The Invisible Man (1933)

een klassieker en de trucage is nog zeker te pruimen , die voetafdrukken in de sneeuw ....

we spreken over de jaren dertig....

Een 'monsterfilm' die zijn tijd ver vooruit was met de nodige speciale effecten. Opvallend is dat in deze reeks films alles draait rond een monster en er niet echt een held is, wat tegenwoordig wel het geval is. The Invisible Man wordt gespeeld door Claude Rains. Later bekend voor titels als Casablanca, The Adventures of Robin Hood, Lawrence of Arabia en Mr. Smith goes to Washington. Maar in deze film was hij nog een nieuwe naam wel theaterwerk deed, maar nog een onbekende was in Hollywood. De film zou ook dicht bij het originele verhaal gebleven zijn van H.G. Wells, bekend van oa The War of the Worlds en The Time Machine. Een verschil met pakweg Dracula en Frankenstein, waar de sfeer dan wel beter uitgewerkt is.

The invisible Man is een goeie film geworden en met momenten maakt de onzichtbare man meer indruk dan tijdsgenoten als The Mummy, Frankenstein en Dracula die iets knulligs/theatraal hadden, begrijpelijk gezien de tijdsgeest. Wel irritant, en al meer meegeven hier, is de bijrol van Una O'Connor als screamlady. Dat gescream was er met momenten over en werkt toch wel op mijn zenuwen. Jammer, want het haalde de sfeer weg en stond toch haaks op de prestatie van Rains. Het is een goeie film geworden die als horror een beter verhaal en acteerwerk bezorgt dan zijn tijdsgenoten, maar wel iets minder in stijl is. In elk geval van genoten.

Ik ben onder de indruk van deze film. Voor een film uit de jaren 30 best wel spectaculaire special effects. Dan is er de stem van Raines erg dreigend net als zijn verschijning en nog akeliger als je hem niet ziet of net aan het verdwijnen is. Karakterontwikkeling op het hoofdfiguur na misschien wat minder, maar verhaal is echt wel goed. Denk dat dit exact is wat zou kunnen gebeuren als iemand met slechte bedoelingen zich onzichtbaar kan maken. Ondanks enkele komische stukken toch erg duister en een van de betere horror die ik tot nog toe heb gezien van Universal.

Erg toffe 'monster'film uit de stal van Universal. Misschien zelfs net wat leuker dan Frankenstein, ook van regisseur James Whale. Het idee dat je kan doen wat je wilt als je onzichtbaar bent is enorm fascinerend, en Whale laat hier zien dat het ook zomaar het slechtste in een mens kan bovenhalen.

Claude Rains steelt de show. Je ziet hem niet, maar zijn stem is uniek en dreigend. Het meest geniale vond ik nog zijn gestoorde lachje. Waar ik me dan weer aan stoorde was de barvrouw die enorm liep te krijsen. Het moest voor humor doorgaan, maar ik mag aannemen dat die na de opnames op de brandstapel terecht is gekomen. Wat een irritante heks. Grappig om te zien dat er overduidelijk wat raakpunten zijn met het twee jaar jongere Frankenstein. Ook hier weer een doorgedraaide wetenschapper die zijn geliefde op een tweede plaats zet, terwijl ze wordt ingepalmd door diens assistent.

De humor is gitzwart en wordt mede mogelijk gemaakt door de vooruitstrevende effects. Een mijlpaal in die tijd en wat ziet het er goed uit wanneer Griffin zich van zijn doeken ontdoet en je hem 'onthoofd' ziet. De humor die er uit voortvloeit zoals een achtervolging en het smijten met verschillende voorwerpen is vermakelijk. Zo'n wandelende pyjama zorgt toch voor een lach op je gezicht.

Toch is The Invisible Man op zijn tijd ook duister. Dat Griffin aan hoogheidswaanzin lijdt is een understatement en het is beangstigend wat je allemaal wel niet kunt doen als je onzichtbaar bent.

Ik had het zelf niet beter kunnen verwoorden. Wat is dit een fantastische film zeg. En ja, dat krijsende mormel in het begin kan je inderdaad wel haar nek omdraaien, maarja, toendertijd werd er vaker overdreven geacteerd toen het geluid eenmaal zijn intrede had gedaan in de film.

Het knullige, bijna komische acteren van de agent die "wel es even die onzichtbare uit het huis gaat zetten", plus de mensen die daar te gast zijn, vond ik minder goed. Het werd bijna semi-komisch met die vreemde manier van praten. Dat verpeste eigenlijk die sterke eerste 10 minuten van de film.

Ik vond de special effects echt waanzinnig goed, en ga de film daarom van de week nog een keer kijken maar dan met het audiocommentaar, en ben benieuwd naar hoe ze dat toen gedaan hebben. Ik heb de Univeral "Monsters - Essential Collection" BluRay boxset gekocht, waar 8 klassieke horrorfilms inzitten, inclusief deze. En alle films zijn werkelijk ongekent prachtig mooi gerestored en geremastered met werkelijk bloedmooie beeldkwaliteit. En het grappige is dat je dus ook dat flesje ziet hangen aan twee heel dunne draadjes, wat dus moet lijken alsof de onzichtbare dat flesje optilt hihi.

Als hij er even later vandoor gaat op z'n fiets, zie je al dat de sporen in de modder zitten, dus dat hebben na het oefenen niet even weggehaald, wat er dan wel weer neppig uitziet, maargoed. 1933 jongens!! Toch knap gedaan!

Verder is het allemaal wat knullig geacteerd, niet te vergelijken met bijvoorbeeld de moderne remake Hollow Man uit 2000. Ik heb ook het idee dat de film wat is afgeraffeld de laatste 15 minuten.

De scene waarin hij in bed ligt te sterven en weer zichtbaar wordt, is fantastisch! En dat voor 1933... heel mooi gedaan.

Hoe dan ook een leuke film!

Veel commentaar bij deze film is identiek en ik sluit me er dan ook grotendeels bij aan.

Nog altijd een zeer genietbare prent met een verfrissend korte speelduur en leuke trucage. Het acteerwerk is wisselend, maar de theatrale voordrachten van Rains en Harrigan verdienen wel extra aandacht. En die snerpende lach of het harde gekrijs - lekker vintage griezelen!

Het script kent een aantal leuke vondsten, maar is soms ook weer iets te simpel. Ik vraag me af hoe dicht men bij het oorspronkelijke verhaal van Wells zit.

Deze klassieke Universal Horror film is een pareltje.

Het sterke is dat ze niet gekozen hebben voor het gebruikelijke conventionele standaard verhaaltje over een sympathieke wetenschapper, wiens experiment fout gaat en langzaam maar zeker in een monsterlijk figuur verandert.

Nee, de film vangt aan ergens midden in het verhaal, waarbij de transformatie al heeft plaats gevonden en de wetenschapper vanaf het begin van de film als een waanzinnige en feitelijk psychopaat te keer gaat. Hij is dan ook niet bepaald een held, maar eerder de schurk en dit heeft als gevolg dat er eigenlijk geen nobel en heldhaftig personnage mee speelt. Er wordt ook nergens een poging gedaan, het hoofdkarakter ook maar iets van enige sympathie mee te geven.

Hoofdrolspeler Rains weet alleen al met zijn krachtige stem de spanning er in te houden, die alleen nog wordt overtroffen door zijn werkelijk maniakale schaterlach.

Rains werd voor deze rol louter op zijn stem gekozen. Hij had een auditie voor een andere film verknald, maar regisseur Whale was zo onder de indruk van zijn stem, toen hij opnames van desbetreffende auditie zag, dat hij prompt Rains uit koos voor de rol, vooral omdat de acteur, die de hoofdrol speelt, het louter van zijn stem moet hebben, gezien het feit dat hij pas in de laatste ca. twintig seconden van de film nog even in beeld te zien is..

De SFX zijn -zeker voor die tijd- subliem te noemen. Op een voor nu vaak simplistische, doch uiterst effectieve manier wordt de suggestie van onzichtbaarheid gewekt. Eind scene is een klassieker!

Enig minpuntje van deze film is de aanwezigheid van Una O'Connor, die met haar geschmier en gekrijs ook al The Bride of Frankenstein wist te verknallen, maar gelukkig hier slechts de eerste helft van de film mocht opdraven. Regisseur Whale scheen een zwak voor dit soort van markante figuren te hebben.

Erg sterke horrorfilm.

Een acht, ofwel vier sterren.

Bijna 6 jaar geleden gezien en dus werd het tijd voor een herziening! Gelukkig blijft deze classic ook bij een 2de keer makkelijk overeind staan.

De jaren 30 had leuke horror filmpjes, denk bijvoorbeeld aan Frankenstein maar voor mij persoonlijk heeft The Invisible Man een streepje voor. Het is in vergelijking met sommige andere films uit die tijd een stuk minder gedateerd en de effecten zijn voor deze tijd erg knap.

Het verhaaltje is kort, maar dat zorgt er juist voor dat er geen zwakke momenten in het verhaal te vinden zijn en het tempo lekker door blijft gaan.

Blijft een terechte classic!! En mijn 4,5 blijven zonder twijfel staan.

Ik neig een beetje naar dezelfde waardering als Mescaline.

Voor een film van deze leeftijd heeft het verhaal de tijd nog prima weten te doorstaan.

Het verhaal over deze onzichtbare onderzoeker in zijn neerwaartse spiraal naar krankzinnigheid is eigenlijk tijdloos te noemen. Claude Rains zet op een indrukwekkende wijze het personage, dat meer te horen dan te zien is , neer. Je 'geloofd' haast in dit 'monster' en dat is nou juist het knappe aan deze films.

Daarnaast zijn de special fx voor een film uit '33 haast baanbrekend te noemen. Mede door de korte speelduur van de film heeft het verhaal ook een lekkere vaart en is het een vlot filmpje om te zien.

Wat mij betreft een aanrader die ook voor non-horrorliefhebbers nog een plezierige kijkervaring kan zijn.

Geestig. Veel minder een horrorfilm / horrorfiguur dan Whale met Frankenstein liet zien, maar wel duidelijk een film waar hij zichtbaar met veel plezier zijn trucages showt. Ook hier wordt het vaak wat melig, wat weer wegneemt van de kracht en kwade intenties van Rains. Dit is wel één van de redenen waarom ik zelden pre 60's horror keek. Vind de tone of voice zelden bij de inhoud passen. Maar that's just me. Verder uitstekende rollen, behalve die van O'Connor. Die was in Bride of Frankenstein ook al verschrikkelijk.

"An invisible man can rule the world. Nobody will see him come, nobody will see him go. He can hear every secret. He can rob, and rape, and kill!"

The Invisible Man begon al meteen sterk met de komst van een mysterieuze man in een ondergesneeuwde herberg. Daarna wordt de film echter iets te geestig en is de massale zoektocht naar de onzichtbare man niet zo spannend als gehoopt.

Veel personages vond ik ontzettend irritant (de dorpelingen) en Gloria Stuart vond ik hier ook niet echt goed. William Harrigan deed het aardig, maar wie toch echt de show stal was Claude Rains met zijn mooie Britse accent en woeste stem.

De film was sfeervol in beeld gebracht en het uiterlijk van de onzichtbare man (bril, doek om het hoofd, hoed, lange jas) vond ik bijzonder sterk. En dan die woede-uitbarstingen geweldig. De effecten vind ik voor die tijd erg indrukwekken, dat moet enorm veel wegpoets en visdraaitjes-werk zijn geweest. De muziek mag er wezen en er zitten een aantal gave shots in.

The Invisible Man is een goede Classic Horror. Er had echter veel meer potentieel in gezeten. Ik had de onzichtbare man graag aan het moorden gezien en dan een detective die hem moet zien te vangen, maar dat was helaas niet het geval. Voor wat het is is de film echter zeker niet slecht, heb me er prima mee vermaakt.

Sterke klassieker die in de monster reeks van Universal toch mogelijk het beste werk is of in ieder geval er tot behoort. Met werkelijk indrukwekkende special effects (zeker voor een jaren '30 film) wordt dit verhaal verteld over een man die experimenteert en uiteindelijk daardoor doordraait. Het is een verhaal dat hedendaags vaker verfilmd is, maar deze ruim 80 jaar oude versie is hedendaags nog erg sterk. Heeft een prima sfeer, en is geregeld ook nog grappig zoals bijvoorbeeld wanneer je een dansende broek op straat ziet. De voetstappen in de sneeuw is één van de vele sterke scenes. Aan het einde is het weer zichtbaar worden van de stervende Rains eveneens een sterke scene.

Kort maar krachtig! Wat een heerlijke film. En mijn tweede James Whale. Mijn eerste was The Old Dark House (1932). Maar deze is nog beter, al was het maar omdat hier fantastische special effects. De film was op sommige momenten zeer grappige maar er hangt toch de hele tijd ook een dreigende sfeer. Doordat de fim zijn tijd ver vooruit was, is het nu nog steeds een leuke film om naar te kijken.

Vermakelijk filmpje, met (zeker voor die tijd) verbluffende special effects. Af en toe erg flauw en overdreven, maar de plot is best meeslepend en hoofdrolspeler Claude Rains, die we hoofdzakelijk leren kennen door zijn markante stem, zet een gedenkwaardige rol neer.

Wat een wonderbaarlijke film uit 1933!

Knap uitgevoerde trucage die beslist het cinemapubliek uit die tijd met open mond naar het doek heeft doen staren.

Bovendien mooi opgebouwd verhaal met een pak scènes vol verrassingen in een film die je tot het einde in de ban houdt.

Het slot biedt trouwens een spitsvondige uitkomst.

Er wordt bovendien goed geacteerd en merkwaardig is toch de rol van Claude Rains die toch de aanzet was voor deze man voor een prachtige carrière die hem vier Oscarnominaties zou bezorgen (helaas geen verzilvering) en merkwaardig genoeg telkens in een bijrol.

En de gedachte achter de film ? Macht bezitten leidt niet altijd naar het goede. Het kan de mens onherkenbaar maken en naar niets ontziende misbruik leiden.

“An invisible man can rule the world. Nobody will see him come, nobody will see him go. He can hear every secret. He can rob, and wreck, and kill!”

Knap gemaakte horrorklassieker met fantastische special effects voor die tijd, en met een geweldige acteerprestatie van Claude Rains. Alleen al zijn stem zorgt ervoor dat je gebiologeerd zit te kijken naar de onzichtbare man, die steeds gekker en moorddadiger wordt. Het acteerwerk van de andere acteurs is niet al te best en echt spannend wordt het nergens, maar vakkundig en special (voor die tijd) is het zeker.

Uh.

Ja, deze klassieker uit alweer 1933 is soms behoorlijk indrukwekkend op visueel vlak, maar aan de andere kant is er maar 1 truckje wat de hele tijd gedaan wordt. Het ziet er allemaal leuk uit, maar op een gegeven had ik wel weer behoefte aan iets nieuws.

Wat ik vooral jammer vind is dat de film z'n haast moet hebben. Meer introductie voor de professor dan een ritje op een (wel mooi) sneeuwlandschap krijg je niet. En in de eerste minuten is het alweer een schurk. Hoera. Ik vind het te haastig en te kort.

Vervolgens gaat de film in zo'n rap tempo door met het verhaal. Het begint gewoon steeds meer te lijken alsof er gewoon hele stukken zijn weg gehaald. Vooral het hele begin is dan waarschijnlijk weggeknipt. En het einde dan waarschijnlijk ook deels.

Het ene na andere personage verschijnt vervolgens weer op een slordige wijze ten toneel. En allemaal komen ze weer op dezelfde, random manier terug. Blijkbaar kennen ze iemand, doen ze iets etc. Maar dat heb je nauwelijks door vanwege de volledig brakke manier van introduceren.

Voor de rest ook heel kort. Veel meer dan enkele fratsen van meneer onzichtbaar en wat auto's en mensen die de berg af donderen krijg je dan ook niet als moorden. Ik vind het jammer dat een project met indrukwekkende middelen toch zo kort door de bocht moet gaan.

Met een iets rustigere vertelstijl was dit voor mij veel meer ten goede gekomen. Dit was gewoon puur chaotisch. En dat voor zo'n horrorklassieker. . Ik wil het graag goed vinden, maar dat lukt me met The Invisible Man echt niet.

En P.S. het is inderdaad beangstigend als iemand die zichzelf onzichtbaar kan maken slechte bedoelingen heeft. Maar meneer onzichtbaar hier gaat dan wat klieren. Beetje jammer, de echt gave mogelijkheden worden dan niet genomen. Maar dat ligt waarschijnlijk dan aan de beperktheden.

James Whale die eerder al verantwoordelijk was voor Frankenstein (1931), draaide in 1933 The Invisible Man. Het hart van de film bestaat uit hele aangename speciale effecten, die gezien door de huidige kijkersbril nog steeds indruk maken.

De film heeft twee gezichten, die ik in beginsel moeilijk met elkaar kon rijmen. De film begint met een conflict tussen de onzichtbare man (heel degelijk gespeeld door Claude Rains) en de simpele bewoners van het dorp waar hij is neergestreken. De confrontaties leveren talrijke burleske scènes op die in een slapstick niet zouden misstaan. Het komische potentieel van onzichtbaarheid wordt grenzeloos uitgeleefd. Wel leuk allemaal, maar de slapstick schiet soms wat door.

Al gesignaleerd in eerdere berichten, maar desondanks noemenswaardig in dit kolderieke deel van de film, is Una O’Connor. Haar inbreng als zeer aanwezige barvrouw met een krijsend aandeel in de dorpshectiek levert felle scheuten irritatie op. In Bride of Frankenstein (1935) deed zij dat (volgens mij) ook al. Gelukkig verdwijnt zij uit de film als de sfeer verandert en het verhaal meer de duistere kant kiest. Haar heengaan doet de film goed.

Als het duistere gezicht van de film scherper wordt geaccentueerd, is de film meteen een stuk boeiender. De waanvoorstellingen van Rains staan veel meer centraal. De misantropische houding van Rains treedt meer op de voorgrond en maakt de sfeer grimmiger. Er is nog steeds komedie, maar die staat niet meer op zichzelf. De komische aspecten maken nu deel uit van de grimmige sfeer. Het verhaal raakt in balans. Die balans bevalt beter dan de uitschietende slapstick uit de eerste helft van de film.

Rains geeft heel degelijk gestalte aan de onzichtbare man. Het is met name zijn stemgeluid dat hem een onaangenaam persoon laat zijn. De sympathie ligt niet bij hem. De tragiek die Rains omringt is afstandelijk en ongrijpbaar. Zijn motieven zijn egoïstisch en destructief. Hij wekt op geen enkel moment medelijden op. Dat medeleven ligt eerder bij de dorpsbewoners die de onwetende slachtoffers zijn van de mislukkingen van de wetenschap zoals die wordt beoefend door megalomanische wetenschappers als Rains.

Prima film.

De beste film uit de 'Universal Monsters - box'. Verhaal is goed en hoe ze het gemaakt hebben (voor die tijd) is gewoon fenominaal.

Ja hoor, echt wel een leuke film. Wat hier wordt gebracht, is voor die tijd toch wel fenomenaal. Het verhaal begint eerst wat luchtig en heeft zeker zijn slapstick momenten. Maar gaandeweg wordt het verhaal duister en eisen de waanvoorstellingen van Rains alle aandacht op. De sfeer wordt grimmiger en de egoïstische bedoelingen van de onzichtbare man in dienst van de wetenschap worden almaar duidelijker. Bepaalde scènes met de onzichtbare man zijn gewoon heel knap gemaakt voor die tijd. Leuke ontdekking uit de oude doos ! 7/10

Redelijke film over een wetenschapper die door een mislukt experiment onzichtbaar wordt. Een prima verhaal, maar hier en daar doet de film toch echt wat gedateerd aan (de pogingen om de onzichtbare man te vangen zijn nogal lachwekkend). De special effects zijn zeker vermakelijk om te zien. Een bijzondere debuutrol van Claude Rains (die eigenlijk niet te zien is), en twee leuke bijrollen van de altijd betrouwbare Henry Travers en Una O'Connor. Net geen 3.5 sterren.

Toch een klassieker. Voor zo'n oude film is het toch fantastisch hoe ze die speciale effecten hebben verwezenlijkt. Toegegeven. Het acteren is een beetje houterig en overdreven. Het leek soms Comedy Capers wel. Het hysterisch gegil van de eigenares van de herberg was gewoonweg hilarisch. En echt horror kan je het ook niet noemen. Ben ervan overtuigd dat het onwaarschijnlijk eng en spannend was voor het publiek toen in de tijd

3.5*

Verbazingwekkend goede film voor zijn leeftijd!

Zeer onder de indruk van de effecten ( als je bedenkt dat dit een film is uit 1933) verder is het verhaal zeker
fascinerend wat het uitgangspunt betreft ( iemand waarvan de macht waar hij besef van krijgt hem naar het hoofd is gestegen) .
Zoals Collins hierboven beschrijft begint de film nogal kolderiek en word gaanderweg wel wat grimmiger
Toch had die grimmigheid nog best wel een stuk verder mogen gaan , ik kreeg het idee dat de regisseur het komische aspect niet echt wilde loslaten , dat uit zich bv in de scene waarin hij zijn collega vermoord , het lijkt bijna wel een komische scene terwijl het toch echt een bloedserieuze moord is ( wellicht was dat een brug te ver geweest qua schock voor het publiek toen )
verder een terechte klassieker .

Een film met prima trucages, goed gemaakt voor die tijd.

Net gekeken vanaf 4K Ultra HD Blu Ray in een prachtig opgepoetste versie. Natuurlijk is de film gedateerd, maar aangezien de film uit 1933 stamt is dat niet zo vreemd. Ik kan me goed voorstellen dat de special effects baanbrekend waren voor die tijd. Er zit ook nog flink wat humor in de film bewerkt, maar echt eng wordt hij nergens. Een klassieker, maar niet de beste "Monster movie" uit die collectie. 3,5*

Die zonnebril... Zo verliefd op die zonnebril.

The Invisible Man is een enorm fascinerend werk. De special effects zijn bewonderenswaardig te noemen. Heel de film lang is een feest voor het oog. Met plezier zat ik te staren en mezelf aan het afvragen hoe ze in hemelsnaam al die effecten hebben kunnen realiseren. Claude Rains is fenomenaal. Hij is grappig, krankzinnig en enorm overtuigend. Ook dikke pluim aan Una O'Connor die me tijdens haar scènes hardop deed lachen. Ik hou van dit soort acteerwerk en ik vond het niks dan charmevol.

Dit is tot nu toe mijn favoriet van de Universal Monster Movies.

4*

"An invisible man can rule the world. Nobody will see him come, nobody will see him go. He can hear every secret. He can rob, rape and kill!”

Dit is voor mij wederom een film compleet uit mijn comfort zone. Ik ben niet zo'n groot fan van films ouder dan de jaren zeventig, en daar heb ik zelfs al wel eens moeite mee. Het zal wel een leeftijdsding zijn maar, ik kan er nooit zoveel mee. Toch was ik wel eens onder de indruk, aangezien ze in die tijd nog geen CGI gebruikten maar, de film wel leuke special effects kent, en dan ben ik toch vaan wel onder de indruk omdat ik dan ga nadenken: hoe deden ze dat? Maar, langzamerhand dat de film door gaat kon het me wel steeds minder interesseren, ik weet niet. Het kon me toch eigenlijk niet echt héél erg boeien.

Maar, wat ik al zei. Het begin is wel heel vermakelijk en ik vond de film toch nog best sfeervol. Een leuke opening maar, je zit eigenlijk met genoeg vragen. Wie is The Invisible Man? Hoe is hij zo ontstaan? En wat is hij van plan? Gelukkig weet Whale je dat in verloop van de film wel te vertellen, en op een leuke maar theatrale manier vertelt hij heel rustig het verhaal, misschien soms iets té rustig.

Qua cast vond ik het niet heel leuk. Zelf vond ik Una O'Connor bloed irritant. Dat ongelooflijk irritante en niet nodige geschreeuw wat constant langskwam. En dat was ook niet erg geweest als die wat minder aan het woord of in beeld kwam. Zelf vond ik Claude Rains dan wel weer heel fijn. Ondanks dat je hem niet ziet () weet zijn woord en stem toch het nodige af te geven wat misschien zelfs wel erg direct kon aankomen.

Vooralsnog, ik vond het niet echt heel leuk allemaal. Ik mis dan toch wat, dit zijn jaren van films die me nog niet echt liggen. Misschien kijk ik ook wel de verkeerdere films, en zijn er misschien zelfs betere maar, ik kan er niet veel mee.

Horror Challenge (2024) registratie #17

De eerste Universal horror die ik tijdens deze challenge bekijk. James Whale kende ik al van de twee Frankenstein films. Ook deze is me goed bevallen.

De film kent een vrij hoog tempo. De onzichtbare man komt bijna met de deur in huis vallen tijdens de eerste drie minuten. Op dit moment weten we nog niet zo veel over de persoon zelf. We leren later meer over de persoon zelf via gesprekken die andere karakters met elkaar hebben. Dit werkt uitstekend. Het houdt het tempo lekker hoog en het geeft het karakter een mysterieuze introductie.

De filmmakers weten goed hoe ze spanning rondom de onzichtbare man moeten opbouwen. Hiermee doel ik op de terreur die de figuur aan de dorpsbewoners aanricht en de kwelling binnen de persoon zelf. Soms had ik wel het idee dat ik ook naar 'de man die kan teleporteren' zat te kijken; Of hij moet net zo snel zijn als de Road Runner.

De oplossingen die de dorpsbewoners verzinnen om de man de vangen zijn ook leuk. Tevens is het leuk om te zien hoe deze oplossingen getest worden en dat het allemaal niet direct lukt. Ik weet dat het een film uit 1933 is en dat dierenrechten toen nog niet echt een ding waren, maar deze stem komt uit 2024. Dat ze die kat onder de zwarte inkt smeten had ik moeite mee. Je ziet dat het beestje echt volledig in paniek was. Dat had ook anders gekund door het buiten beeld plaats te laten vinden en alleen een audiofragment te gebruiken nadat de agent met ink schoot.

Ik was aan het twijfelen tussen de 3,5* en de 4*. Vanwege de scène met de kat heb ik de score naar beneden afgerond, maar nog steeds een dikke score. Aanrader! 3,5*