Revolver (2005)

Als een filmervaring steeds beter wordt, naarmate je deze vaker kijkt, weet je dat je met een meesterwerk te maken hebt. Of je bent langzaam van begrip.

Erg tegenvallende Ritchie.

Had het ook wel voorspeld moet ik zeggen. Eens de (Britse) humor van de baan is blijft er niet erg veel meer over in zo'n film. De gewichtige serieux waarmee Ritchie z'n verhaaltje brengt doet de film al absoluut geen goed, maar wat het nog wat erger maakt zijn de tevergeefse pogingen tot diepgang. Schoenmaker, blijf bij je leest.

De humor is zoals gezegd compleet geschrapt, ook de personages zelf hebben een serieuze downgrade ondergaan ten opzichte van films als Snatch en Lock, Stock. Statham is wel weer vanouds sterk, maar het overige resem aan acteurs kan hem amper bijbenen. Vooral Liotta valt uit de toon. Vreemde keuze voor hem overigens.

Wat het nog draaglijk maakt, is het feit dat Ritchie's visuele stijl (zoals nagenoeg altijd) er meer dan verzorgd uitziet. Jammer genoeg konden louter de visuals mijn aandacht niet voldoende vasthouden, waardoor ik moet concluderen dat Ritchie mij voor de eerste keer in ontgoochelde toestand achterlaat. 2,0*, die er voornamelijk staan voor de visuals en de editing.

Een beetje een speciale film Het eerste uur is een gewone actiefilm, maar het tweede uur veranderd toch wel de toon en is het meer een psychologische film. Toch wel even wennen.

Het acteerwerk is wel prima (ook Ray Liotta ) en visueel is het ook wel een opvallende film, zeker met die animatiestukjes halfweg de film.

De film is toch wel wat meer dan een gewone actiefilm, zeker het tweede uur. 'k vond hem zeker het bekijken waard en wil hem gerust nog eens herbekijken. Toch wel aangenaam verrast.

Sinds ik mij meer ben gaan verdiepen in het ego, en de macht die het ego op ons uitoefent, ben ik al meerdere keren op Revolver gestuit. Deze ga ik binnenkort eens een kans geven.

Ach ja, Ritchie. Het zal nooit m'n favoriete regisseur worden. Deze film is gelukkig wel anders, zonder de vervelende humor en drukdoenerij van zijn regie, maar het blijft een film die me nergens boeit. Begint de film nog aardig als misdaadfilmpje, uiteindelijk blijkt dit een soort magnum opus te moeten worden. Maar Ritchie weet de spanning niet vast te houden en doet veel te gewichtig (hoppa, Mozarts requiem en inspirerende quotes uit het verleden), vertelt het verhaal nodeloos chaotisch en heeft in Statham ook geen acteur die dit kan. Laat Statham, ondanks baard, gewoon knokken en boos kijken en je hebt een prima rol voor hem, maar laat hem niet proberen te acteren want dat wordt pijnlijk. Geen moment heb je het idee dat hij in zijn rol zit maar vooral heel erg zijn best doet zijn innerlijke demonen te tonen. Je kijkt naar een acteur in plaats van een personage. De film ziet er dan wel fraai uit en de score is ook prima, maar had dan een fotocollectie gemaakt voor in het museum, dan had ik dit veel beter weten te waarderen. 1,5*.

Tot nu toe geen slechte film van Ritchie gezien en dit is geen uitzondering. Sterker nog, één van zijn betere films ondanks dat de humor er hier is. De stijl blijft even goed nog steeds grootst. Prachtig vormgegeven scènes met een fraaie belichting en een sterke montage, met name tijdens momenten waarin de personages met zichzelf in gesprek zijn. Alleen jammer van het geanimeerde segment, wat echt erg lelijk is.

Een aantal bekenden in de cast. André 3000 of hoe hij zich ook mag noemen van Outkast kan blijkbaar ook acteren, want hij doet het niet onverdienstelijk. Niet echt een actievolle rol voor Statham, die ineens haar heeft, maar hij heeft voldoende personality om de film te dragen. Het personage dat ik eigenlijk nog het interessants vond was de huurmoordenaar Sorter die eruit ziet als een onhandige kantoorklerk, maar ontzettend gecontroleerd en precies zijn werk doet. Die tegenstelling intrigeert me blijkbaar.

Een aantal plotelementen die aan andere films doen denken. Die genoemde innerlijke gesprekken doen denken aan Fight Club, het "personage" Sam Gold aan Keyser Söze uit [i]The Usual Suspects. Toch heeft het plot voldoende verschillen om onderscheidend te zijn en te intrigeren, want ondanks dat het me al snel duidelijk is dat de twee die de hoofdpersoon onder hun vleugels nemen zijn buren in de gevangenis geweest hadden moeten zijn valt er genoeg te puzzelen.

Aan het einde valt alles op zijn plek, maar toch is dit denk ik een film waarbij een herziening nooit kwaad kan. Om te zien hoe de puzzelstukken nu precies in elkaar passen, maar ook de visuals maken de herkijkwaarde ongetwijfeld hoog. Voor deze eerste kijkbeurt 4*.

Geen touw aan vast te knopen, maar juist daardoor ook wel weer intrigerend. En, op een paar scènes na, echt prachtige cinematografie. Die vrij bespottelijke liftscène alleen al, damn. Met het geluid uit is dit waarschijnlijk echt een meesterwerk.

De films van Guy Ritchie kan ik doorgaans wel waarderen, maar dit is een uitzondering. Waar het aanvankelijk nog wel goed te volgen is, wordt het gaandeweg steeds warriger en onnavolgbaarder. Uit het tweede deel van de film kan ik na een eerste kijkbeurt weinig halen, behalve dat het nogal pretentieus overkomt en eigenlijk nergens heen lijkt te gaan. Erger nog, het wordt dusdanig gebracht dat het mij ook echt niet kon boeien. Blijft over een redelijk begin en een best fraaie vormgeving met degelijke soundtrack, maar dat is echt veel te weinig om deze film de moeite waard te laten zijn.

Begint wel leuk met de kaartjes maar word dan een schreeuwerig rommeltje.

Ritchie: dus het is cool, visueel aantrekkelijk, heeft een toffe soundtrack en een editing om van te smullen (mis de humor wel). Maar het voelt alsof hij zijn hand beetje overspeeld qua thematiek in deze film. Niks mis met een duistere kant, vaagheid en verknipte zaken. Maar gaandeweg raak ik het kwijt en lijkt het eerder pretentieus dan gelaagd. Of het is te hoog gegrepen voor me. Maar de stijl van Ritchie alleen is al genoeg voor een voldoende. De 'twist' dat het duo zijn gevangenisburen waren was niet heel verrassend.
Fijne rol van Liotta en Statham geeft zijn 'gewoonlijke karakter' een wat ijzigere draai.

Revolver is een film met een interessant plot, goede acteurs die schitteren en een heerlijk sfeertje. Prima film maar verder niet groter maken dan wat het is.

Een goede Guy Ritchie kan ik wel waarderen zo blijkt met Snatch, Lock Stock, Sherlock Holmes en The Man From UNCLE. Toch heb ik al lang geleden vastgesteld dat Ritchie's moment suprême al geweest is met Snatch waar letterlijk alles klopt. Revolver was vooralsnog niet echt een film die mij echt trok, mede omdat ik niet wist dat deze van Ritchie was, maar ook omdat de markt een aantal jaren overspoelt werd door films van hetzelfde slag, ofwel vlotte misdaadfilms met geweld, humor en veel snedige oneliners. Ik noem een Shoot um up, RocknRolla, Revolver, het iets betere Lucky Number Slevin, en praktisch iedere film met Statham. Op een gegeven moment heb ik het wel gezien en wordt het al snel een kopie van een kopie.

Desondanks moest het er toch eens van komen en een Statham met zoveel haar was ten eerste al een rare gewaarwording. Helaas gaat het meteen al over kaarten, kansspelen en casino's. Een onderwerp dat mij totaal niet interesseert met dat zogenaamde bluffen, al die spelregels en logica wanneer in te zetten en hoe. Laatste film die ik zag met dergelijke aspecten, Molly's Game, ging ook totaal aan me voorbij. Gelukkig is het van korte duur en gaat het al snel over een 'oude rekening' en wordt Jake al snel gebruikt door twee andere sinistere figuren waaruit een nogal uitvoerig plan ontstaat om Macha, Jake's oude tegenstander ten gronde te richten.

Fraai is toch op zijn minst de montage en camerawerk die zoals altijd prima voor elkaar is en de gekozen locaties zoals het appartement van Macha maar vooral de opname van Macha staande in zijn eentje met het plafond van de Painted Hall King William Court hoog boven zijn hoofd. Erg fraai! De schietpartijen zien er goed uit met de moordpartij met Sorter in de hoofdrol als lekker hoogtepunt hoewel de aanslag op Machi in het restaurant qua montage ook super is. Dan is er de psychoanalytische switch die vanaf halverwege gaat spelen rond ego's en wie nu werkelijke personages zijn die mij achteraf doen afvragen of ik de film wel helemaal begrijp en op waarde kan schatten. Dit zijn de toch wat spaarzame hoogtepunten.

Echt boeien kan de film van meet af aan niet. Statham lijkt toch te licht om vooral aan het tweede deel iets inhoudelijks toe te voegen, en Liotta is ook wel eens beter uit de verf gekomen. De film voelt op een gegeven moment toch wel erg lang aan en kan zijn spanningsboog duidelijk niet vasthouden om als laatste te benoemen dat de kenmerkende humor die vaak iets toevoegt aan de Ritchie producties totaal uitblijft. De film voor daardoor ook nog eens veel te serieus aan.

Zoals te verwachten na dit verhaal is duidelijk dat Revolver me tegenvalt en mij niets bijzonders brengt. Toch zitten er elementen in de film, vooral het tweede deel, dat ik me afvraag of ik de clou wel goed begrijp dus wellicht nog maar even bewaren en met de tijd voor een herkijk.

Rommelige en vervelende film waar totaal geen touw vast is aan te knopen, saai en traag.

In het begin van de film zat ik op 4-5*. Top...Gaandeweg verslapte mijn aandacht en vond de film pretentieus. Het verhaal wordt 1 grote warboel. Ja mooie cinematografie, alles klopt , Ritchie weet wat hij doet...hij vergeet 1 ding; het boeit niet. Van geen kanten. Na een dik uur ; Avi vertelt, Avi vertelt verder...Avi kan mij nog meer vertellen.... Mee gestopt. Werd ik moe zeg en de hele film ging mij tegenstaan.

De kracht van een film/verhaal zit in eenvoud. Ook meeleven met de hoofdpersoon , ik noem maar wat. Statham in deze rol kan geen film dragen. Zijn gezichtsuitdrukking van "het zal mij een worst wezen" sloeg op mij over;

Het hele verhaal en de afloop kan mijn r..t roesten. De drie Eddie's, Mr Gold..dat lesbo wijf...pf weg ermee.

Hierboven verwoorden Tmp en mjk87 het prima En wat ik er aan toe voeg is dat Richie uit is op een ode aan zich zelf met deze film.

Kom op Rich, je kan beter dan dat. Zo jaag je mensen de bios uit. Mij wel.

De film begint best veelbelovend en dat mag ook wel in een Guy Ritchie film en met deze cast. Maar hoe langer de film duurde des te groter de teleurstelling werd met als dieptepunt Statham in een lift die wezenloos voor zich uitstaart en zijn alter-ego stemmetje probeert weg te drukken. eindeloos ja/nee. De film eindigt in een grote warboel en zakt naar een bedroevend niveau. Waardering is gebaseerd op totale film. Het einde zou ik 1 ster geven.

Tegenvaller, had een andere film verwacht. Raar einde.

Zwakjes.

Op sommige vlakken is Revolver echt vintage Ritchie: flitsende editing, hippe kleurtjes en veel stoer bedoeld gebabbel van gangstertypetjes. Maar in toon is dit niet net niét vintage Ritchie. Hij gaat de donkere toer op. Het is heel stemmig allemaal; Jason Statham die vol vertwijfeling in dialoog gaat met zichzelf. Er hangt nogal wat thematiek boven de film, terwijl het in de kern uiteindelijk niet zoveel voorstelt.

Mij kon het in ieder geval niet echt bekoren, maar de beginperiode van Ritchie lijkt dan ook niet aan mij besteed. Talent in overvloed en ook Revolver ziet er eigenlijk best goed uit. Het is spijtig genoeg niet echt vermakelijk. Ergens halverwege verloor de film mijn aandacht. Niet voor het eerst in een Ritchie-film gaat de focus gaandeweg verloren en blijft weinig meer over dan wat oninteressant geneuzel van dwaze gangstertypes. In een mooi jasje, dat wel, maar net die combo steekt me dan ook zo tegen want het is zonde van het talent.

2

Precies mijn mening. Begin is erg goed 4-5*...maar dan...

De vierde film van regisseur Guy Ritchie is toonaangevend voor het regietalent waarover hij beschikt. Er zijn weinig regisseurs die een bepaald misdaadverhaal met zoveel kwaliteit en overgave kunnen leveren, al waren de eerste twee films van hem niet mijn persoonlijke smaak. Revolver pakt het iets surrealistischer en grauwer aan zonder daarbij door te draven qua plot. Richting de slotfase zorgt de regie van Ritchie moeiteloos voor enkele geweldige stijloefeningen en de hoofdrol van Jason Statham is briljant, maar het duurt wel even voordat de bal begint te rollen. De schurkenrol van Ray Liotta zit op het randje van een absolute karikatuur en het personage van Mark Strong krijgt een te grote aanwezigheid zonder daarvoor echt buitengewoon relevant te zijn binnen het verhaal. Niettemin is de film een plezierige kijkervaring met sterk acteerwerk. De liefhebber zal wellicht André 3000 van de band OutKast hebben herkend.