The Pope's Exorcist (2023)

Film rond de echt geleefde priester en exorcist Gabriele Amorth. Uiteraard kunnen we vragen stellen bij de duiveluitdrijving in deze film, maar feit dat de priester echt heeft geleefd geeft wel een meerwaarde aan deze film. Wat betreft film zelf: voor mij is dit geen horror, eerder een mysterieuze film. Het wordt nergens echt eng. Russell Crowe speelt een eerder stoere priester die niet onder de indruk is van de demon. Er zijn wel wat intense scènes aangaande ‘zondes’ uit het verleden gevormd door diepgaande dialogen, maar verder kan je deze film eerder een soort christelijke actiefilm noemen. En zoals het een typische Hollywood actiefilm betaamd, wordt deze gespekt met grappige oneliners en opmerkingen. Deze grappige insteek maakt de film wat luchtiger en aangenaam te verteren voor het publiek dat niet houdt van echte horror. Ik zie deze film eerder als een biografie van de priester en niet als horror. Heb er wel van genoten. Verhaal mocht wel wat langer duren. Grafisch alles mooi verfilmd, zeker naar einde toe. Sfeervol en beetje over the top. Bij momenten wel wat gevoel naar de moderne versie te zitten kijken van de moeder allen tijden van dit genre film, zijnde ‘The Exorcist’ uit 1973. Vind het verder een goede prestatie van Russel Crowe en Daniel Zovatto. Lijkt mij een goed duo exorcisten om nog een aantal vervolgfilms te maken. Ook nog een duimpje voor Peter DeSouza-Feighoney die de bezeten jongen speelt. Hoeft natuurlijk geen dialogen te spreken, maar wel te lipsyncen, maar speelt wel een centrale rol in deze film en doet dat vrij goed. Is wel geen tweede Linda Blair, wat voor mij onevenaarbaar is. Verder was dit een aangename film, eens iets anders, dus 3,5*…

'Gezellige' mix van Pirates o.t.Caribbean, Terminator 2 en Grudge....veel GRrrrr,...... ohh wat spannend hoor.

Alles onder begleiding van een stoere stem ala het Duitse Dschungelcamp?

Het is dat ik met een gebroken pols en enkel op bed lig en niet bij de afstandsbedienig kom...grrrrrr

Deze Horror / Biografie film heb ik gisteren gekeken i.v.m. de "Horrorfilm Challenge", want anders had ik hem waarschijnlijk links laten liggen omdat ik er geen hoge verwachtingen van had (geldt tegenwoordig helaas voor vrijwel alle nieuwe horrorfilms die uitkomen). Het is inmiddels een halve eeuw geladen dat de dit jaar overleden regisseur William Friedkin met "The Exorcist (1973)" een nieuwe norm zette voor de bovennatuurlijke horrorfilm en daar kan deze "The Pope's Exorcist" op geen enkele wijze aan tippen. Deze film heeft ook niets te maken met de film uit 1973.

Gabriele Amorth overleed in 2016 en liet meerdere boeken achter waarin hij uitvoerig over zijn ontmoetingen met bezeten mensen schreef. De pater beweert 30.000 demonen uitgedreven te hebben, maar in de meeste gevallen ging het om slachtoffers met mentale problemen (zo'n slachtoffer zien we ook in deze film in de vorm van de vrouw Rosaria, gespeeld door Bianca Bardoe, die zelfmoord pleegde en waar Gabriele zich schuldig over voelt). In twee procent (wordt ook in de film genoemd) van de gevallen zag hij werkelijk een bewoner van de hel een mens besturen. "The Pope’s Exorcist" gaat over zo’n ontmoeting, maar helaas is dit verhaal volledig fictief.

Gabriele Amorth (Russell Crowe) is de beste exorcist van de wereld en op 4 juni 1987 voert hij in Italië een succesvolle en officieuze duiveluitdrijving uit, waarbij hij o.a. een varken gebruikt, en dat komt de pater duur te staan als hij zich voor zijn acties moet verantwoorden bij zijn superieuren in Rome en vooral tegenover kardinaal Sullivan (Ryan O'Grady). Maar Gabriele legt alleen verantwoording af bij de paus (Franco Nero) in Vaticaanstad. Zijn directe opdrachtgever die evenals hem erin gelooft dat het kwaad op Aarde ronddwaalt. De paus geeft Gabriele dan ook een nieuwe opdracht als er een bijzondere zaak zich in een bouwvallige verlaten abdij in Spanje ontvouwt.

Daar is Julia (Alex Essoe) namelijk noodgedwongen ingetrokken met haar twee kinderen, te weten de rebelse dochter Amy (Laurel Marsden) en het stille zoontje Henry (Peter DeSouza-Feighoney), na het overlijden van haar man en al gauw vertoont haar zoontje Henry vreemde trekken die veel weg hebben van een demon. Gabriele is ervan overtuigd dat hij opnieuw te maken krijgt met iemand die aan een geestesziekte lijdt, maar hij komt na zijn bezoek al snel tot de ontdekking dat hij deze keer oog in oog komt te staan met het kwaad dat zich in het kind Henry huisvest.

Russell Crowe speelde ooit in Oscar winnende films en "The Pope’s Exorcist" hoort zeker niet in dat rijtje. Ondanks dat hij in een carrière dip zit, doet hij op een leuke manier zijn best om Gabriel Amorth een warme uitstraling te geven, met een rauw randje. Zo drinkt hij alcohol voor het exorcisme en maakt hij flauwe grapjes omdat demonen schijnbaar moppen haten. Regisseur Julius Avery zag er waarschijnlijk ook de lol van in om Russell verkleed als een pater op een rode Vespa rond te laten rijden. Hij doet het regelmatig en de film laat het zelfs lijken alsof hij van Rome naar Spanje rijdt op de scooter

Er zijn al tientallen films waarin duiveluitdrijvingen centraal staan en op dat gebied heeft "The Pope’s Exorcist" dan ook helemaal niets nieuws te bieden. Dat het hoofdpersonage is gebaseerd op een echte duiveluitdrijver uit Vaticaanstad en sommige gebeurtenissen gebaseerd zijn op de verhalen die Gabriele Amorth in zijn boeken heeft geschreven, zouden de film een stuk boeiender en spannender kunnen maken. Maar het nadeel is dat de horrorfilm nooit echt onder je huid kruipt en nooit echt boeiend, spannend of eng wordt, hoewel er wel aan aantal creepy momenten (o.a. als Amy in een soort van spin verandert) inzitten. Ook moet je natuurlijk niets van de "gore" verwachten. De enige twee momenten waarbij "gore" een heel klein beetje van toepassing is als pater Esquibel (Daniel Zovatto), min of meer de sidekick van Gabriele, in zijn oor wordt gebeten door Henry en als moeder Julia door haar bezeten dochter Amy in de hand wordt gebeten.

Dit is vooral te wijten aan het verhaal dat we we inmiddels al vaker hebben gezien, maar ook aan de minder overtuigende speciale effecten (zoals groter wordende monden) die grotendeels met behulp van een computer op het scherm zijn getoverd. Wat dat betreft mis ik tegenwoordig de horroreffecten van de jaren 70, 80 en 90 films die zonder computer zijn gemaakt en die veel meer effect hebben dan degene gemaakt met een computer en het komt het realisme ook niet ten goede. Visueel (inclusief de kleuren) gezien mocht de film er overigens best wezen, want de beelden van de abdij (inclusief de catacomben) en natuurlijk van het beeldschone Rome, zijn een lust voor het oog.

"The Pope’s Exorcist" begon opzicht best aardig met het exorcisme in Italië waarbij een varken gebruikt wordt en die dan uiteindelijke doodgeschoten wordt (als de demon zich verplaatst heeft in het varken), waarna we de klassieker "She Sells Sanctuary" van de rockband "The Cult" te horen krijgen. Maar het verhaal heeft weinig subtiliteit en transformeert in de tweede helft in een regelrechte foute horrorfilm. De Spaanse abdij waar het Amerikaanse gezin intrekt is een overduidelijk spookhuis (zo verdwijnt moeder Julia bijna in een bed en krijgt dochter Amy te maken met een demon in een kast) en de demon, te weten Asmodeus die bekend staat als de koning van de hel, die Henry overneemt heeft duidelijk "The Exorcist" uit 1973 gezien.

Alle clichés (o.a. ledematen in onmogelijke posities, een rammelend bed, tegen de muur opklimmen en aan het plafond hangen) passeren de revue en zelfs zijn confrontaties met Gabriele zijn weinig overtuigend. De demon wil Gabriele overnemen en zo de katholieke kerk infiltreren. Tegelijkertijd is er een complot rond de duistere geheimen van het Vaticaan, dat zeker het dieptepunt van de film is omdat het onnodig voelt. Dat laatste geldt ook min of meer voor het verleden van Gabriele tijdens de Tweede Wereldoorlog, waarin hij wordt afgeschilderd als een lafaard.

De onbedoeld grappige scènes, zo zegt Gabriele regelmatig "koekoek" tegen meisjes en maakt hij een leuke opmerking over koffie (wat gevoelig ligt in Italië) en suiker als hij zich moet verantwoorden bij zijn superieuren in Rome, maken "The Pope’s Exorcist" eigenlijk nog een best vermakelijke slechte film. En vooral de scène met de koffie en suiker was geinig, waarbij er gezegd wordt:

Sister: Father Amorth, caffe latte?
Gabriele: At this time of the day? Are you crazy?
Gabriele: Double espresso, Sister.
Sullivan: Sugar?
Gabriele: Sugar is the work of the devil. No, thank you.

Ook de scène waarbij de bezeten Henry zijn moeder omhelst, en hij een borst van haar vastpakt ,vond ik wel geinig en daarbij wordt ook gezegd:

Julia: Henry, stop!
Henry: This baby's hungry, you fat cow.
Julia: What? What are you saying?
Henry: You never breastfed me, Mommy.
Julia: What?

En dat de film niet heel slecht is, is ook te danken aan Russell Crowe die de rol van Gabriele Amorth meer dan uitstekend speelt en dat zelfs met een Italiaans accent. Maar het blijft lastig om hem los te koppelen van de rollen die hij eerder heeft gespeeld.

Peter DeSouza-Feighoney als Henry deed het opzicht verdienstelijk, maar hij kon niet echt een vuist slaan als de bezeten Henry, zoals de jonge Linda Blair dat destijds in "The Exorcist" wel uitstekend kon. Verder deed Daniel Zovatto het nog verdienstelijk als pater Esquibel en de kleine grapjes en chemie tussen hem en Russell Crowe, waren best leuk en goed. Omdat hij al vroeger een relatie had met de vrouw Adella (Carrie Munro), krijgen we zelfs nog wat naaktheid (in twee scènes) te zien in de vorm van borsten. En verder is het natuurlijk leuk om de legendarische Franco Nero in de rol van paus te zien. Hij speelde in een aanzienlijk aantal spaghettiwesterns en met name in de jaren 70 was hij populair in Italië.

"The Exorcist" is nog steeds de spannendste en engste horrorfilm waarin een duiveluitdrijving centraal staat. En we weten inmiddels dat deze klassieker gewoon niet te evenaren of te overtreffen is. Wat misschien in dit geval "The Pope’s Exorcist" gelijk ook de das omdoet. "The Pope’s Exorcist" komt te vaak onbedoeld grappig uit de hoek of grijpt het naar clichés van "The Exorcist" en andere vergelijkbare horrorfilms. Russell Crowe doet zijn best en maakt deze film vooral nog het kijken waard, maar ook hij kan niet in zijn eentje deze film niet naar een voldoende tillen. Er wordt op het einde nog gehint naar een sequel, maar dat is een horde die beter niet genomen kan worden.

Avontuurlijke exorcist rip off die het origineel kruisbestuift met superhelden gedoe: de kerkelijke James Bond plus sidekick gaat een amerikaanse moeder ( ) helpen wiens zoontje de boel vervloekt in naam van de duivel. Uiteindelijk resulteert dit allemaal in een wild gebeuren tjokvol bombastisch CGI.

'This was a Nice surprise Gabe!'

Ik vond het een heerlijke no nonsens film geheel in het donker afgespeeld!.

Van het begin tot het einde heb ik hier van zitten genieten, lekker man hoe deze film je mee neemt in de krochten van de bezetenheid. En wat me ook beviel was dat het nooit echt helemaal over de top ging, nee ik heb genoten! op naar deel 2.

Jaaaa ! Heerlijke film ! Vooral genoten van de rol van Russell Crowe die een prima exorcist wegzet. Een mooie mix van humor, gore, demonen, Vaticaan input (altijd een lekker mysterieus religie sfeertje,) wat tetten, gotische abdij, de Inquisitie, Latijns, bezeten kinderen, de poort naar de hel, nonnen en monniken, sapristi rituelen, zwavel & vuur en de herfst die rond ons huis waait en waar de kaarsen binnen zachtjes fonkelen..

Wederom een mooie Halloween avond in en rond ons huis.

Maar soms vind ik het wel eens jammer voor Satan dat dit soort films altijd goed aflopen. Je zou het hem toch een keertje gunnen hè..

Sterke film die niet zo cliché matig aanvoelde. Ik vond Crowe erg strek spelen. Ook eens wat anders een vrolijke exorcist met humor. Dat jongetje speelde ook erg goed en zetten een creepy rol neer. Erg leuk om te zien. Ik mag deze regisseur toch wel, zo vind ik Overlord nog steeds een fantastische film en deze scoort ook hoog bij mij.

Naar mijn mening is dit in zijn genre 1 van de betere films die ik gezien heb. De film is zowel luchtig als spannend en heeft zelfs af en toe een klein vleugje humor. Crowe speelt werkelijk fantastisch, wat er ook mede aan bijdraagt dat de film erg prettig wegkijkt.

4*

Niks nieuws wel goed gespeeld door Russell Crowe en dat jongetje,.

We kennen dit natuurlijk wel. Weinig verrassende exorcist film die op zich prima wegkijkt. Maar het is wel een 13 in een dozijn vertelling.

3*

Ik vond dit een zeer mooie en indrukwekkende film.

Zeker ook een erg sterke rol van Russell Crowe waaruit maar weer eens blijkt, dat hij toch echt een goede topacteur is.

Kortom, aanrader!

Na twee films afgeleverd te hebben die op hun eigen manier leuk waren, levert regisseur Julius Avery nu weer een misstap af, maar het exorcisme-gebeuren is ook niet van het soort waarmee je tegenwoordig nog eenvoudig kan opvallen. Veel regisseurs kiezen voor extra bombast en animatiegeweld om de dunne inhoud enigszins te verbloemen, waarbinnen Avery geen uitzondering vormt. Het levert wel een vermakelijke finale af en wat opvallende horrormomenten tussendoor, maar uiteindelijk wordt er met het eindresultaat veel te weinig aangevangen. De spanningsopbouw oogt onrustig en de locatie wordt amper benut voor de sfeerzetting, bovendien speelt Russell Crowe een weinig geloofwaardige Gabriele Amorth. De humor tussendoor maakt verder een geforceerde indruk en de demonische stem zorgt voor onbedoelde hilariteit, maar uiteindelijk zijn de visuele kwaliteiten evenals het tempo degelijk genoeg om op z'n minst vermaakt te blijven kijken. Een regisseur als Avery heeft duidelijk een sterk concept of een degelijke inhoud nodig om op te vallen, anders zakt hij door de mand.

Één van de betere exorcisme films van de laatste tijd.

Ben normaal gesproken niet zo'n fan van Russel Crowe, maar hier zet hij een prima vertolking neer.

Vreemd dat hij hiervoor een nominatie voor een Razzie Award heeft gekregen.

Matige horrorfilm waarbij het thema exorcisme vaak niet weet te boeien door de bombastische benaderingen van de regisseurs. Hier is dat ook het geval. Ook de humoristische opmerkingen van Crowe is hier wat misplaatst en sommige scènes zijn volledig over the top. Ook jammer dat de locatie niet wordt benut voor een goede sfeerzetting of spannende momenten. Gabriele Amorth heeft echt bestaan en heeft ook boeken geschreven over zijn strijd tegen demonen en het kwaad.

Sowieso zullen die uitgevoerde uitdrijvingen toch wel anders zijn dan in deze film

5/10

De William Friedkin-adepten zijn legio en The Pope’s Exorcist is weer een volgende in de rij. Wat mij betreft is dit dan wel een van de betere na de hoop bagger die ik de voorbije jaren ook al doorploegd heb. Russell Crowe heeft het charisma, de uitstraling en de ervaring om zo’n rol tot een goed einde te brengen. Hij switcht opmerkelijk vlot tussen talen en zet deze rol sterk en doeltreffend neer. Verder is het een slap en voorspelbaar verhaaltje dat bij momenten zelfs naar het komische neigt. De rest van de cast is vrij inwisselbaar en maakt verder weinig indruk. Het wordt nergens echt duister of smerig en naar het einde toe krijg je veel meer een fantasy-film dan een horror. Maar al bij al vermakelijk en leuk om volgen en Crowe doet het gewoon goed. Net geslaagd.

Fascinerende film. Een echte griezelfilm is het niet eens. Daarvoor zitten er teveel luchtige momenten in. En de spanning is soms aanwezig maar net zo vaak niet. Maar het hindert de film niet. Integendeel; het ontleent zijn kracht er aan. Alsmede dat de film technisch helemaal in orde is. Wat wel rammelt is het scenario, script en het werk in de montagekamer. Maar hoe weet ik niet, het irriteert allemaal niet. En als ik dan toch een reden kan noemen voor het voor lief nemen van de gebreken in de film, dan moet dat toch Russel Crowe zijn. Russel speelt hier de rol van de charismatische Gabriele Amorth in het biografische verhaal van deze duivel uitdrijver. En persoonlijk vind ik dat hij dat heel goed doet. Eigenlijk een heel grappig en prettig man deze Gabriele Amorth.

Een vol punt extra voor deze film omdat "SHE SELLS SANCTUARY" van The Cult op een prachtig moment opduikt in de film. Heel mooi gedaan!

Niet echt griezelen, maar wel genieten.

Ik kan elke dag wel kijken naar Russel Crowe die de wereld red op een Vespa.

Crowe red ook de voor de rest volgens het boekje exorcist film. Alle cliche's komen in veelvoud voorbij. Maar Crowe's humor, maniertjes en accent, was precies wat de film nodig had. Het leunt iets meer op de actie dan de horror. Dat is wat het voor mij leuker dan ik op voorhand had verwacht. Voor het verhaal hoef je dit zeker niet te kijken. Het verhaal is namelijk een grote bende.

Wie er in hemelsnaam op het idee is gekomen om de Nieuw-Zeelandse Russell Crowe te casten als Italiaanse exorcist!? Bij mijn weten heeft de man niet eens een Italiaanse achtergrond. Het maakt 'The Pope's Exorcist' (2023) een koddig filmpje over een stereotiepe kerkfiguur die op een Vespaatje rond rijdt en wijwater sprenkelt. Al vrij snel kom je erachter dat je 'gebaseerd op een waargebeurd verhaal' met een korreltje zout moet nemen. Maar eenmaal op stoom blijkt 'The Pope's Exorcist' (2023) een innemend genrefilmpje dat alle remmen losgooit met geheime nisjes naar crypten en hallucinante duiveluitdrijvingen. Echt eng wil het allemaal niet worden, maar je krijgt er een achtbaanrit voor terug die voldoende weet te vermaken. Ik kijk stiekem zelfs een beetje uit naar de sequel...

Dat priester/exorcist Gabriele Amorth ook echt bestaan heeft (overleden 16-09-2016) geeft veel meerwaarde aan de film vind ik..

Het is niet echt een horror maar wel een film met een goed verhaal..

De bezeten jongen zet en aardig stukje acteerwerk neer, net als de rest van de acteurs..

Al met al is het zeker de moeite waard om de film te kijken

Ik vond het een goede film, toch het beetje bekende met excorcisten maar toch ook weer heel anders!

Het verhaallijn is goed genomen.

Zeker een aanrader.

Ok film. Russell Crowe doet het goed.

Nergens geloofwaardig of ook maar enigszins bijzonder. Dertien in een dozijn en voorspelbaar.

Aanvankelijk dacht ik, de recensies op deze site volgend, dat deze film zou tegenvallen. Maar viel dat tegen!

Een toch wel geslaagde horror. De bizarre verschijningen flitsen voorbij. Er gebeurt heel veel waardoor de griezel momenten (zoals in The Exorcist uit 1973) best wel mee vallen. Russel Crowe doet het goed als een doorgewinterde priester die alles met de nodige humor opvat. De film heeft meer weg van een fantasie dan van een horror.

Ik kijk al uit naar de sequel.

Deze biografische horrorilm is gebaseerd op de verhalen van Gabriele Amorth, de voormalig hoofd-exorcist van het Vaticaan. Het verhaal speelt zich af in de late jaren tachtig en volgt Amorth wanneer hij wordt ingeschakeld bij een Amerikaans gezin dat te maken heeft met de demonische bezetenheid van hun zoon Henry in een vervallen klooster in Spanje.

De zoveelste Exorcist-rip-off met de gebruikelijke ingrediënten die een mix is van horror, camp en actie. In tegenstelling tot veel andere exorcisme-films, die vaak kiezen voor een donkere en plechtige toon, kiest regisseur Avery voor een aanpak die balanceert op de rand van het absurde. Zijn film bevat lichte en zelfs humoristische elementen en schuwt niet om over-the-top te gaan, zowel qua special effects als in de dialogen.

Russell Crowe levert een goede prestatie met zijn charismatische vertolking van Amorth. Daniel Zovatto als de lokale priester Esquibel biedt een overtuigende tegenhanger en samen brengen ze zeker dynamiek op het scherm.

Visueel gezien is de film niet altijd even verfijnd; sommige effecten ogen wat goedkoop, maar passen binnen de algehele campy sfeer. De productie is consistent in zijn keuze voor groteske momenten, variërend van bloedspetters tot absurde taferelen. Dit zorgt ervoor dat de film nooit saai wordt, maar ook niet altijd even geloofwaardig of angstaanjagend.

Voor mij een nipte voldoende.

De man is zelfs trots op zijn Italiaanse achtergrond. De betoverovergrootvader van Russell Crowe emigreerde in 1864 vanuit Italië naar Nieuw-Zeeland.

En al mocht er geen bloedverwantschap bestaan. Waar maak je je druk over?

Ik maak me nergens druk om. Heb me suf gelachen.

En hij schijnt zelfs vloeiend Italiaans te spreken. Weer wat geleerd. ‍♂️

Waarom dan die opmerking over de afkomst van Russell Crowe? Lijkt mij geen gezonde fixatie.

Waar maak jij je eigenlijk druk om? Ik heb smakelijk gelachen om iets wat ik ervaar als een gigantische miscast. Daar mag je van alles over vinden, maar ik heb geen zin om het belangrijker te maken dan het is.

Ik stel alleen maar een vraag. Mij zal je niet horen of het koddig is als Egyptische acteurs de kruisvaarders vertolken in een film over Saladin. Afkomst of huidskleur zijn voor mij geen issue.