Ahí Va el Diablo (2012)

Meer stills

Krijgt alle horrorprijzen op dit festival: The Fantastic Fest 2012 Awards! | Fantastic Fest - fantasticfest.com

Verbaasd me helemaal niks. Bogliano behoort tot de grootste talenten die dit genre rijk is. Nieuw meesterwerkje in aankomst dus

Wow... dat klinkt goed!

Schijnt een knaller te zijn......ik kan niet wachten!!!!

Een prettig te volgen, eigengereide horror van Bogliano die gelukkig opnieuw niet vies is van een beetje ongerepte naaktheid De film krijgt een lekker (licht-)diabolisch karakter mee, zonder dat het belachelijk of overdreven wordt, en dat terwijl het ook nog eens grotendeels bij daglicht geschoten is.

Langzaamaan dringt zich een sluimerende spanning op en wordt het redelijk ongemakkelijk op een paar momenten, juist vanwege de geleidelijke opbouw en omdat het gaat om je eigen kinderen waar je alles voor over hebt waardoor dilemma's nogal groot worden en bepaalde handelingen dubieus. Kan het zo gauw niet vergelijken met genre-genoten (hoewel er natuurlijk altijd aspecten zijn geïnspireerd op andere films).

Audiovisueel is het niet gek bijzonder (op een stijl-afwijkende trippy scène na, ik dacht met de oppas) maar het is een prima filmpje waarmee de jonge regisseur opnieuw goed werk aflevert en dat is niet voor iedereen weggelegd. Btw de vrouw die Sol speelt doet het behoorlijk goed, pittige dame.. (die wel een blundertje maakt door haar man niet eerst de 'kinderen' thuis te laten zien in plaats van meteen naar de grot te gaan).

IJzingwekkend meesterwerk! Bogliano strikes again en weet dat op een geheel eigenzinnige wijze te doen. Zoals Bottleneck al aangaf is het niet met genregenoten te vergelijken en dat onderscheidt de échte talenten van deze generatie (ik noem een Wingard) van de rest. Heel low key werkje (Penumbra was dat ook al) en weet enorm onder de huid te kruipen door die incestueuze ondertoon. Heel akelig..

Oh, en die close in zooms Hij komt er gewoon mee weg. Hij hanteert sowieso een fantastische stijl. Heel intiem, terwijl het geen idiote dicht-op-de-huid cinema is. En dan ook nog die scene met de babysitter...Hélène Cattet en Bruno Forzani zouden bijna jaloers worden!

Ai ai, dit was niet al te best. Van Bogliano veel gehoord, van lovend tot walging en als ik zie dat de beste man op een leeftijd van 33 al bijna 10 films op zijn naam heeft staan voorspeld dat weinig goeds. De film voelt erg afgeraffeld aan. Het faalt als een drama, doordat de personages erg zwak zijn en de karakterontwikkelingen en relaties amper naar voren komen. Het faalt als horror omdat er veel te weinig spanning aanwezig, weinig scares en qua horrorthematiek ook amper iets te merken valt. Het faalt als mysterie omdat er al vanaf de eerste scenes duidelijke aanwijzingen worden gegeven.

Het einde is best aardig, maar dat is misschien bedrog omdat het eerste uur tergend is. Het camerawerk is best aardig, maar die soundtrack. Mijn hemel zeg. Is volgens iets wat wel meer toegepast in de Latijns-Amerikaanse landen, maar in mijn ogen brak het de sfeer alleen maar af.

Tel daarbij het totaal onnodige bloot en dan is het duidelijk dat deze man met deze film alleen uit is op goedkoop scoren en massaproductie.

Teruggekeerde kinderen...

Ik ben redelijk bekend met het werk van regisseur Adrián García Bogliano en weet dat zijn films hoogstens opmerkelijk zijn te noemen. Wat dat betreft is dit geen uitzondering.

Het gegeven is best leuk; sowieso hebben kinderen in een horror altijd iets engs over zich. Al komt het in het begin wel over als een drama waarin vrij weinig lijkt te gebeuren, mits je de - subtiele - hints oppikt. Daar ligt meteen de grootste kracht van de film. Ik denk dat Bogliano min of meer de kijker in slaap wil sussen om vervolgens keihard toe te slaan.

Het is dan ook meer een psychologische horror waar de nodige bloed en gore weg is gelaten, alhoewel er wel één scène van dat kaliber erin zit. De film moet het meer hebben van de langzame spanningsopbouw en de vele close-ups, wat voor een beklemmende sfeer zorgt. Hierbij is het interessant om te zien hoe er met seks wordt omgesprongen; door enkele dialogen en handelingen wordt het als een zonde geportretteerd. In ieder geval een extra laag om over na te denken m.b.t. het geheel.

Al met al een intrigerende horror die niet is weggelegd voor iedereen, maar de liefhebber zal het kunnen waarderen.

3,5 Sterren.

Een aanrader als je van seksfilms houdt met een vleugje gore.

Ben je bekend met z'n eerdere werk? Want Bogliano is alles behalve sensatie-belust in z'n uitwerking. Je kunt dit misschien zeggen van No Moriré Sola, maar daar is het inherent aan het subgenre. Verder altijd erg stijlvol en doordacht.

Maar ben dan nog wel oprecht benieuwd wat volgens jou de meesterwerken zijn onder deze generatie aan regisseurs. Bogliano, West en Wingard zijn volgens mij niet te overtreffen

Ik kan me toch wel vinden in wat Seam hierboven schreef.

Met een bloot of gore scène ben je er nog niet en de rest vond ik ook een beetje te mager.

Maar ik zie toch wel flink wat verbeteringen sinds die gruwelijke B-film No Moriré Sola en heeft Bogliano misschien wel potentie voor een Meesterwerk.

Ik ben in ieder geval wel benieuwd naar wat hij hierna nog zal uitbrengen.

De openingscène is mysterieus en intrigerend genoeg om de aandacht te trekken, maar het is eigenlijk een valse belofte omdat de getoonde gebeurtenis verder geen rol van betekenis speelt. Bogliano weet de schijn nog even op te houden met een vleugje mysterie, een rare snuiter die je in de achtergrond door het beeld ziet strompelen en twee kinderen die het soort gedrag vertonen waren een psychiater een vette kluif aan heeft. Helaas gaat de film daarna al vrij snel uit de bocht, te wijten aan een gebrekkige verteltechniek die voortvloeit uit een weinig indrukwekkend uitgangspunt. Het lijkt alsof er getracht werd een geheel te distilleren uit enkele onsamenhangende ideeën. Ook hier wordt trouwens weer een personage opgevoerd dat ons tijdens een welbepaalde scène vertelt hoe de vork in de steel zit, maar dan nog blijft het allemaal redelijk vaag. Bovendien faalt Ahí Va el Diablo als horrorfilm omdat hij nergens angst weet in te boezemen. Ongemakkelijk wordt het ook niet echt, aangezien wordt nagelaten de weinig koosjere relatie tussen broer en zus uit te buiten. En toch heb je op een of andere manier het gevoel dat hier veel meer in zat...

Heb alleen Sudor Frio gezien en die film heeft me niet zo getriggerd meer op te zoeken van de Bogliano's. De poster is echter fantastisch. Misschien toch wat meer van ze opzoeken.

No Moriré Sola is hun beste wat mij betreft. Penumbra is ook best apart. Beter dan deze in elk geval.

De Bogliano'tjes maken dan ook nogal eigenzinnige sfeer-experimenten en geen genrewerk, hit or miss in optima forma. Samen met o.a The Rambler (2013) staat dit aan de start van een nieuwe golf aan genre-bending films.

Mooi toch, die retro stijl?

Zo kan je het ook bekijken.

No Moriré Sola vond ik prima, dit vind ik een stukje minder. Al moet ik wel zeggen dat ik het een speciaal filmpje vond die het eerste half uur zeker in orde was. Naderhand gaat het toch wat bergafwaarts qua mysterie, spanning en uitwerking. Sfeer is prima. 6/10

Horrorfilm waarbij we niet bij de 5e minuut al weten hoe het af gaat lopen, dat zien we de laatste pakweg 25 jaar bijna nooit meer, sterker nog de hele film blijft het mysterie voldoende in stand.

Dat zouden ze wat vaker moeten doen in het genre, maar gelukkig blijft het nog steeds mogelijk, lekker eng verhaal en dat zonder veel gore en zonder giga-bodycount.

Goed verhaal, scary, mystery voldoende, zo mag ik het graag zien.

Nogal goedkoop aandoend filmpje over bezeten kinderen

Evil kids zijn een dankbaar onderwerp in horrorcinema, aangezien je altijd uitgaat van de kinderlijke onschuld. Meestal pakken dat soort verhaaltjes mij wel, maar Here Comes the Devil is nogal tam. Ondanks een paar heftige scenes doet de regisseur eigenlijk weinig met zijn idee en glijdt de film al snel af naar de middelmaat.

Regisseur Bogliano maakt op mij de indruk van een enthousiaste filmstudent die net wat truckjes heeft geleerd en ze graag - te pas en te onpas - wil toepassen. Het resulteert in nogal amateuristisch gedoe met veel onnodige zooms, wat hypermontage en een goedkoop filtertje. Dat laatste moet waarschijnlijk een realistische 'feel' geven, want soms oogt het haast documentaire achtig. Bij mij werkte het niet.

Liever had men wat meer tijd gestoken in het script, want dat komt er vrij bekaaid af. Er gebeurt gewoon erg weinig in de film en wat er gebeurt is spectaculair noch spannend. Uitgezonderd één of twee scenes, zijn het vooral knipperende lichten en gerammel die voor sfeer moeten zorgen. Eigenlijk is dat het grootste mankement: de film lijdt onder een gebrek aan sfeer. Een klassiekere benadering à la The Exorcist was beter geweest. Zoiets kan dan best in een modern jasje (b.v. The Children), maar dan houd je in ieder geval structuur in je evil kids verhaaltje.

Rampzalig is de film verder niet, maar dit is wel onvoldoende. 2,5*

Wéér zo'n occult/exorcisme verhaaltje, alleen dit keer in een exotisch jasje gegoten. Geen genre waar ik veel mee heb, maar aangezien ik in de veronderstelling was dat Bogliano er wat nieuw leven in zou blazen, had ik toch aardige verwachtingen. Helaas bleek dat een nogal naïeve prognose van mijn kant.

Want met uitzondering van een paar momenten, vond ik het maar een braaf en saaiig filmpje, bij vlagen zelfs doordrenkt van het amateurisme. Één scene steekt met kop en shouders boven alles uit, namelijk die met de babysitter. Even veerde ik wat op uit m'n stoel, vanaf dat moment leek de film ook wat beter te worden, maar jammer genoeg was het een eenzaam hoogtepunt. Zoals ik al zei heb ik dan ook helemaal niks met dat hele occulte geneuzel, waardoor mijn verveling des te grotere vormen aannam.

Naast het genoemde fragment, weet Bogliano ook visueel weinig spectaculairs voor de dag te brengen. Die zooms vond ik eigenlijk nog wel geinig, maar het kleurgebruik is nogal lelijk en cheap. Dat in combinatie met het gebrekkige acteerwerk zorgt ervoor dat de film een tamelijk amateuristisch karakter krijgt, wat zo'n beetje de hele speelduur blijft hangen. Lichtpuntje in de duisternis was de soundtrack, die op enkele spaarzame momentjes voor wat sfeer zorgde.

Over de gehele lijn nogal een grijze muis van een film dus, met weinig visie in elkaar geknutseld. Paar leuke scenetjes, maar de momenten waarop ik mijn gaapjes moest onderdrukken waren jammer genoeg in de meerderheid. 1,5*.

Dit was een tegenvaller voor me. Aardig verhaal, maar veel te traag!

Deze film is nogal vreemd, maar op een goede manier! In zijn kern is het een film over bezetenheid maar het volgt niet het geijkte pad die je al in vele andere films heb gezien. De film opent met twee meisjes die seks hebben en dan wordt er in hun huis ingebroken door een seriemoordenaar die een van hen probeert te vermoorden. Hierna volgen we een getrouwd stel die tijdens een familie-uitje hun kinderen laten wandelen op dezelfde berg. Het ontoombare gebeurd de kinderen verdwijnen, maar worden gek genoeg teruggevonden. Onnodig te zeggen dat de kinderen na hun verdwijning niet meer hetzelfde zijn!

De film is low budget maar de cast doet goed werk en het uiterlijk van de hele film heeft een interessante kwaliteit. Er is die broeierige 70's grindhouse-sfeer Ook heeft deze film verschillende prima bloederige effecten! Echter is het verhaal op zichzelf al interessant om het vermakelijk te maken. Doordat je niet precies weet waar de film na toe wilde was het een behoorlijk zenuwslopend rit. Een ​​verademing binnen het demonische bezetenheid -genre Ja dit was een frisse kijk op een paar bekende concepten.