DeUsynlige (2008)

Mooi drama.

Vrij rustige film weer, maar gelukkig heeft het een verhaal dat enigszins ergens heen gaat. Hoewel de vrouw wel lichtelijk overbodig was indd. Maar maakte het drama wel weer sterker.

Mooi verhaaltje over een persoon met een slecht verleden die probeert iets ervan te maken. Deed me een beetje denken aan Seven Pounds. En hoewel die film niet onaardig was, "wint" Europa of specifieker Noorwegen wel van de US versie. Vooral doordat het shots soms durft te laten staan en de protagonist niet per se een held hoeft te zijn. Wat die hier ook allerminst is. Acteerwerk is intens, orgelmuziek werkt in het begin ook goed mee, hoewel het nummer bij de bruiloft wat opvallend was. Maar leek meer te zijn gekozen bij de gemoedstoestand tussen de man en de vrouw en niet om het huwelijk. Wellicht speelde die eigenlijk wel iets anders maar speelde dit meer in de hoofden van de personages. Als we er heel diep op in zouden gaan. Stoorde me niet, maar viel wel op.

Mooie onderwater shots ook. Trekt in het stuk van de vrouw wat, door de herhaling. Maar uiteindelijk blijft toch een sterk drama over.

4 sterren.

Loodzwaar drama die mij sterk deed denken aan de drama's van Ingmar Bergman, zeker als het gaat om thema's zoals verzoening. Dit soort films zijn nu niet bepaald meer mijn "cup of tea", maar er werd wel geweldig goed geacteerd. Het verhaal vond ik wel erg ver gezocht. Waarom Izak door de twee jongens gekidnapt werd kwamen wij niet te weten. Film liet me enigszins dus wel met een onbevredigd gevoel achter. Film is niet direkt aan te raden voor orgelmuziekhaters, want met die orgelmuziek werd je als het ware doodgegooid.

3,0*

Prima Scandinavisch drama, een beetje gesetteld in de verhaaltraditie van Suzanne Bier (maar dan net wat minder sentimenteel en met iets meer humor). Met name de eerste helft is inderdaad sterk. Jammer dat de verzoeningsthematiek in het tweede deel niet dieper wordt uitgewerkt, hoewel de perspectiefwisseling zelf al een zekere diepgang met zich meebrengt. Ook qua personages is dit gedeelte minder interessant en er sluipen wat cliche's in het verhaal. Daarbij vond ik de grote lijn van de cinematografie weinig bijzonder, hoewel enkele individuele shots erg inventief zijn. De grootste troef van deUsynlige (jammer dat de woordspeling met deus in de Engelse vertaling verloren gaat) zijn echter de fan-tas-ti-sche orgelscenes. Massief geluid in een gedurfde, moderne stijl. Wauw. Alleen dat al is een reden om dit in de bioscoop te gaan zien. Zonder de muziek was de film bij mij misschien zelfs wel een halfje lager uitgekomen.

Een aangrijpend verhaal over onverwerkt verdriet, vergeving, geloof en in het reine raken met jezelf. Thema's die zich eenvoudig lenen voor clichés. In die valkuil treedt deUNSYNLIGE gelukkig geenszins.

Het wordt nergens zoetsappig. Bovendien is slim gebruik gemaakt van een wisselend en integer weergegeven vertelperspectief, wat snelle oordelen ragfijn buiten de deur houdt.

Het orgelspel benadrukt de beklemmende sfeer, met als hoogtepunt de hectische noten-explosie gedurende een huwelijksvoltrekking.

Oscar-waardig materiaal.

De vergelijking is al gemaakt en ook ik vond het thematisch verwante Boy A een pak sterker dan Troubled Water. Hoewel de gemeenschap hier genuanceerder reageert op de ex-gedetineerde, heeft dat niet tot betere cinema geleid, integendeel.

De perspectiefverschuiving is aanvankelijk interessant maar zorgt er in mijn ogen uiteindelijk voor dat deze prent langdradig wordt en alsof de makers dit ook lijken te beseffen, gaan ze dan maar wat actie toevoegen aan het geheel, waardoor DeUsynlige zichzelf naar het einde toe een beetje verzuipt.

Aardige acteerprestaties nochtans, in het bijzonder van Trine Dyrholm, en ook de onderwatershots mogen er meer dan wezen. Overigens inderdaad een beetje vreemd om te zien in wat voor sexy outfits die priesteres is getooid, kan me best voorstellen dat de Kerk daar beter boert dan hier .

Na Reprise (2006) alweer zo'n mooi Noors drama. Ik moet die jongens toch wat beter in de gaten houden.

Mooi ingehouden weergegeven met een prima onderhuidse spanning en mooie fotografie en muziek. Probleem is echter, wat hier door enkele anderen al is aangegeven, dat de film naar het einde toe wel een beetje uit de bocht vliegt.

Juist omdat de film aanvankelijk zo integer en realistisch/sober is opgezet komt dat later een beetje onbeholpen over.

Mooi, subliem vormgegeven drama met een knap gestructureerd en vaak aangrijpend verhaal. Wellicht iets te lang (vooral in het tweede uur zit iets teveel herhaling van informatie) en de finale doet enigzins gekunsteld aan, maar emotioneel is de film zeer doeltreffend. De hoofdrolspelers zijn uitstekend. Grootste troefkaart is de werkelijk prachtige muziek, met onder andere fenomenaal orgelspel.

Aardige film maar niet meer dan dat.

Het beste gedeelte is, zoals al vaker genoemd hier, het eerste stuk. Goede sfeer, mooie muziek en uitstekend acteerwerk (dat laatste blijft opzich in de rest van de film ook wel oke). Vanaf de wisseling van perspectief wordt het allemaal minder. Het merendeel van wat we dan te zien krijgen vind ik eigenlijk vrij overbodig en vooral langdradig. Een leuk 'trucje', wat voor mij totaal niet werkt in deze film.

Ook is het voor mij onbegrijpelijk dat we niet te weten komen waarom die twee jongens dat kind meenamen. Dat is toch wel iets wat ik me de hele tijd afvroeg. Daarbij was het einde redelijk over de top, in vergelijking met de rest van de film. Het was me ook volstrekt onduidelijk waarom Jens op het eind het water inliep. Deze onlogische actie sloeg niet echt ergens op, maar het drama moest blijkbaar nog wat verder opgeschroefd worden. Een klein, maar ergerlijk detail.

Ik geef 2,5*, maar het had zoveel meer kunnen zijn..

Ik vond een mooie drama film...

Zeker erg indrukwekkende film: "dader als slachtoffer van een vreselijke gebeurtenis"

Zeker een mooi orgelmuziek beluisteren...

Prima acteerwerk...

Geen waargebeurd verhaal...

Troubled Water won the audience prize for best narrative feature film at the Hamptons International Film Festival in October 2008.

Uitstekende film met een verdraaid gave twist ergens halverwege. Moet regie-technisch een mega-klus zijn geweest, maar gelukkig pakt het goed uit. Op bepaalde stukken greep het toch wel naar de keel, als dat de bedoeling is geweest (uiteraard bij een drama zou je zeggen) dan is dat bij mij in ieder geval gelukt.

Mooi, 4*

Toch wel een sterk drama.

Troubled Water slaat op de hit van Simon en Garfunkle "Bridge over Troubled Water" De film heeft dan ook iets met water, en daarnaast kampt elk individu met problemen van welke aard dan ook. Sterk punt van de film is de twist, al kun je het niet echt een twist noemen. Het verhaal wordt van twee kanten verteld met elk zo zijn unieke en sterke momenten. Aan de ene kant hebben we het verhaal van de misdadiger die vergiffenis wil en aan de andere kant hebben we de familie en dan vooral de moeder van het slachtoffer die niets met de misdadiger te maken wil hebben en hem niet kan vergeven. Beide verhalen worden synchroon naast elkaar verteld en zo komen veel elementen samen die het geheel alleen maar sterker maakt. Jammer dat het dan weer zo lang moet duren. Dat doet de film een beetje de das om. Het duurt gewoon te lang om je aandacht er voor de volle 2 uren bij te houden. Het einde maakt dan weer veel goed. Acteerwerk is trouwens ook fantastisch om te aanschouwen.

Aardig drama (was op Film 1) waarin ook nog eens goed gespeeld werd. Het einde was overigens best goed. Hij kon overigens best goed orgel spelen

Eerste helft is een degelijk drama over een jongen die na zijn gevangenisstraf voor de moord/verdwijning van een buurjongetje weer terug probeert te komen in de maatschappij: vaker gezien/Boy A op z'n Noors en met vreemde EO-trekjes, waarvan ik me afvraag of die nou serieus waren bedoeld?

En dan slaat de film halverwege over naar het perspectief van de moeder van het jongetje en dan gaat het qua intensiteit behoorlijk omhoog...af en toe zelfs thriller-neigingen.

't is Scandinavisch dus allemaal wat tobberig is het zowiso, maar vind deze veel sterker dan het vergelijkbare Submarino.

Mooie film, deze Trabbelt Watta.

Laat ik meteen bij het beste beginnen: het acteerwerk van Pål Sverre Valheim Hagen en de orgelmuziek. Valheim Hagen speelt echt weergaloos, door de integere en geloofwaardige Jan Thomas te spelen. Iedere keer weer zal de kijker zijn gekweldheid voelen, willen helpen zijn pijnlijke geheim te doen vergeten. Zelf was ik haast vergeten dat orgelmuziek zo mooi kon zijn. Vooral erg indrukwekkend tijdens Bridge Over Troubeld Water. Nog beter dan de versie van de heren uit Forest Hills, en die vind ik al sterk.

Het eerste uur is het best. Erg sfeervol, en alle scènes met Jan Thomas zijn boeiend of ontroerend. Aangrijpend thema ook - het moet voor iedere ouder de grootste angst zijn om zijn of haar kind te verliezen. De momenten dat Isak of Jens spoorloos zijn, werken benauwend.

Helaas is het perspectief van Agnes iets minder interessant en vond ik de keuze van de kleine Jens, wanneer hij het water in loopt, op zijn zachtst gezegd nogal merkwaardig. Nog wel een fraai moment als Anna wordt geconfronteerd met haar geloofstheorieën

Al met al een goede film van Erik Poppe en Valheim Hagen heeft me stevig uitgenodigd om meer films van/met hem te zien.

Ruime 3,5*

Aardige Scandinavische dramathiller met interessant maar ietswat traag verhaal over de kidnapper van een kind en zijn moeder. Het waarom wordt niet duidelijk, het hoe wel, dus het verhaal is niet echt af. Toch is de film zeker wel het kijken waard. Kleine aanrader.

Ik lees hier nog weleens de vergelijking met Boy A, dat was toch wel een andere film want ging primair over de rehabilitatie van de hoofdpersoon, hier gaat het daar ook over, maar komt er nog meer bij kijken,. En juist dat meer vond ik eigenlijk vrij wisselvallig.

Bij vlagen mooi, maar soms ook wel wat gelikt portret van twee mensen dader en slachtoffer die niet kunnen leven met een gebeurtenis, die spiegeling vond ik vrij boeiend, maar de hele afloop met in het midden het verdwenen jongetje als cliffhanger en het wat uit de bocht vliegende einde zitten me nogal dwars, net als eigenlijk de orgel-en andere muziek die me wat te dominant aanwezig waren.

Tweede film die ik van Poppe zie en voor de tweede keer zie ik een talentvolle regisseur in een interessante film, maar met net teveel kanten die me eigenlijk helemaal niet pakken. Vooral zijn net iets te gelikte stijl en wat te geforceerde scenario's.

Hele kleine 3.0*

Uitstekende film over een jongen die veroordeeld is voor de moord op een peuter. De ene helft van de film ligt de focus op de veroordeelde jongen en de andere helft op de moeder van de peuter. Mooi gefilmd, mooie orgelmuziek en naar het einde toe wordt deze film over schuld, boete en vergiffenis ook aangrijpend. Goed acteerwerk van de gehele cast.

Een mooie film van Noorse bodem, die lang schommelt tussen de drieënhalf en de vier sterren, maar dat laatste uiteindelijk niet haalt door het ietwat te geforceerde einde. Ook ik vond het oment datJens het water inloopt nogal merkwaardig, raar en vooral geforceerd aanvoelen. Jammer, want voor de rest is Troubled Water behoorlijk goed te noemen.

Ik vond het idee om het verhaal van twee kanten te vertellen, wel mooi. Eerst zien we “dader” Jan Thomas, die zijn leven langzaam aan weer probeert op te pakken. Hij wordt erg goed gespeeld door Pål Sverre Valheim Hagen, die van hem een man maakt, die een nieuwe kans verdient en ook wil aanpakken, maar die desondanks erg gekweld wordt door zijn verleden. Hij wordt organist en dat hoor je dan ook regelmatig terug in de soundtrack. Die is soms iets te nadrukkelijk aanwezig, maar klinkt verder best wel mooi.

Ook de tweede helft, verteld uit het oogpunt van Agnes, is best interessant. Trine Dyrholm speelt ook zeer verdienstelijk en worstelt duidelijk nog met de dood van haar zoontje. Dat levert vooral een erg sterke scene op, als ze samen met haar man een etentje met zijn nieuwe baas en partner heeft. Een gebeurtenis, die zowel pijnlijk als humoristisch is en vooral erg overtuigend wordt gespeeld. Verder is het verhaal mooi in balans en kreeg ik voor beide hoofdrolspelers ook wel een bepaalde sympathie, omdat ze beiden op hun eigen manier slachtoffer zijn van een vreselijke gebeurtenis uit het verleden.

Ondanks de mindere laatste minuten toch wel een aanradertje.

3,5*

Mooi orgelspel!

Het plot is echter zo overduidelijk in elkaar geknutseld, hangend op een al te eenvoudige gedachte, waardoor de film gaandeweg – met waterige symboliek en al – veel te licht blijkt voor het topzware thema en ontaardt in een mallotige, kitscherige finale. Amerikaanse toestanden. Hier hoeft geen remake meer van gemaakt worden.

Normaal gesproken hoeft het er niet toe te doen, maar nu vraag ik me toch af waaròm dat kind ontvoerd werd. Om mee te ‘spelen’, suggereert onze Jan Thomas ergens. Ow...

‘Like a bridge over troubled water I will lay me down’.. Wie? Jezus...mooi hoor.

Weer zo'n goede Scandinavische film. Met goed uitgewerkte karakters en waarbij goed en slecht niet zwart-wit zijn. De 2 verhaallijnen zijn mooi in elkaar verwerkt. Al is het einde wel wat simpel en te geforceerd (Het zoontje van de Dominee zal en moet in het water eindigen). 3.5 sterren.

Wat een film, blijft boeien tot het eind.... zojuist gezien, WAT EEN FILM.... dikke 5

Hetzelfde verhaal twee keer verteld vanuit tegengestelde gezichtspunten. Ik ben die formule eerder tegengekomen en was toen niet erg onder de indruk. Nu in feite ook niet, hoewel het verhaal op zich meer dan voldoende dramatische spanning herbergt. Het helpt niet erg dat de beide protagonisten allesbehalve sympathiek overkomen. Het kan ook zijn dat ik niet in de juiste stemming was voor deze film. Misschien moet ik ‘m daarom t.z.t. een herkansing geven.

Drama’s die gaan rond de dood van een kind, zeker wanneer er een zweem is van moord, zijn steeds erg emotioneel beladen. Dat is hier niet anders. Het is zoeken naar een evenwicht tussen intens verdriet, haat en wrok enerzijds, maar ook rond vergeving en rehabilitatie anderzijds. Poppe slaagt er wel in deze balans te vinden al is de film alles behalve perfect.

Te veel berust op toevalligheden en gereconstrueerde scènes, zeker naar het einde toe waarbij een déjà vu optreedt bij het water. Grootste pluspunten van de film zijn de goede aanpak van de uitbouw van de personages. Er is veel aandacht voor het personages van Jan en Agnes. Er wordt ook prima geacteerd in de film waardoor de film zeker naar een hoger niveau wordt getild.

Ben zeker niet omvergeblazen door de film zoals sommige anderen hier, maar zeker zeer degelijk en een kleine must see voor wie van Scandinavische films houdt. En tenslotte vond ik de orgelmuziek best fijn tot zijn recht komen in de film. Het gaf iets extra’s en dubbele betekenis voor het leed dat Jan dagelijks met zich moet meedragen.

Voordat ik er nu wat over wilde schrijven wilde ik toch eerst eens lezen wat ik de vorige keer had geschreven. Ik weet namelijk dat ik toen heel erg onder de indruk was van de film. En dat was ik deze keer toch een stuk minder. Ik schreef ook dingen toen, die ik nu niet meer gezien heb in de film. En eigenlijk wist ik ook niet eens meer zoveel van de film. Ik herinnerde me vooral iets met een kind en een kerk. Gaandeweg kwamen er wel weer dingen bovendrijven. Maar vooral het einde van de film wist ik echt niet meer. En eigenlijk was dat ook het zwakste deel van de film voor me nu. Ik vond het nu toch allemaal wat geforceerd en overdreven overkomen. Al is het zeker nog wel een goede film die ook prima geacteerd wordt. Maar de dingen die ik toen zag en waar ik toen heel lyrisch over was als standpuntverandering halverwege de film, en de vage, getroebleerde, beelden. Dat had ik nu niet meer. En het motief van de daad was me ook nu nog steeds onduidelijk. Ik schreef toen iets over een roof van een viool. Die heb ik deze keer helemaal niet gezien. Zat die ook in het kinderwagentje? En de priesteres was dus een pastor. En dat is toch wat anders. Dat weet ik dan in ieder geval nu weer en toen kennelijk niet. Wel interessant in ieder geval om van jezelf te zien hoe je twee keer naar dezelfde film kijkt. Al zit er wel een tussenpose van zo'n twaalf á dertien jaar tussen. (van 4.5 naar 3.5 *)