Friends with Kids (2011)

Film die direct al leuk begint. Hoop sarcasme en cynisme onderling.

Veel herkenbare situaties.

De balans tussen romantiek en soms bijtende humor houdt lang aan.

Richting einde heeft men gekozen voor wat overdreven feel good slot wat de film een beetje klef maakt. Iets wat juist gedurende de rest van "Friends with Kids" gelukkig ontbrak.

Toch dikke voldoende.

3*/3.5*

Yup, daar sluit ik me bij aan. Het is wel weer zo'n standaard romcom met dit keer wel een geinig uitgangspunt maar het voordeel is dat er dit keer echt goed geacteerd wordt.

Of misschien is het omdat de hoofdrolspelers niet van die overbekende acteurs zijn, het is erg overtuigend.

Adam Scott en Westfeld zijn echt zeer goed in deze film. chapeau.

En wat een heerlijk relaxte uitstraling heeft die O'Dowd toch, haha.

Zinema slaat de spijker iets te hard op het pijnlijke koppie.

Aardig filmpje is het, over dit stel triest-infantiele tienertjes dat denkt een moderne relatie aan te gaan als reactie op de pijnlijke tristesse van de relaties van hun vrienden. Alsof de jaren-70 niet tot ziekmakens toe hebben aangetoond dat dat geen enkele kans van slagen heeft. En dan komt Megan Fox ook nog langs om het hele zaakje wat op te vrolijken. If I could be so lucky.

Best leuk om te zien - even aangenomen dat je geen ingewikkelde relatie-met-kind hebt, of een vriendinnetje waar je goedbeschouwd toch wat op uitgekeken bent. Aardig geacteerd, Jennifer Westfeldt kan zichzelf heel goed regisseren ook kennelijk. Da's best knap. En een film met Megan Fox is altijd goed, eigenlijk - en ook fijn dat haar schouder ongegeneerd getatoeëerd in beeld komt. Al is daar dan alleen maar dat idiote Shakespeare-citaat te lezen.

Love, kids, happiness. Pick two.

Weinig gelachen bij deze film, af en toe wat leuke (sarcastische) opmerkingen...

In het begin moesten we er even inkomen, maar de film wordt beter, naarmate de tijd strekt. De acteurs spelen goed, er zit af en toe leuke humor in. En het gegeven is best vernieuwend. We hebben ons geen moment verveeld. Leuke karakters ook. Soms een klein beetje over de top, maar niet storend. Ik zie dat de hoofdrolspeelster ook de film heeft geregisseerd. Knap gedaan.

De eerste helft van de film is behoorlijk nietszeggend, oppervlakking en emotieloos en dat zou geen probleem zijn als het daarnaast grappig geweest zou zijn. Gelukkig maakt de tweede (stukken betere) helft veel goed.

Goeie film waarin een beste vriend en vriendin besluiten een kind te nemen om vervolgens ieder naar de juiste partner te zoeken. Het verloop is nogal voorspelbaar maar de verhouding tussen humor, drama en romantiek liggen goed. Het ligt er allemaal wat dik bovenop, maar hierdoor wel vermakelijk. Verder een fijne cast en een aantal goeie dialogen (vooral tijdens de oudejaarsviering).

Concreet een zogenaamde mozaïekfilm, klassiek verteld in drie delen. Het uitgangspunt is veelbelovend: ook in Amerika is het blijkbaar doorgedrongen dat tegenwoordig kinderen niet meer grootgebracht hoeven te worden in het traditionele (heteroseksueel en getrouwd) gezin. Op het eerste lijkt het dan ook een verhaal over volwassen mensen met volwassen problemen. Maar naar het einde toe wordt het verhaal niet alleen emotioneler, maar het keert teleurstellend terug naar de behoudende en gevestigde orde. Achteraf blijkt het verhaal dan wat overdreven, niet bijster leuk noch bijzonder realistisch te zijn.

Eerlijk gezegd zijn dit niet echt mijn soort films en ik vond het in het algemeen ook een wat flauwe, clichématige en voorspelbare bedoeling (ook niet bijster origineel). De film staat betiteld als een komedie (de humor was overigens vaak ver te zoeken) maar dit is eigenlijk gewoon een drama / romantiek. En dat drama heeft dan vooral betrekking op wat zielige gefrustreerde dertigers (opzicht wel grappig want vrijwel alle acteurs zijn veertigers). Vooral dankzij Megan Fox (wat zag ze er fraai uit) heb ik deze film nog weten uit te kijken.

P.S. wel geinig dat hoofdrolspeelster Jennifer Westfeldt tevens de regisseuse is van deze film en een relatie heeft met Jon Hamm welke ook een rol heeft in deze film.

Ik vond de hoofdrolspelers erg vervelend. Westfeldt zag er, ook in verhouding tot Fox, heel plastic uit. Vervelend om naar te kijken.

1,5*

Deze was op tv en me er eens aan gewaagd. Het eerste uur gaat het er heel gemoedelijk aan toe en af en toe wel grappig, maar het tweede uur ging het toch eerder de drama toer op. Er zaten wel wat herkenbare situatie in, maar natuurlijk allemaal wat uitvergroot.

De cast deed het zeker niet slecht en kwam wel overtuigend over.

Tja, 'k vond het wel eens het bekijken waard.

Leuker dan verwacht. Iedereen die deed het leuk en speelde goed. Beetje cliché, maar wel vermakelijk.

Oké.

Eigenlijk een betere film dan ik vooraf had kunnen denken. Dit keer een verhaal die twee personages in de hoofdrollen aanstelt en daar wat personages omheen schrijft. Ondanks dat vrijwel iedereen wel door een bekend gezicht wordt gespeeld, worden de overige personages wat verwaarloosd, maar aan het geheel doet dat niet al te veel afbreuk.

Wat vooral werkt zijn de acteerprestaties, maar met zo'n cast mag je dat ook wel verwachten. De chemie wordt aardig geregisseerd waardoor je wel degelijk iets voelt bloeien in de film, al is het moeilijk schattig of beklijvend te noemen. Toch wordt het wat menselijker naar voren gecommuniceerd, waardoor je als snel wat beter kunt inleven met de gebeurtenissen. Het is alleen ook zo dat je er waarschijnlijk niet veel voor zult voelen.

Redelijk statische regie, maar prima decoratie en net aan voldoende cinematografie om het als geheel aantrekkelijk te maken. Eenmaal de poppen aan het dansen zijn is de film veruit op z'n sterkst. Qua opbouw laat het qua narratief ook weinig vallen waardoor het niet echt rommelig aanvoelt, maar je had wel gehoopt dat de overige acteurs wat minder verwaarloosd werden. Zo'n Jon Hamm bijvoorbeeld komt überhaupt nauwelijks in beeld.

Als geheel boeit en onderhoudt het genoeg, maar echt verrassend is het ook niet. En dat is jammer, want de inhoud van de film is complexer dan je zou denken. Dat kan je alleen misschien niet direct voelen, want waar de film vooral faalt is dat het er niet echt in weet te slagen om een emotie te communiceren. Als de personages bijvoorbeeld verdrietig zijn, is er maar weinig kans dat je dit zelf ook bent door toedoen van dat personage. Redelijke film, maar niet briljant.