Blue Valentine (2010)

Goede debuutfilm van Derek Cianfrance, die al lang om mijn to see list stond, maar dit ik telkens maar weer wegschoof ten faveure van andere films. Onterecht, want dit is verre van slecht te noemen.

Blue Valentine is vooral heel herkenbaar, al is het wel het soort van situatie, waarin jezelf nooit in hoopt te belanden. Ryan Gosling en Michelle Williams acteren goed en spelen een stel dat in een dieptepunt van hun relatie is beland. De sfeer is daar ook naar. Die is grauw en neerslachtig en heeft een bepaalde somberheid, die de gehele speelduur over alles heen blijft hangen.

Het doet trouwens ook best wel aan de “Before” trilogie denken. Dat niveau haalt Blue Valentine echter niet, maar dat is ook bijna niet mogelijk. Het geeft echter wel een mooi uitgediept verhaal weer over de problemen, die mensen tijdens de liefde kunnen ervaren. Realistisch, goed geacteerd, een constant niveau en een fijne kijkervaring.

3,5*

Ja, dit was raak. Had hier hoge verwachtingen van en die zijn meer dan ingelost. Wat is Gosling toch een veelzijdig acteur. En ook Michelle Williams laat zien wat ze in haar mars heeft. Het verhaaltje was ondergeschikt aan de feilloze, realistische uitwerking en ook het contrast tussen verleden en heden, en hoe deze steeds dichter tot mekaar kwamen was heel mooi gedaan. Was van begin tot eind meegevoerd, niet in de laatste plaats vanwege de menselijke emoties, imperfecties en tekortkomingen die briljant tot uiting kwamen. Een pijnlijk confronterende, en tegelijkertijd dankzij z'n charmante stijl ook prachtige film.

Deze eens meegebracht, maar 'k had niet echt verwachtingen bij deze film. 'k vond het wel een goeie film. Prima acteerwerk van beide hoofdrolspelers. Het kwam overtuigend over.

De film verveeld niet, ondanks z'n eenvoud.

'k vond hem wel het bekijken waard.

Ben ik nou zo blind of is dat niet Ryan gosling op die poster? Het zou het eerste vast wel wel zijn

Hard en pijnlijk drama over een niet-werkende relatie tussen Ryan Gosling en Michelle Williams. Via flashbacks en -forwards wordt een beeld geschetst van de belangrijke gebeurtenissen daarvan en dat beetje gepuzzel is wel aardig. De grote pluspunten van deze film is het rauwe karakter en levensechtheid die deze film uitstraalt. Halverwege vreesde ik even dat het allemaal toch nog zielloos ging worden met alleen maar seks en geweldsuitbarstingen, maar het redelijke slot zorgt dat het daar niet alleen maar in eindigt.

Mwah , niet slecht...maar om nu onder de indruk te zijn...verre van zelfs.

Goed acteerwerk in een eentonig wel realistisch verhaal met ups and downs zoals in het echte leven. Maar 112 minuten geboeid kijken zat er toch niet in. 6/10

Noodless mening deel ik. Wel wil ik de schoonheid van Michelle nog even benadrukken. Maakte de film nog meer de moeite

“Tell me how I should be. Just tell me. I'll do it.”

Een mooie en tegelijkertijd rauwe film. Blue Valentine ontleedt de relatie van een stel op een keiharde en pijnlijke manier en het geswitch tussen de liefdevolle begintijd en de keiharde realiteit van het heden geeft een mooi contrast. Voor dit soort relatiedrama heb je twee sterke acteurs nodig en Gosling en Williams geven alles. Ze drijven elkaar naar grote hoogte en zowel in de intieme momenten als de ruzies zijn ze weergaloos.

Het gesprek in het hotel maakt goed duidelijk waar het mis is gegaan tussen de twee. Voor Dean zijn z’n vrouw en kind (wat waarschijnlijk niet van hem is) alles en voor de rest heeft hij geen dromen en passies. Cindy kan hier moeilijk mee omgaan en zowel de adoratie als het gebrek aan ambitie bij Dean vreet aan haar en de liefde die ze moet voelen, maar die steeds verder wegebt. De film is op zijn sterkst op de liefdevolle momenten zoals het gesprek in de bus en het dansen en muziek spelen voor een winkel. Na ruim een uur neemt het drama het steeds meer over en het geschreeuw en geruzie wordt wat te veel van het goede. Ik snap dat het realistisch is maar dat maakt het niet aangenaam of zelfs interessant om naar te kijken. Ik vond ook de metamorfose die Dean in een paar jaar heeft ondergaan wat te veel van het goede. Van een wat opportunistische, charismatische en romantische man naar een kalende, brildragende, alcoholistische loser kan natuurlijk wel maar het contrast is heel groot en het is nu wel heel makkelijk om de kant van Cindy te kiezen. Ik dacht eigenlijk dat de film als een nachtkaars uit zou gaan maar de laatste scene is wel briljant. En hartverscheurend...

Wauw. Ik houd van Michelle. Een beetje sinds Dawson, maar meer en meer dankzij haar werk in film. Ze is geweldig.
Ryan is ook niet verkeerd bezig. Het sluimert de hele tijd. De blikken heen en weer geven een indruk. Die laten niet los.
Op het eerste gezicht niet zo verpletterend als een Squid and the Whale, bijvoorbeeld. Maar bij alle films, kruipt het ongemerkt toch min en wellicht meer in je gedachten dan je denkt na het uitzetten. Dit ook. Het is ca 5 minuten later, nadat ik klaar ben met het kijken van dit dat ik dit schrijf. Het blijft toch in mijn gedachten ronddwalen. De geweldige interactie tussen Michelle en Ryan. Onnavolgbaar. Absoluut machtig. Het sluimert aan de randjes, zoals ik al schreef. Elke blik is ook raak. En al is na ca een halfuur al te raden hoe of dit afloopt, ik hoopte weer iets anders. Klasse film met sublieme acteurs.

Sterk staaltje acteerwerk van Gosling en Williams. Vooral Gosling vond ik uitermate sterk. Emoties die los komen tijdens de ruzies, de discussies, het is haast levensecht. Chapeau.

Het verhaal heeft geen body, maar weet anderzijds ook wel te boeien. Klein minpuntje is dat er weinig in de film gebeurt (gezien de speeltijd) maar dan kom ik toch weer terug op de acteeprestaties die het allemaal staande weten te houden.

Een romantische film die door het rauwe randje net iets beter wordt. Gosling en Williams worden in een wat karikaturale rol geduwd, waar ze met hun sterk acteertalent meer van kunnen maken dan de personages inhouden. De film toont mooi het contrast tussen het begin van de relatie en de sleur na enkele jaren. Dean is de levensgenieter die blij is met de job die hij heeft. Zelfs als hij later de vaderrol heeft opgenomen, heeft hij weinig ambitie en kiest vooral voor de nodige lol en drank. Cindy wil het dan weer maken in het leven. Als ze breekt met haar vriend die haar in een conservatieve rol ziet, is Dean de reddingsboei om te kunnen vluchten van haar dominante vader en conservatieve vriend. Zij is later ook degene die de verantwoordelijkheid opneemt in het gezin en blijkbaar zelfs op het werk te maken heeft met sexisme.

De blue valentine - woordspeling op een triestige date en de blauwe kamer van het hotel - is dan ook de stap vooruit in de relatie, ook al lijkt het zo niet. Dean en Cindy verschillen blijkbaar teveel van elkaar als de verliefdheid plaats maakt voor een relatie. Maar ze leven naast elkaar en de enige manier uit die sleur te geraken is de turbulente dag in het hotel. Het einde is daarin sterk. Ook al is het niet meteen terug koek en ei, ze werken voor het eerst aan hun relatie. Het is nu duidelijk voor elkaar geworden dat ze verschillen en nu pas kunnen ze er aan werken. De toekomst zal uitwijzen welke kant het uitgaat...

Een soort Before Sunrise/Senset/Midnight maar dan minder intellectueel (en daarmee minder boeiend qua gesprekken al wordt er evengoed soms een belangrijke waarheid geuit) en met meer drama, hetgeen het relatiedrama wellicht nog realistischer maakt. De film is wat langdradig maar de film heeft zonder twijfel kwaliteit.

Erg fijne film die ik aanvankelijk van naam verwarde met Blue Jasmine van Woody Allen totdat ik getriggerd werd door Ryan Gosling en Michelle Williams. Geweldige actrice die Williams en na elke film stijgt ze gestaag op mijn lijstje van favoriete actrices. Vooral in de rollen waarbij ze een wat onderdanige of eenvoudige huisvrouw speelt zoals in Manchester by the Sea of pakweg Brokeback Mountain steelt ze steevast de show. En ook hier doet ze het goed naast de zijde van Ryan Gosling. De magie en het plezier dat beiden aan de dag leggen is lovenswaardig.

Mooie montage waarbij het heden en de flashbacks elkaar afwisselen. Ook de metamorfose van de kalende onverzorgde Gosling is steeds even wennen. Blue Valentine vindt het perfecte evenwicht tussen een romantische film en drama. Het contrast tussen beide tijdsperiodes werkt uitstekend. De typische puberverliefdheid van twee geliefden die op zich weinig met elkaar gemeen hebben. Zij, een briljante studente, hij een arbeider met grote mond uit een gebroken gezin. Later kampend met een drankprobleem en opvliegendheid. Zijn band als vader met zijn dochter was innig en ook het geslaagde slot van de film draagt bij tot bovengemiddelde kwaliteit binnen het genre.

Rauw, realistisch en oprecht. Blue Valentine verraste me op meerdere vlakken. Uitstekende acteerprestaties en een aanhoudend niveau maken deze film zeker de moeite waard om te zien.

Sommige relaties lopen goed af, andere eindigen in een huwelijk.

Wel een mooie film, maar te langdradig. Er gebeurt veel te weinig in zo'n lange tijd.

Was ie nou een halfuur korter geweest, was ie niet zo saai geweest.

Verder weer prachtig stukje acteerwerk wat Gosling weer neerzet, zoals altijd.

En natuurlijk Michelle die iets moois neerzet.

Life in a nutshell, you love, you hate, you win, you loose...and then life goes one.

Niet perse mijn soort film, daar hielp twee weken terug The Notebook me uitermate goed aan herinneren, maar vanwege de goede waarderingen toch geprobeerd. En wat zondermeer opvalt, de opbouw en afwisseling van de gestagneerde relatie van het heden met de romantische gebeurtenissen eerder. Zowel Williams als Gosling zijn behoorlijk goed opdreef, het is echter de laatste die met zijn normale vervreemdende, lichtelijke aandoende arrogante houding, perfect in zijn rol past. Beetje vreemd maar innemend in het begin, stuitend debiel in het tweede gedeelte. Pijnlijke situaties wisselen zich af met vertederende, chemie-achtige gebeurtenissen, zoals Gosling op de ukelele en Williams die daar een dansje op doet. Ook erg sterk overigens wel los van de relatie, de scene waarin hij de kamer van de oudere man, Walter, helemaal inricht.

Al met al een mooi opgebouwd realistisch aanvoelend drama met prima acteerprestaties en vooral de boodschap in het begin, zoals Gosling het zelf zegt, en de eveneens ontnuchterende en droge boodschap van oma: liefde? Verliefd? 9 van de 10 keer is het een keuze, een keuze voor zekerheid, de sociale zekerheid van iemand met een huis, goed baan, contacten, een luxe leventje, enzovoort. Of de verplichtingen van een zwangerschap. Op de vraag of echte liefde nu bestaat geeft de film geen antwoord, soms wel, soms niet...

Rauwe en emotionele dramafilm over een relatie die niet meer is, wat het was. Realistisch en goed gespeeld door Gosling en Williams. Hun verhaal begon zo lieflijk, hij was dol op haar en had heel veel voor haar over. Maar als de vlam van de liefde dooft, blijft er bitter weinig over. Ik begon mij ook te ergeren aan de domheid van Dean. Cindy had het kunnen verwachten, maar liefde maakt blind en dan zie je dat niet..... Bestaat echte liefde? Ja, zeker tussen moeder en kind. In andere gevallen: ik denk (en hoop) het wel, maar helaas is dat niet iedereen gegund. Dus een triest en droevig einde van de film. Niet mijn favo-film, geef mij dan maar The Notebook, dan kunnen we tenminste nog een beetje dromen.......

Salo, Irreversible, Serbian Film, In My Skin of Martyrs? Eigenlijk is Blue Valentine de meest pijnlijke film die ik geen tweede keer hoef te zien.

Vanaf de eerste ontmoeting via de bruiloft, de toenemende spanningen en het tragische einde van hun relatie volgen we Dean [Ryan Gosling] en Cindy [Michelle Williams]. Goslings veranderende uiterlijk helpt om het overzicht te houden terwijl Cianfrance heen en weer springt tussen de verschillende fases van de relatie, maar hij doet dat zo vaak dat het moeilijk is om mee te voelen met de personages. Maar het scenario biedt Gosling en Williams de gelegenheid om hun enorme acteertalent te tonen en hun (samen)spel is van extreem hoog niveau.

Wat kan er nog misgaan als je Gosling hebt, Williams en muziek van Grizzly Bear? Al het overige dus. En deze film laat overtuigend zien dat twee sterke acteurs en een goede soundtrack bij lange na niet genoeg zijn om een film te doen slagen. Het verhaal volgt twee stellen: een waarbij beide partners elkaar het leven zuur maken en een stel dat verliefd op elkaar is/wordt. Dit zou dan hetzelfde stel moeten zijn, verleden en heden, maar je hebt geen moment het gevoel dat je daadwerkelijk naar dezelfde personages lijkt. De mooie periode is an sich nog ok om te zien, maar zoiets is al tig keer gedaan natuurlijk en ook flink beter. De slechte periode is niets dan een kwelling. En dat is de film dan dus ook. Gedrocht.

Blue Valentine schetst in grove lijnen de relatie tussen Cindy en Dean en hun dochtertje. De film schiet heen en weer van tussen het uitbundige verliefde begin en het moment waarop de boel uit elkaar gaat vallen. Naar de tussenliggende jaren mag de kijker raden. Rauw gefilmd met uitstekend acteerwerk van Michelle Williams en Ryan Gosling. Opmerkelijke verschil in uiterlijk tussen de jonge en de wat oudere Dean (snor, wijkende haargrens en foute bril), terwijl Cindy alleen maar mooier lijkt te worden. Ligt mede daarom de sympathie, van mij althans, bij haar?

Een rauw relatiedrama waarin Ryan Gosling subliem de rol van de onevenwichtige Dean speelt. Hoewel, onevenwichtig, de verhouding met zijn (stief)dochter Frankie is veel beter dan die van moeder/dochter. Michelle Williams is ook zeer goed gecast als Cindy. Een prettige dame ook om te zien.

De flashbacks zijn erg mooi uitgewerkt.

3,5☆