Pride & Prejudice (2005)

Meesterwerk.

Nu is dit op voorhand niet direct mijn favoriete genre, maar ik elk genre heb je goede en slechte films. Pride & Prejudice is een hele goede. Met een betoverende ontwapenende Keira Knightley zit je bij mij al goed, maar ook de fotografie en cinematografie zijn van hoog niveau. Geweldig hoe de camera door het bal al draaiend zijn weg vindt, door de massa, geen blik of blos missend.

Het verhaal is ook best aardig net de nodige romantische perikelen, maar de veelheid aan leuke personages maken het toch een boeiend schouwspel. Maar het is toch vooral het spel en de fotografie die deze film een klasse apart maakt. Gewoon erg goed gemaakt.

Dikke 4*

Pride & Prejudice: Emma Corrin, Jack Lowden & Olivia Colman Cast - deadline.com

Moeilijk om deze film te bekijken zonder hem steeds te vergelijken met de klassieke BBC-serie met Jennifer Ehle en Colin Firth van tien jaar eerder, maar in de loop van deze film lukt mij dat toch steeds beter. In de eerste helft van de film stoor ik me aan Keira Knightley's vervelende lachje, Matthew MacFadyens lelijke kapsel en het enorme tempo, maar langzaam maar zeker komt er meer "lucht" in de film, en dan blijken de twee hoofdrolspelers eigenlijk uitstekend op hun taak berekend te zijn (ook op de momenten waarop hun stille mimiek het werk moet doen), en uiteindelijk is dit voor mij een meer dan bevredigende hervertelling van het klassieke verhaal. Natuurlijk zijn er wat kleine missers (Mr Bennets hilarische "unhappy alternative"-speech verzuipt in de schoonheid van de lokatie en in het tempo van de uitvoering van de scène), maar de casting van met name Judi Dench en Tom Hollander maakt alles weer goed. Zo kan ik deze titel toevoegen aan het rijtje verhalen (The hound of the Baskervilles, Rebecca, And then there were none...) waarvan ik de plot wel kan drómen maar waarvan ik elke nieuwe versie toch weer met plezier bekijk vanwege de verschillende accenten die casting, vertolkingen en scripts kunnen zetten.

Vandaag weer herzien. Wat is deze film zalig dynamisch en ondanks het behoudt van vele originele dialogen van Austin, voelt het vooral heel naturel. Zeker het begin, bij de twee grote dansfeesten, krijg je echt het gevoel dat je snapt waarom iedereen er bij wilde zijn. De vaart en karakterontwikkelingen, het spel van allen, werkelijk uitstekend. Zou ik bij de BBC versie in slaap zijn gevallen, hier kon het nog wel een uur langer duren.

6 ******

Herzien in de cinema. Leuke film. Goede chemie tussen Knightley en Macfadyen.