

Maar al met al moet ik ook niet te negatief overkomen. Het deed me voornamelijk te weinig voor een hoog cijfer, maar het is wel een aangenaam en liefelijk filmpje met aardige cinematografie en leuke passende muziek. 3*

Erg mooie film.

Zelden ben ik zo verrast als ik een film kijk waar ik vooraf niks van heb gelezen of gezien.

Wanneer je op play drukt zit je gelijk in de film. De beste man ziet het allemaal niet meer zitten. Schulden kunnen niet meer terug worden betaald en zijn vriendin wil hem niet meer zien. De man springt van een brug en spoelt aan op een eiland vlak naast de stad. Zelfmoordpoging mislukt.

Nadat de man ontwaakt krijg je de eene na de andere hilarische scene voorgeschoteld. Dit allemaal zo leuk geacteerd en zo leuk op beeld vast gelegd dat het een genot is om naar te kijken. Al snel duiken we in het leven van het andere persoon, die een leven lijdt waar je diep ongelukkig van wordt, maar waar je toch geintreseerd naar zit te kijken.

De film heeft een origineel script, zit vol met humor, goed acteerwerk, een vleugje drama en is erg mooi vastgelegd. Kortom een pareltje uit Zuid-Korea.

4,5*

Teleurstelling deze hooggewaardeerde film: mij deed ie in ieder geval vrij weinig.

Nogal onnozele hoofdpersoon maakt het allemaal nogal kluchterig, maar goed het zal er een beetje aan liggen welk soort humor je kan waarderen.

Het hele concept van het onbewoonde eiland in de Han-rivier is an sich leuk bedacht, maar het had van mij allemaal wat serieuzer mogen wezen.

Op zich weet Castaway on the Moon zich wel leuk te onderscheiden van vergelijkbare films over personages op geïsoleerde locaties (en hier is het extra leuk dat het eiland gewoon uitzicht heeft op de bewoonde wereld). Vooral de relatie met dat meisje is een leuke toevoeging. Misschien iets te leuk, want ik was meer geïnteresseerd in het leven van het meisje dan wat er allemaal op het eiland gebeurde. De vaak vrij originele aanpak van scènes (die flashbacks waarin de hoofdpersoon niet kan zwemmen bijvoorbeeld) wordt echter soms wat teniet gedaan door de nogal flauwe en platte humor die geregeld de overhand krijgt. ook vond ik het allemaal enorm lang duren. 116 minuten is op zich geen bijzondere lengte, maar alles lag er al vrij dik bovenop en zoveel heeft de film niet te vertellen. Dit voorkwam allemaal dat ik echt in de film opging en de uiteindelijke reünie me verrassend koud liet. Verder wel redelijk vermakelijk, maar het geniale zie ik er niet in.
3*

Op zich wel een aardig plot, maar deze film kon mij niet echt boeien. De combinatie van humor en drama kwam niet echt uit de verf. De humor is te simpel om echt grappig te zijn. Voor wat betreft het dramagedeelte had er best meer ingezeten, maar dat komt (mede door de flauwe humor tussendoor) niet echt goed tot zijn recht. De speelduur is gezien de inhoud bovendien aan de lange kant. Jammer, had er wel meer van verwacht.

Melige muziek - dat is wat mij vooral van deze film bij zal blijven. In visueel opzicht is het niet lelijk (maar ook geen moment mooi) en het plot is best vermakelijk (maar ook niet meer dan dat), maar de ontzettend melige muziek (pop, klassiek en een beetje jazz), die ook zeer clichématig gebruikt wordt, zorgde ervoor dat ik geen moment in de film kwam. Een kleine 2* wil ik nog wel geven, maar dan ben ik nog genereus.

Meh.

Zoals wel meer films uit Zuid-Korea, een leeg en plat vehikel. Het leunt allemaal zéér dicht aan bij de doordeweekse Hollywood cinema, al steekt het er qua stilering vaak wel een beetje bovenuit. Jammer genoeg accentueert dat alleen maar meer hoe melig dit soort filmpjes wel niet zijn.

Hoofdacteur is vervelend. Weinig sympathieke vent die vooral erg overdreven reageert op vanalles en nog wat. Daartegenover staat een ingetogenere rol van de hoofdactrice, zij krijgt alleen wat minder screentime waardoor haar rol minder goed uit de verf komt. Sowieso is haar verhaal wel het meest interessante van de twee.

De scheiding van de twee verhalen doet de film geen goed, vooral niet omdat de aparte segmenten redelijk lang duren. De humor werkt ook niet geweldig, of je moet van die plastische Zuid-Koreaanse comedy houden. Wel een paar grappige scenes (zoals die met het zwembad in het begin), maar te beperkt voor een film van 2 uur.

Compleet debiel is de soundtrack. Een belachelijk selectie van pop en jazz die qua sfeer absoluut abraak doet aan de film. Ook het tempo is niet al te best. Het had gerust iets kalmer aan gemogen, de film pretendeert af en toe wat gestileerdere zaken maar raast op een veel te commercieel tempo door alle momenten heen.

De luchtigheid is nog aardig en het verhaal van het meisje is op zich wel boeiend, maar de focus van de film ligt niet goed, het acteerwerk is te beperkt, de soundtrack écht te slecht en ofwel ligt het tempo te hoog, ofwel hadden de pretenties wat getemperd mogen worden.

Oftewel: gewoon een typisch commercieel Zuid-Koreaans product.

1.5*

Zo zie je maar hoe je met onze consumptie- en "more, more, more..."maatschappij te vergruizelen toch een schitterend, cinematografisch subliem werk kunt maken.

Te apprecieren is het sterk, expressief cameramerk, meerdere erg suggestieve scenes (het waarom van de zelfmoordpoging was best origineel) en de menselijke warmte die er van uitstraalt.

Amerikanen kunnen dit niet. Leve dit soort films.

Leuke en luchtige (tragi)komedie met als uitgangspunt een absurde zelfmoordpoging waarbij de hoofdpersoon van een brug springt en de pech heeft om naast een riviereilandje terecht te komen waar hij als schipbreukeling moet leven, enkele tientallen meters verwijderd van de bewoonde wereld. De enige persoon die hem heeft opgespoord is een meisje die niet naar buiten durft en ook geen contact heeft met de buitenwereld.

Het uitgangspunt, en de originele manieren die deze schipbreukelingen weet te bedenken om te overleven, doen deze film lekker fris overkomen. Een leuke en luchtige komedie. 3,5*

Moet een van de verschrikkelijkste soundtracks zijn die ik in lange tijd gehoord heb. Echt van die Sim City muziek, brrr.

Hoofdpersonage wekt totaal geen sympathie op bij mij, met zijn dwaze blikken en oneindig gegil en getier. Zoals ook Onderhond hierboven al zei werkt de verhaallijn van het meisje pakken beter is. Die is inderdaad ingetogener en zij komt geloofwaardiger over.

Interessant voor liefhebbers van feel-good film en/of Expeditie Robinson. Overleven in het wild met een marsepeinen laagje, niet mijn meuk.

Verbaast me niet dat dit in de top 250 staat, verbaast me nog minder dat ik dit niet echt kan waarderen. In dit geval verkies ik dan toch eens de Amerikanen en Tom Hanks (nooit gedacht dat ik dat zou zeggen), al vond ik die film ook niet zo sterk.

Leuke film. Het is vooral absurd dat de man op een eiland strandt dat op een boogscheut van de stad ligt. Helemaal anders dan we gewoon zijn met de Amerikaanse films waarbij iemand op een eiland terecht komt. Ook hier weer iemand die tracht te overleven en dat geeft soms leuke scènes. De vrouw is toch een apart geval en het duurt even voor het klikt tussen beiden werelden. Filmisch gezien bedoel ik dan. Beetje apart verhaal dus, visueel niets speciaal en het is net te absurd om sfeer te bouwen en te weinig absurd om creatief te zijn.

Castaway on the Moon

Sterk film. Castaway on the Moon is een film die even op gang moet komen, maar zodra het meisje (Ryeowon Jung) geïntroduceerd wordt veranderd de film in een verhaal over twee mensen met grote problemen, die elkaar op soms orthodoxe wijze weten te helpen. Het probleem van de film is een beetje dat de verhaallijn rond de vrouwelijke Kim, die nooit naar buiten gaat, interessanter is dan de met zelfmoord gedachten rondlopende mannelijke Kim. Daardoor is vooral het begin wat saai om naar te kijken. Het wordt wel beter, maar Jung blijft boeiender en speelt een sterker personage. Het laatste gedeelte, en de laatste scene, zijn dan wel weer een ijzersterke afsluiter.

Castaway on the Moon stond al erg lang op mijn kijklijstje. Het is het wachten waard geweest. Een vrij bizarre film wel: dramatisch aan de ene kant, maar er zijn ook talloze humoristische en absurde situaties voorhanden die het verhaal vooral luchtig maken. De film heeft erg veel weg van de Amerikaanse versie Cast Away (2000) met Tom Hanks. Ik heb toch de indruk dat er wel gekopieerd is in de wijze waarop de mannelijke Kim tracht te overleven op het eiland.

Het concept is absurd en geniaal tegelijkertijd. Weg van de beschaving, maar tegelijk ook o zo dichtbij. In plaats van aangespoelde Fed Ex pakjes is het hier sluikafval dat de mannelijke Kim een creatieve manier biedt om te overleven. Fijn was alvast de montage om aan alternatief voedsel te komen in plaats van die bospaddestoelen. Geen idee hoe lang hij daar vertoefde - het moet toch aanleunen tegen een jaar - waardoor het vreemd blijft dat hij onopgemerkt bleef, zelfs voor pleziervaarten. Niet alle humor was geslaagd (bvb de vogelpoep), maar vermakelijk was het wel.

Ook de vrouwelijke Kim was een interessant personage. Ze was - zoals ze het in Japan noemen - een hikikomori, waarbij voornamelijk jongeren zich afsluiten van de buitenwereld en maanden tot jaren op hun kamer in isolatie doorbrengen. De fascinatie en aantrekkingskracht die de vrouw heeft voor de man is interessant om volgen. Het levert een warme en ingetogen film op.

Dit moet toch één van de origineelste films zijn die ik ooit heb gezien, en dat zeg ik niet vaak. Een tragikomedie die ook de satire niet schuwt. De man en de vrouw zijn twee zelfde types personages; kluizenaars die hun draai niet vinden in de maatschappij. Verschil is dat de jonge vrouw binnengekluisterd zit, terwijl de man een hikikomori bestaan leidt in open lucht, op een eilandje in een stadsrivier waar hij na een mislukte zelfmoordpoging aanspoelde. Hij behelpt zich creatief met wat er op het eiland aanwezig is en vindt voldoening in zijn manier van leven. Intussen wordt hij geobserveerd vanuit een flat door de jonge vrouw met een telelens, die hem toevallig heeft gespot.

Op een non-verbale manier komt een connectie tussen hen tot stand en dat komt via enkele sterke scènes naar voren : één van de meest intense vond ik de man die zijn zelfgeproduceerde maaltijd begon te eten, nadat hij een levering van zijn lievelingsmaaltijd (verzonden door de jonge vrouw) geweigerd had; hij wilde absoluut bewijzen dat hij de maatschappij niet nodig had. De emoties in die scène waren enorm sterk. Natuurlijk gaat deze film ook over ongelukkige individuën en eenzaamheid, en dat is een serieus probleem aan het worden in enkele Aziatische landen. De regisseur blijft verrassend hoopvol en trakteert met een geweldig mooi einde. Ga ik zeker nog 's bekijken! Staat ook op het randje om onze geliefde top 250 te halen.