Life in a Day (2011)

Ik heb wel eens geschreven, dat ik oprecht geloof dat alles zijn redenen en doel heeft, in dit leven. Dat geloof ik oprecht, nog steeds, dat zal ik altijd blijven doen. Van het uitmaken van een relatie tot aan het tot je nemen van een fataal teveel aan drugs, het heeft allemaal een reden. Hoe dan ook, zelfs al kun je het maar niet begrijpen of zelfs maar bevatten.

Ik geloof ook dat iederéén belangrijk is. Allemaal. Van het kindje in je buik tot aan de oudere vrouw die tegen je opbotst en je vervolgens je huid uitscheld, omdat je beter moet uitkijken. Elk persoon, niemand uitgezonderd, heeft een gelijk deel van belangrijkheid.

Natuurlijk is het youtube kwaliteit, duidelijk merkbaar ook, maar toch zag ik wel de schoonheid van bepaalde regisseurs in. Mooie plaatjes, mooie citaten van mensen. Prachtig gefilmd, ondanks dus de duidelijke Youtube kwaliteit. Ik ben wel onder de indruk, ja. Mensen zijn interessant. Ook dat is iets, wat ik altijd heb gevonden, wat ik altijd zal blijven vinden. Niemand uitgezonderd. Ook degenen die niet interessant zouden zijn voor mij, vind ik nog interessant. Hun verhalen, hun levens, die in hun ogen te lezen zijn, ik zou het graag willen weten. Ik zou het graag willen horen. Ik lijd in stilte en op afstand mee met dingen die ik lees en die ik hoor. Ik houd van álle mensen, hoe onbelangrijk ze zich ook voelen..

Ik hink ook op twee gedachten. Als geheel vond ik deze film gewoon erg goed (geknipt en geplakt uit duizenden uren materiaal). Maar het viel me vooral op dat er geen duidelijk verhaallijn inzat, daarom te chaotisch overkwam, en hoe kleurloos en saai de meeste mensen eigenlijk zijn (tenminste in de film). Ook viel op hoeveel de levens van mensen in het Oosten/Zuiden van de wereld verschillen met die in het Westen. Voor mij was het materiaal ook niet allemaal even goed en artistiek, maar een beetje een mix van korte bij/door elkaar gemixte momenten die je ook op youtube kan vinden. Ze hadden iets dieper in mogen gaan op het psychologisch en spiritueel vlak van mensen. Ik vind deze documentaire niet echt een goede weerspiegeling van hoe mensen echt zijn, maar meer wat ze doen. Ik vind een film als I AM om deze redenen veel aantrekkelijker. Maar nog maals, ik beoordeel een film op hoe die is gefilmt/in elkaar is gezet en dat zit wel goed.

Mijn god, wat een onzinnige docu. Gemaakt als tijdscapsule zelfs. Onbegrijpelijk.

Een aaneenschakeling van mensen die zichzelf filmen. Kunst.

Tot welke inzichten toekomstige generaties moeten komen bij het zien van de beelden is me echt een raadsel. Ik erger me in ieder geval kapot. Bleh...

Wie eens mee wil doen: het project wordt over 5 dagen herhaald! Life in a Day | YouTube - lifeinaday.youtube

Om te beginnen wordt ook hier duidelijk wat ik zelf al wel wist, omdat ik er al vaak rondkeek. Youtube was in 2010 anders dan nu. Geld was er geloof ik al wel mee te verdienen maar dat kwam nog nauwelijks voor. Professionele celebrities, omroepen en nieuwsorganisaties waren er veel minder op te vinden en hoewel het al een beetje opkwam was het veel minder zelfbewust dan het nu is en heel jonge mensen hebben die youtube nooit gekend. Die naievere youtube komt nooit meer terug en dat is niet erg, maar het is wel zo. Zo'n filmpje als die vader die met zijn en zoon en een foto van de overleden moeder in een nogal rommelig huis woont straalt voor mij de oude youtube uit.

Ik zie dit nu bijna elf jaar na de dag en dat is nog wat te kort om het als tijdscapsule te kunnen zien want zoveel is er ook weer niet veranderd. Wat fraai naar voren kwam is hoewel rituelen enzo overal anders zijn, mensen op de hele wereld toch erg veel op elkaar lijken. Geen revolutionaire gedachte, maar ergens nog steeds wel troostrijk. Prettig is ook het gebrek aan ambitie. Geen misplaatste pogingen om veel meer betekenis te geven aan het beeld van een dag dan het is een verzameling beelden van een dag van over de hele wereld. Met één nieuwsbericht dat ik me nog kon herinneren de love parade-ramp