A Girl Walks Home Alone at Night (2014)

Leuke trailer en een geweldige poster !

Kreeg ik gisteren opeens getipt. Vampierenwestern uit Iran + geregisseerd door een vrouw. WTF!

...en al even uniek als die beschrijving (je bent Sin City achtige visuals nog vergeten trouwens ) doet vermoeden. Ging er aanvankelijk met wat lichte tegenzin naartoe omdat de film die we eigenlijk wilde gaan zien uitverkocht, ons hele avondprogramma hierdoor in de soep liep en er noodgedwongen, bijtijds toch iets anders gekozen moest worden, maar achteraf is dit misschien wel de beste van mijn eerste weekend IFFR gebleken! Samen met het pijnlijk genegeerde Vampire van Shunji Iwai, een van de meest unieke vampierenfilms die het door puberfilmpjes gedomineerde en inmiddels uitgekauwde genre opnieuw uit lijken te vinden. Over het algemeen vind ik Arabische filmlanden totaal niet boeiend. Wellicht dat ik er te weinig voor open sta of er (nog) niet genoeg gezien heb (ben te lui om het nu na te kijken maar die ik uit Iran ken zijn ongetwijfeld op een stomp handje te tellen) In mijn herinnering waren dat vooral altijd hele sombere, uitzichtloze en lelijke werkjes die op een voorzichtige, maar nog altijd gecensureerde, manier probeerde het ongenoegen en de uitzichtloosheid van hun situatie te proberen uit te beelden. Goed, echt kwalijk kun je dat die mensen niet nemen, dat ze dat soort films maken, maar het festival heeft er helaas wel een handje van om vooral de producties met degelijke sfeer en politieke onderlagen te screenen.

Deze film lijkt daar een beetje korte metten metten mee te maken en voelt wat mij betreft echt als een frisse wind. Ik kan me vergissen maar durf me niet voor te stellen dat er ooit eerder zoiets uit die regio gemaakt is? Een zeer gewaagde, originele film die impliciet van toon is maar doch behoorlijk levendig aanvoelt, spannend en cool is en zelfs humor heeft. We waren in het begin nog wat aan het grappen dat de regisseuse waarschijnlijk nooit een Q&A mee zou kunnen maken omdat ze gevangen werd gehouden of na eerwraak, door middel van steniging, om het leven was gekomen nadat ISIS dit onder ogen had gekregen maar die lol maakte al snel plaats door verwondering voor de schitterend gestileerde shots, subtiele surrealistische escapades en heel goed getimede gave muziekjes. Je zou het, als je erg chagrijnig bent, misschien van style over substance kunnen betichten. Echt een duidelijk uitgangspunt (of plot?) valt er niet in te ontdekken namelijk maar gevoelswaarde zegt voor mij altijd zoveel meer. Beschouw dit dan ook wel als een klein kunstwerkje die alleen nog maar in mijn hoofd is beginnen te groeien sinds ik hem gisteravond zag. En even los van het feit of dit goed geschreven is of niet hoop ik toch dat de mensen die dit lezen dan ook wat aan deze review hebben en het jullie ook enthousiast maakt dit te gaan zien want ik heb momenteel de neiging het met al mijn film-buddies te delen, weet ook zeker dat, misterwhite, mijn gezelschap van gister, die momenteel even geen pc tot zijn beschikking heeft, hetzelfde zou wensen. (4*)

De regisseur is toch Brits en de film in Amerika geschoten? Snap niet helemaal waarom dit zo sterk als een Iraanse film wordt getypeerd... Alleen omdat er farsi wordt gesproken?

Maar dat neemt niet weg dat er natuurlijk stapels aan horror en andere genrefilms zijn geproduceerd in landen als Iran, meestal wel in de tijden van voor de islamitische revolutie. De laatste jaren is ook de thriller wel weer beter vertegenwoordigd. Ook is zeker niet iedere Iraanse film een heel treurige bedoening. Ze staan ook bekend om hun films van/met/voor kinderen bijvoorbeeld. Zou je zeker meer van kunnen/moeten zien.

Voor zo'n reactie was ik al bang, blijkt maar dat ik er gewoon heel weinig verstand van heb, het was dan ook zeker niet mijn bedoeling om een heel filmland over een kam te scheren. Sta absoluut open voor tips.

Edit: Ik was er inmiddels achter dat ze Brits is (las ik pas na mijn stukje te hebben getypt) maar ik betwijfel op dit werkelijk in Amerika geschoten is? Dan hebben ze de decors wel erg goed nagebootst. Ga jij hem trouwens ook nog zien, of wacht je op een reguliere release?

Dit was vermakelijk, een soort vampira-liefdesverhaal met soms mooie soundtrack en bij vlagen erg stijlvol o.a. door visuele techniekjes. Het slot vond ik ietwat abrupt en onbevredigend, net als dat er meer had mogen verteld worden over wat hoe waarom. Met zo'n beetje verdieping, die het qua duur nog best kon hebben, zou het nog net beter gemaakt hebben. Al met al een verrassende stijlvolle film.

niethie Je tekst wordt een stuk leesbaarder met af en toe een nieuwe alinea

Erg mooi gefilmd. Ik wil wel even uit de weg hebben dat dit de "Sin City" stijl is. Mooie compositie, schittering in de ogen altijd goed in beeld en veel contrast was namelijk de klassieke hollywood stijl. Daar is A Girl duidelijk een ode aan. Net als Blancanieves overigens.

Net als Kanye West, Bob Dylan niet beroemd maakte

Niet elke zwart-wit film met een buitengewoon onderwerp is "Sin City" stijl...

...want rode kleuren ontbraken nog altijd.

Een Iranese vampier-westeren met de titel dat een meisje alleen naar huis loopt, geregisseerd door een vrouw, een vrouwelijke vampier die (voornamelijk grijpgrage) mannen doodt en zelfs een shot met blote borsten... De regisseuse speelde klaarblijkelijk graag met vuur in haar eigen thuisland.

En terecht, want zo'n gestoorde kutmaatschappij te kakken zetten is altijd het leukste en dat is met deze titel, ook zeer gelukt. De film vind plaats in een verloren Iranese woestijnstad, die Bad City schijnt te heten (wel jammer om er achter te komen dat het gewoon in Amerika is geschoten), waar het ook bijna letterlijk en figuurlijk uitgestorven is in de straten. We volgen het uitzichtloze leven van Arrash, die wat met zijn kat door de omgeving toert in zijn ouwe Amerikaan, en zijn depressieve, alcoholistische vader op sleeptouw heeft. Alles lijkt een andere wending te krijgen als hij een mysterieuze vrouw in een zwarte boerka opmerkt, dat een vampier schijnt te zijn. Maar in plaats van dat er onheil ontstaat, ontstaat er een romance tussen de twee.

En zo weet de film zich om te wentelen in een overduidelijke middelvinger naar de Iranese regeltjes met een hele fijne creatieve uitpak. "The Girl" is overduidelijk niet een roekeloze vampier en pakt voornamelijk roekeloze en perverse mannetjes, en waarschuwt kleine jongetjes van dat ze zich maar beter koest kunnen houden in hun toekomstige leven. En ja, ondanks het allemaal erg komisch en lomp overkomt, toch heb ik af en toe wel de rillingen gekregen van "The Girl". Tegen het einde steelt Arrash' kat gewoonweg de show.

Erg keurige emanciperende vampieren-film.

4,0*

Het is geen Iraanse film, de filmmaakster is net zo Iraans als Scorcese Italiaans is. Geboren en getogen in Amerika dus. De film speelt zich in een fictieve Iraanse stad af. Er is dus niets spannends aan de dingen die je in deze film ziet ivbm Charlie Hebdo, de Ayatolah of wat dan ook. Of dacht je dat Vice Iran de productie in handen had bij deze?

Op en top Amerikaans. Vervang de boerka's voor poncho's of hoeden en het Perzisch voor Spaans en je komt al een heel eind. De mannelijke hoofdpersoon lijkt ook niet voor niets op James Dean.

Verhoeven Dat zijn wel gelijk hele ruige art films Hier nog zon film die zich voordoet als Iraans: Circumstance deze is wat meer mainstream.

Ik kan me niet helemaal ontrekken aan het idee dat de Iraanse "afkomst" meespeelt bij het succes van de film. Beetje net als Turkish Starwars of een Bollywood weerwolven film dat zou hebben. Jammer dat leidt wat af van de inhoud en vorm van de film. Die is namelijk dik in orde.

Dat "Iraanse vampierfilm" is wel een beetje het sellingpoint van de film. Maar het is inderdaad een hoofddoek en het Farsi en daar blijft het wel bij. Al zaten er achter mij mensen duidelijk verder te vissen naar de Iraanse thema's in de film. Toen de James Dean-lookalike zei dat hij een vriendin had en zijn vader meteen naar de familie vroeg hoorde ik ze zeggen "Ja , dat is daar belangrijk hè".

Maar dit is inderdaad vooral een film die speelt met dat idee (Iran, vampieren) om vervolgens een film te schieten in oude hollywoodstijl die regelmatig naar oude noirs en westerns verwijst. Knap gemaakt, al vond ik het nogal gelikt qua stijl en uiteindelijk ging het verhaal vooral kanten op die me niet echt boeiden. Een film die ik best kon waarderen, maar niet echt mijn smaak bleek, met name vanaf het moment dat de jongen het meisje (vampier dus) echt ontmoet)

3.0*

Zoals ik al vreesde, enorm overroepen prent. Van horror is amper sprake, gore is er niet te zien en alle aanvallen worden buiten beeld gehouden. In het beste geval krijg je via de dansende schaduwen een idee van wat er gaande is. De muziek is gelukkig een meevaller, die is telkens goed gevonden en mooi, maar de shots duren vaak veel te lang en de bordkartonnen personages en dialogen die zo op de achterkant van een doos Kellog's konden staan, verraden dat het hier om een weinig verheffend regiedebuut gaat. Bovendien krijg je niet bepaald het gevoel in Iran te zitten. Getatoeëerde lieden lopen rokend, drinkend en snuivend over straat terwijl de techno uit de boxen schalt, vrouwen op hun beurt prostitueren zich zonder problemen op de hoek van elke straat en lopen er schaarser gekleed bij dan hier bij ons op het strand. Erg teleurstellend. Ik weet ook niet goed waar iedereen de vergelijking met Sin City haalt. Akkoord, het is ook in zwart-wit geschoten, maar daar houdt de vergelijking op. A.d.h.v. de saaiheid denk ik dat je hem best vergelijkt met een andere film van voor 1930.

Om die "andere filmervaring" nog eens duidelijk te maken...een paar opmerkingen n.a.v. het commentaar hiervoor van Corcicus. Het niet aanwezig zijn van gore beelden is voor mij en vele anderen geen gemis, maar eerder een sterk punt van deze film. Hetzelfde geldt voor enkele andere genoemde "tegenvallende" elementen: de lange shots, de dansende schaduwen. Tot zover is het natuurlijk een kwestie van smaak en is er weinig "discussie" nodig wat mij betreft. Over de muziek zijn we het wellicht eens: (dik) in orde. De stijl (Film Noir) die je blijkbaar niet zint, bevalt de meesten juist wel.

Ter verheldering dan ook dit: de vergelijking met Sin City wordt gemaakt vanwege de stijlelementen: het zwart/ wit, de schaduwen, sfeer, melancholie van de "Film Noir". Na het lezen van voorgaande link zal je duidelijk zijn, dat het jaartal 1930 niet op zijn plek is, als je het specifiek over de Film Noir hebt.

Tot slot is het natuurlijk duidelijk dat dit geen typisch Iraanse film is . Voor mij is dit (ook) geen hinderpaal mede gezien mijn (hoge) waardering voor de stijl van deze film.

Neen, ik kan me inderdaad goed vinden in de rechtzetting (of toelichting liever) van Mr. Thee. Mijn ervaring met film noir is allicht te beperkt om de link met Sin City onmiddellijk te zien. Voor mij hoeven er trouwens ook geen tien brikken tomatensaus opengetrokken te worden om als horror aanzien te worden. Ik vond het evenwicht bij bv Let the right one in veel beter. Ook geen hopen gore, maar wel iets explicieter dan deze, naar mijn mening, te brave genrefilm.

Nuancering is duidelijk! Dank! Let the right one in; mooie film ter vergelijking van het nut van de ketsjup!

Overroepen? Ja misschien wel.

Voor het verhaal moet je deze niet kijken, maar de visuele pracht spat van het scherm. De combinatie met de uiterst geslaagde muziekkeuze zorgt voor een verbluffende audiovisuele filmervaring, het is een beetje de 'A Field in England' van dit jaar voor mij. Aanrader!

A Field in England was een draak van een film..... maar dat terzijde.

Visueel een geweldig mooie en originele film,maar verder heeft deze film weinig te bieden voor mij......het drama pakt mij niet en de horror is te weinig.

Leuk om gezien te hebben puur en alleen om hrt visuele.

Deze scène

A Girl Walks Home Alone at Night - Breathtaking scene - YouTube

Niet alleen de Sin City verwijzing is miz mank de film Noir verwijzing ook. Het is eerder een klassieke Hollywood stijl. En die komt weer voort uit de zwijgende film. Mocht er nou iemand die stijl heel erg mooi vinden? Probeer eens wat te kijken van deze cameraman, in zijn beste werk is elke scene een perfect uitgelichte kijkdoos en zie je continue schittering in de ogen van de spelers. John F. Seitz Of kijk deze youtube playlist: Playlist Seitz fragmenten

John Ford:

Ik ben het eens met de eerste reactie van Corcicus.

Sin City is sterk door het gebruik van comic boek stijl. Ik vind de vergelijking misplaatst evenals de vergelijking met film noir.

Hoewel ik slechts korte stukjes experimenteel theater heb gezien, deed het me eerder daaraan denken

Er wordt veel verwezen naar Sin City, maar zelf vond ik het eerder een ode aan de vroege Jim Jarmush (Stranger than paradise bvb), met een vette knipoog naar Only Lovers Left Alive. Daar is op zich niks mis mee, integendeel zelfs.

Waar het voor mij grondig misgaat is geloofwaardigheid en setting. Het verhaal speelt zich af in de (ok, fictieve) Iraanse stad Bad, die bestaat uit Amerikaanse straten, auto's huizen, industrie en duidelijk herkenbare Amtrak-treinen. De vampier trekt erop uit met een skateboard, luistert naar White Lies en Lionel Richie en haar vriendje eet hamburgers. You gotta be kidding me.

Mooie, strakke, kristalheldere B&W cinematografie, en +1 voor de kat.

Wat een leuk idee, een vampier in chador. Kan qua geestigheid wedijveren met die cartoon van Barbamamma in een boerka (‘Barbamamma zag er ineens héél anders uit...’), maar lijkt me hier zeker niet alléén komisch bedoeld. De associatiemogelijkheden van deze combinatie zijn legio, en vol verwarrende tegenstrijdigheden. Zoals in de oosterse en/of islamitische mythologie de djinn meerdere zijnsvormen kennen; onder andere die van vervullers van wensen die wat al te letterlijk uit kunnen pakken...

Maar Ana Lily Amourpour laat zich met deze film nergens op vastpinnen; een film die westerse cinema-conventies onbekommerd combineert met een oosterse culturele setting, en qua sfeer en narratief alle kanten op lijkt te wapperen, zonder echt dóór te bijten in een bepaalde richting (nou ja, af en toe wél natuurlijk ); dat kun je een gebrek aan focus en scherpte noemen, maar misschien is dat juist wel het sterkste punt van het geheel. Een vrouwelijk labyrintische, meanderende geest die zich ongrijpbaar slingerend voortbeweegt in een eenzijdig doelgerichte, masculiene wereld...

In ieder geval levert één en ander een aantal fraaie scènes op, soms vol dreiging, dan weer zwart-komisch, en afwisselend triestig melancholisch en tragisch-romantisch van sfeer – ik moest zelfs even denken aan Carax’ Boy Meets Girl... het prachtig donkere zwart-wit en de aardige score helpen daarbij.

Heel bijzondere, eigenzinnige film.

De trailer was beter dan de film zelf. Flinke tegenvaller dus.

2*

Het verhaal stelt misschien weinig voor maar op visueel vlak vind ik dit een zeer mooie film, niet in de laatste plaats door de schitterende zwart-wit fotografie waarvoor gekozen is. Én die Sheila Vand in de rol van The Girl was trouwens best een mooie vrouw, tenminste als ze die chador af had. Ook de score vond ik meer dan goed, maar de hoofdprijs gaat voor mij toch naar de kat. Vooral de laatste scène was om in te lijsten, zo mooi.

4,0*

Vond hem ook tegenvallen. Hangt allemaal te veel aan het gegeven dat het apart is, omdat het in Farsi is. Een moedige poging, dat wel, maar ik vond het uiteindelijk toch allemaal wat te gewoontjes, en dat had het nou juist niet mogen zijn. Wel een leuke soundtrack inderdaad. 2.5*

Nee, hier kon ik niet veel mee. Het is het eerste vampierverhaal wat zich afspeelt in het Midden-Oosten, maar het smaakt niet naar meer. De film is geheel geschoten in zwart-wit. Normaal niet erg, maar al snel blijkt dat de hele film sterk leunt op style over substance. Visueel is het bij vlagen zonder meer mooi, maar daarnaast mis ik een spannend plot, wat leuke gore of een goede klik tussen de hoofdrolspelers.

Nu zullen sommigen die klik wel hebben gevoeld, maar ik sta te ver van die cultuur af om me in te kunnen leven of ook maar iets van romantiek te voelen. Die scenes waarin minutenlang niks wordt gezegd of zelfs amper wordt bewogen zijn echt verschrikkelijk. En daar zit de film bomvol mee. Er is ook geen soundtrack aanwezig waardoor je bijna in slaap sust en het tempo is echt veel te traag.

De burka-vampier scenes waarin ze daadwerkelijk evil was waren nog wel te genieten, en dan was gore niet eens nodig. Haar bloeddorstige blik is al overtuigend genoeg. De rest van de cast is zo intens oninteressant dat de zwakke pot degradatievoetbal op het tweede scherm naast me een verademing was. Sowieso nooit het idee gehad dat het ergens heen ging. En waarom die kat? En dat skateboard? Is dat het stukje humor waar ik over lees?

Apart filmpje dus en niet voor iedereen. Apart is niet standaard meteen goed, al kunnen de Arthouse-junks en liefhebbers van mooie plaatjes blind vier sterren geven. Nooit gedacht trouwens dat ik nog eens de blote borsten van een burka zou zien, dacht dat ze daar ook altijd mee in bad gingen.

A Girl Walks Home Alone at Night heeft een plekje gekregen in de Top 25 met de beste Horror films van de jaren '10:

Halloween Horror Top 25 Jaren '10

En terecht!

Wat een prachtige en aparte, bijzonder stijlvolle (romantische) horrorfilm.

Het magere vampierverhaaltje is misschien dan ook weinig vernieuwend, traag, niet eng en bevat geen gore!!

Oja, en die heerlijke soundtrack erbij, dit klonk op dat moment ook wel lekker:

A Girl Walks Home Alone at Night | Dance Scene - YouTube

En dan die scène erna in de auto, met het trompettendeuntje erachter, deed me ook een beetje aan Tarantino's Kill Bill denken, maar nergens aan Sin City.

Heb 'm binnen twee dagen nog eens vluchtig bekeken en blijft het een fijn rustig sfeervol en neigt het soms naar een vreemd kunstzinnig werkje, soms hard en had best iets enger mogen zijn.

Beslist geen dertien in een dozijn iig.