Only the Dead (2015)

Goede, gewaagde, rauwe en harde documentaire.
Naast de hardheid van de oorlog laat deze docu ook goed de voedingsbodem zien van het islamitische extremisme van vandaag de dag.
Je moet geen moeite hebben met executies als je deze wilt zien. Onthoofdingen zijn weliswaar deels gecensureerd, maar bijvoorbeeld een schot door het hoofd komt gewoon voluit in beeld.
Het meeste indruk op mij maakte het doodsgerochel van een man die minutenlang ligt te lijden terwijl Amerikaanse militairen samen met de documentairemaker wat toe staan te kijken... Zelfs een genadeschot werd hem niet gegund. Dat ijzersterke shot laat wat mij betreft perfect de humane verstomping van de 'oorlogsziel' zien.

Zeer geslaagde oorlogsdocumentaire wat mij betreft

4.0*

Indrukwekkend, onvoorstelbaar, rauw. Beide kanten worden belicht. Amerikanen vallen een land binnen en worden de bezetter. Dat roept opstand op. Oorlog brengt niet de rust, zinloos. IS is daar weer een voorbeeld van. Wie het verleden niet kent zal het heden niet snappen. Geschiedenis herhaald zich telkens weer. Het slot maakt je stil, verslagen, machteloos en ook schaamte. Wild wat aangeschoten is wordt met meer menselijkheid behandeld om de genadeschot te geven. Film wat je aan t denken zet, laat realiseren dat ieder mens tot t ergste in staat is.

Goeie documentaire gemaakt door een journalist die verslag doet van de oorlog in Irak. Vele brute, ongecensureerde en indrukwekkende beelden van de gruwelen die gepaard gaan met oorlog. Het tweede deel waarin de Amerikaanse soldaten worden gevolgd levert een aantal spannende momenten op. De soms wat te sensationele voice-over weerhoudt dit oorlogsdocument van 4.0 sterren.

Zo zie je maar weer wat voor ellende Amerikanen op de wereld veroorzaken. Atoombommen gooien op kleine kinderen, napalm gooien op burgers en random countries naar de klote helpen zodat terroristische organisaties meer invloed krijgen. Ook in Syrië doen de Amerikanen weer precies hetzelfde door het steunen van terroristen. Rusland snapt tenminste de situatie en weet dat het belangrijk is om een goede leider aan de macht te houden ook al gaat het dan ook niet allemaal zoals in de westerse wereld je hebt in ieder geval niet van die ISIS figuren aan de macht. Goede docu die ECHT alle twee de kanten laat zien en niet alleen maar het geneuzel van de Amerikaanse kant.

Harde documentaire over de Irak oorlog. Amerika had daar beter weg kunnen blijven want het is er alleen maar slechter van geworden.

Mooie docu, erg hard maar ook erg goed in elkaar gezet, niet het standaard patriotisme maar de harde waarheid. Even reagerend op de meneer (Nixon17) hier boven over de atoombommen op Japan, die hebben vele (waaronder Japanse) levens gered, ik raad aan om te zoeken naar filmpjes over Unit 731 op youtube...

Maar OT, ik raad deze docu zeker aan, mits je niet zwak van hart en maag bent.

Stoorde me eigenlijk wel een beetje aan de documentairemaker zelf. Zat de hele tijd te twijfelen of hij dit nou als docu beschouwde, of als actieffilm over zichzelf, en dat doet de film geen goed.

Best indrukwekkend.

Al deel ik wel de mening dat de voice over van Ware niet echt bevorderlijk is voor de serieux. De beelden spreken veelal voor zich en hoeven niet zozeer extra aangedikt te worden, iets wat Ware niet altijd lijkt te snappen. Het is niet nefast voor deze docu, maar het verveelt af en toe wel een beetje.

Verder vooral een érg dichte inkijk in de kern van een oorlog. Beelden die af en toe het nieuws wel eens passeren, maar zo achter elkaar gemonteerd toch een stuk indrukwekkender. Als doorsnee Belg of Nederlander kan je je zulke situaties amper voorstellen, het gebrek aan een relativerend brokje sport aan het einde maakt dit dan ook veel indrukwekkender dan een gemiddelde nieuwsuitzending.

Ware belicht aardig beide kanten van het verhaal, de oorlogsgruwel wordt niet gemeden en ondanks de wat brakke opnames links en rechts zitten er af en toe verbijsterende beelden in. Héél veel meer dan een persoonlijke portret binnen een groter geheel is het niet, maar wel een keertje de moeite om gezien te hebben.

3.0*

Best shocking.

Dit is wel zoals een oorlogsdocu moet zijn. Midden in het geweld, gruwelijk en dramatisch. Bijzonder ook om Ware tussen de Irakezen te zien spartelen. Zal toch weinig journalisten zijn gelukt. Goed om dit dan eens van twee kanten te zien, al zijn de beweegredenen niets nieuws.

3,5*

Meer nog dan de fictiefilms over de oorlogen in het Midden-Oosten laat deze documentaire u onthutst achter en begrijpt u hoe de mens, in dergelijke omstandigheden, zichzelf niet herkent en hoe de trauma's achteraf dramatische proporties kunnen aannemen.

Oorlogscorrespondent Michael Mare bezorgde de filmmakers overtuigend materiaal die de oorlog in zijn onmenselijke facetten laat zien en u met de neus op de harde feiten drukt.

“ de wreedheden hadden aan onze ziel gevreten “

Schocking vond ik het niet heel erg , maar genoeg om weer te weten : oorlog is hell . En ik heb me wel vaker verdiend in de ellende die jihadi’s in dit geval veroorzaken !

De executie s zijn verschrikkelijk . Onmenselijk .

Maar de manier waarop het in beeld gebracht is , en de documentaire maker zelf die zich wel heel erg dichtbij het vuur last komen , is ook wel erg heftig en indrukwekkend .

Je word ook echt weer met je neus op de feiten gewezen .

Dit was allemaal zo niet nodig geweest .

Hoe had de wereld er uit gezien als het westen met name de US zich niet met het midden oosten bemoeid had.

Zo fokking veel beter .

Even snel de kans nog gegrepen om deze te zien want stond nog tot morgen op Netflix. En sodeknakkes dit is wel wat. Directe en bijzonder rauwe docu over de tweede Golfoorlog en met name de strijd in Fallujah. De gevolgde verslaggever maakt ook nog even een zijstap naar Al Qaida en Zarqawi en even voor een kort moment lijkt hij een spreekbuis te worden van de Irakese opstandelingen. Een invalshoek die vrij uniek is en erg interessant, maar helaas. De gehoopte uitleg/redendantie van de gemiddelde opstandeling komt niet verder dan: we willen geen Arabische of Westerse machten in ons land. En dat had ik wel eens wat beter willen snappen waarom ze zich geroepen voelen zo te werk gaan, en behoorlijk wreed ook nog. Kolonel Fakir Behwari, hoofdpersoon in The deminer was het er op zijn zacht gezegd niet mee eens dus dan vraag ik me af hoe de gemiddelde Irakees dacht over de strijden partijen. Helaas, niet lang daarna escaleert het geheel in bermbommen bij VN hoofdkwartieren en ambassades die het geheel een erg eng en gespannen sfeertje geeft. Waar gaat namelijk de volgende bom af?

De totale ontaarding wordt behoorlijk in beeld gebracht, opgeblazen lijken, onthoofdingen en mariniers die vermaakt om een stervende staan in ernstige shockfase. Zelfs als kijker voel je een bepaalde lethargie en gevoelloosheid over je komen naarmate de docu vordert. Afstomping in letterlijke zin en waarom? Wat is dat toch met mensen en oorlog?

Afijn, rauw, realistisch, schokkend, beklijvend, overdonderend...geweldig! Maar niet voor mensen met zwakke maag.

Sjez*s hoe naïef kun je zijn?! Dit geeft ook maar weer eens hoe extreem naïef de westerse media is / was.

Irriteerde me wel wat aan de documentaire maker die zichZelf wel een hele grote meneer vind.

Daarnaast mis ik toch erg het verhaal van ‘de andere kant’. Je kan wel duizend keer zeggen dat je het niet begrijpt als documentaire maker, maar misschien is het een idee om te onderzoeken waarom die mensen dat doen.