Cet Obscur Objet du Désir (1977)

Best fijne film van Luis Buñuel over een oude(re) man die verliefd wordt op de jonge Conchita en daar natuurlijk graag even op wil. Conchita is daar echter niet zo snel klaar voor. En zo begint de ellende voor onze vriend. Vond de film vooral vermakelijk en leuk - de scenes met de emmer en het kuisheidsbroekje zullen niet snel vergeten worden. Erg grappig. Verder moet je niet te veel zoeken achter dit verhaal. Natuurlijk leuk dat-ie met het idee kwam om Conchita door twee verschillende vrouwen te laten spelen.

Aardige film over een man in een trein die zijn medereizigers verteld waarom hij zojuist een emmer water over een vrouw gooide. Een origineel verhaal vol met vele, kleine, interessante puzzelstukjes waarbij echter de uiteindelijke puzzel niet bij iedereen hetzelfde zal zijn. Genoeg bizarre, maar ook wel grappige momenten. Net geen 3.5 sterren, voornamelijk omdat de relatie tussen de man en de vrouw (het aantrekken en afstoten) nogal in herhaling valt.

JM voegt zich bij Brix en team Molina, al is ook Bouqet een bijzonder knappe verschijning. Iets te perfect en te kil naar mijn smaak

Los van die profane strijd, is ook deze laatste film van Buñuel meer dan de moeite.

Ongetwijfeld een meesterwerk, maar ik vond het allemaal wat vermoeiend. Was me bovendien niet eens opgevallen dat het personage Conchita door twee verschillende actrices werd gespeeld. Ik vond de hele film erg geconstrueerd. Zo'n raamvertelling zou nu niet meer kunnen. Maar Fernando Rey vind ik altijd fijn om naar te kijken. En de treinen zijn ook mooi.

Leuke mashup , blijft een van de grootste meesterwerken van de jaren '70 .

Je herkent het handschrift, als in zijn twee geweldige voorgangers, maar ik vind dit toch de minst geslaagde van de drie.

De zwanenzang van Bunuel is zowaar een boekverfilming over de liefde van een oudere man (Fernando Rey natuurlijk, wie anders?) voor een jonge vrouw. Belangrijk is dat we het verhaal uit de mond van de man horen, daardoor is zijn lezing gekleurd natuurlijk. De film heeft meer een klassiek plot dan meestal bij late Bunuels. Toch speelt hij met van alles en nog wat. Conchita wordt gespeeld door twee actrices. Er gebeuren dingen in de film die vervolgens bijna genegeerd worden (een serie linkse aanslagen bijvoorbeeld). Waardige afsluiter van een filmografie vol twists en turns en ook de laatste die in Kino te zien was. Ik heb nu nog een zestal thuis te kijken.