L'Amour Est un Crime Parfait (2013)

Iemand die weet wat de muziek was met de trompet die twee keer terugkwam? Stond wel op de aftiteling, maar ging net iemand voor mijn neus staan. Volgens mij in beide scenes waarin Marc toegaf aan zijn liefde voor Anna.

Vanaf 27 februari in de bioscoop (De Filmfreak)

Een wat vreemd verhaal.

Ontegenzeggelijk erg knap gespeeld, hoe Mathieu Amalric deze volstrekt van het pad afgeraakte professor speelt, en de tegenstelling tussen zelfverzekerd en verward laat spreken. In een prachtig decor van besneeuwde bergen en midden daarin een traditioneel chalet, tegenover de groene omgeving van de strakke glas en beton architectuur van de universiteit.

Daar had ik dan graag een interessant verhaal met meerdere lagen in zien worden gespeeld, zo'n verhaal dat nog weken in je hoofd blijft zitten. Maar dit - ondanks dat het kennelijk een boekverfilming is - lijkt meer alsof een artikeltje uit de kolom gemengd nieuws wat is opgerekt om er twee uur mee vol te maken. En waar het begin erg veelbelovend is en een serie intrigerende situaties lijkt te voorspellen, komt daar eigenlijk niets van uit - het mysterie wordt steeds vlakker, de situaties lijken steeds meer gezocht, en het einde is eerder een anticlimax dan een bevrijding.

Jammer. Geen vuurwerk van Maïwenn in deze film, ze moet het doen met een bijrolletje. Dat is wellicht de grootste teleurstelling.

Een psychologisch bedoelde thriller met zwarte humor. Het ('n beetje griezelig en overtrokken) verhaal werd verteld vanuit het perspectief van de hoofdpersoon en misschien miste ik daardoor, als kijker, overzicht, en voltrok het gebodene zich hortend en stotend en onsamenhangend. Bovendien was de ontknoping teleurstellend en dwaas. Zodat het schrale winterlandschap het enige is dat me positief is bijgebleven.

Leuk hoor. Ik hou wel van dit soort films, waarbij je geen idee hebt waar het naar toe gaat met het verhaal, maar je je lekker kunt laten verrassen. Me geen minuut verveeld, prima geacteerd, mooi van fotografie (architectuur en sneeuwlandschap, het oog wil tenslotte ook wat). Die tegenstelling tussen dat rustieke chalet en die high tech omgeving van die universiteit is een van de sterke pijlers van deze film. En de mooie vrouwen natuurlijk (het oog wil ook wat. Mijn oog althans...)

Een komedie is dit natuurlijk niet. Het is een thriller en die moet de kijker zo lang mogelijk in het ongewisse laten over hoe de zaken in elkaar steken. Dat is ook hier het geval. Ik hoef ook geen antwoorden op alle vragen. Ik vond het slot niet zo ongeloofwaardig, binnen de context van de film. En die Barbara had wel geweldige boobs zeg.... Die waren op zich al literatuur.

Die Mathieu Amalric is wel een intrigerende acteur met zijn wilde blik. Die heb ik laatst ook in Un Conte de Noël (2008) gezien. Hier speelt hij de hoofdrol in een detective film. Een omgekeerde detective. Meestal moet je als kijker ontdekken wie de dader is. Maar hier is de dader bekend en gaat het erom of de politie dat ook kan ontdekken. En die politie heeft daar zijn eigen methode voor. Een methode die overigens wel ongebruikelijk is voor een detectivefilm. Al is die misschien ook wat ongeloofwaardig. Die ongebruikelijke politiemethode in het verhaal en Amalric samen met Maïwenn waar ik nog nooit van gehoord heb zijn verder ook wel gelijk de hoogtepunten van de film die verder maar wat gewoontjes voortkabbelt. Geen slechte film, maar ook geen hoogvlieger.