King Arthur: Legend of the Sword (2017)

Grandioos slechte film.

Eigenlijk een beetje een plichtmatig nummertje deze film die ik bij voorbaat al enigszins had afgeschoten maar eenmaal op tv toch maar even meepikte, gewoon omdat het kan want het is natuurlijk een Ritchie hoewel het beste van deze regisseur al lange tijd achter hem ligt. Fout is in die zin dat hij toch altijd weer het gevoel en de mix van Snatch en LSTSB probeert te benaderen hetgeen in The Gentleman eindelijk weer eens lukte, maar vervolgens gaat Ritchie toch wel heel erg nat op een genre dat helemaal niet past en slaagt met dit gedoe.

Pompeus en overdreven is sowieso het begin met de aanval met de olifant-achtige wezens en de aanval van Uther waardoor het eerste gevaar bezworen wordt. Het is een fase dat ik hoop op beterschap en het ergste vrees, maar gelukkig is de over de top inleiding van korte duur waarop er doorgeschakeld wordt naar een hoofdpersoon die wel iets had kunnen zijn maar teniet gedaan wordt door Hunham. Want ik heb het niet zo op deze acteur waar ik toch altijd Jax in blijf zien en sowieso een acteur vind die zelden iets toevoegt aan een rol met uitzondering van de The Gentleman waar hij op zijn minst redelijk te noemen is. En tja, het is weer zoals gewoonlijk waar Hunham eigenlijk beeldvulling is en gestalte geeft aan een leeg karakter in die zin. Pleister op de wonde is op zijn minst de meer dan prima acterende Jude Law, maar daar is het meest positieve wel mee gezegd.

Want verder is de film zielloos en een mislukte poging op alle vlakken. Want de film is veel te serieus voor een Ritchie film die wel probeert zijn bekende stijl te implementeren maar eigenlijk gewoon niet past. Dan wordt er leentje buur gedaan bij praktische iedere ander fantasie film en wordt alles er bijgehaald dat maar enigszins mogelijk is van mystiek tot tovenarij, met allerhande beesten en monsters tot een orakel achtige inktvis of zoiets. En dan gebeurt er nog iets met een slang ofzo met een Lord of the Rings achtige finale, onnodige te zeggen vliegt het geheel alle kanten op alle mogelijke manieren op en vermoedt ik dat de echte Koning Arthur zich in zijn graf omkeert bij de wetenschap van dit broddelwerk.

Ik kan de film ook niet anders omschrijven dan een gigantische poppenkast waar die uiteindelijk ook nog eens ontzettend voorspelbaar uitpakt. Dan mag zo'n non-acteur als David Beckham ook nog even opdraven voor een zinloze cameo in al even zo zinloze film. Gelukkig heeft Ritchie het daarna toch weer redelijk opgepakt met The Gentleman anders zou ik zeggen carrière over.

Veel slechter dat dit wordt het niet. Kan er een heel verhaal van maken maar die gemiddelde 2,9 kon mij niet overtuigen.

Ondanks al die negatieve reacties.....ik vond het een geweldige film!!!!

Als de naam van Guy Ritchie op de titelrol van een film verschijnt moet je natuurlijk je verwachtingen enigszins bijstellen, en dus verbaasde het me niets dat dat deze film vol zat met hektische montage, narratieve trucjes (scènes die door elkaar worden gehusseld, een stukje film dat even wordt teruggespoeld), enorme knokpartijen, experts in Oosterse vechtkunsten, CG-monsters, bullet time-achtige beeldmanipulatie wanneer Excalibur wordt gehanteerd, en een hoofdpersoon met de attitude van, wel, een 21ste-eeuwse actiefilmheld. En al met al heb ik me hier toch redelijk mee vermaakt, vooral dankzij de geweldige Jude Law die hier een uitstekende en werkelijk onaangename schurk neerzet (Arthur op het einde: "You make sense of the Devil.").
        Maar ja, die Charlie Hunnam… ik weet nog steeds niet wat ik van hem moet vinden. Ik heb wel een paar films van hem gezien waarin hij heel effectief was (bijvoorbeeld The lost city of Z en The gentlemen), maar als aanstormende legendarische koning maakt hij op mij totaal geen indruk, en als koninklijke verschijning voldoet Eric Bana (hier dus Arthurs vader Uther Pendragon) aanzienlijk beter wat mij betreft, dus ècht enthousiast kan ik hier toch niet over worden. En ik begrijp de aantrekkingskracht van de actie-insteek van dit soort Middeleeuwse spektakels wel, maar ik vraag me toch af waar de film is die recht doet aan de poëzie van de Arthur-mythologie (zoals bijvoorbeeld de vijf delen van T.H. White's The once and future king-romancyclus).
        Wat die CGI overigens betreft, ik moet bekennen dat die reusachtige adder zelfs op mijn televisiescherm wel een bijzonder indrukwekkende verschijning was – dat was een mooie compensatie voor de bepaald underwhelming rol van Astrid Bergès-Frisbey als duistere tovenares (nee, met een paar rode oogjes wanneer je je magie aan het arbeiden bent krijg je bij mij niet de handen op elkaar).