The Rare Breed (1966)

Bij voorkeur te bekijken met het gehele gezin tijdens een gure zondagmiddag zo rond kersttijd.

De Disney-achtige film bevat nogal wat studio-opnames die wat hinderlijk zijn.

Maureen O'Hara is prachtig om naar te kijken en James Stewart zet een aardige rol neer.

In het begin (het eerste half uur) had ik nogal mijn twijfels vanwege de zeer flauwe humor. Maar naar mate de film vorderde ben ik het meer gaan bekijken als een gezellige familiefilm ipv. een western.

De echte westernfanaat zou ik deze film afraden.

2,5*

Slechte western. Anderhalf uur wordt opgehangen aan het wel of niet overleven van een bepaalde fokstier in een bepaalde klimaat. Enorm saai. Verder nog wat hofmakerij en enkele personages die rondlopen zonder duidelijke motieven. En Brian Keith (geen badguy hier trouwens) gaat totaal over-the-top als Schotse veeboer incl. vreselijke rode pruik. 1,5* Niet aan te raden dit.

Aardige zoetsappige western voor het hele gezin : 2.5

ZDF (The Rare Breed, zaterdag 7 april, 1:45 uur)

AANRADER prima zeer vermakelijke western

Nee, hier kon ik eigenlijk niet zo heel veel mee. Het verhaaltje heeft enerzijds wel wat maar is anderzijds veel te simpel om het ook maar enigszins boeiend te houden. Er gebeurd weinig, maar wanneer er dan wat gebeurd ziet het er lang niet altijd even overtuigend uit. Wel zijn er een aantal aardige rolletjes en het zijn toch ook niet de minsten die hun bijdrage aan dit filmpje hebben geleverd. Zo heeft James Stewart een voor hem typische rol en doet ie het prima, maar is zijn optreden zeker niet onvergetelijk. Ben Johnson, Jack Elam, Harry Carey Jr. en Maureen O'Hara verdienen ook een eervolle vermelding, maar Jullie Mills is daarentegen weer irritant en is een grote stoorzender. Regisseur Andrew V. McLaglen liet een jaar hiervoor in elk geval zien dat ie wel een stukje beter kan dan dit.

Een scene die overigens wel overtuigend overkwam, was die van de omvallende wagen, die ook in de trailer te zien is. Deze vond echt plaats zoals deze te zien is en zag er dan ook opvallend ernstig uit. Gelukkig kwamen de stuntvrouwen er goed vanaf.

Een ongeïnspireerde, onevenwichtige, opgeblazen en moeizaam overkomende mix van een 'n western, komedie, melodrama en karakterportret. Het verhaal was zwak: er waren wel enkele behoorlijke, opwindende momenten, maar voor het merendeel waren de scènes saai en levenloos. Ook de personages waren niet bijster interessant. James Stewart leek door het beeld te slaapwandelen.

Andrew V. McLaglen heeft toch een paar mooie westerns gemaakt zoals Chisum ,Bandolero en shenandoah.

Helaas vond ik deze een stuk minder dan de boven genoemde drie.

De western probeert een mix te zijn tussen drama en komedie maar vind het daarin niet geslaagd.

En dat is jammer aangezien er toch aardig wat acteurs erin zitten die het anders prima doen in westerns.

Het verhaaltje is vrij simpel maar dan nog zou men ervoor kunnen kiezen om er een spannende western van te maken .

Tenslotte zijn er meer dan genoeg westerns waarin men om wat voor reden dan ook van A naar B reist en in allerlei avonturen verwikkelt raakt.

Helaas gebeurt hier te weinig op een actie scene na die duidelijk boven de rest uitspringt en dat is de scene met een wagen die omslaat.

Ook is het jammer dat sommige scenes er wel heel nep uitzien zoals die boven op de treinwagons.

En wat ook al niet helpt is dat er een paar vervelende irritante karakters ertussen zitten zoals Juliet Mills die de bijdehandse dochter speelt of Brian Keith die een of als roodharige schot .

Ik kan er dan ook niet meer van maken dan hooguit 2.5 ster en dat is omdat Stewart en O'Hara nog de moeite waard zijn om naar te kijken .

Redelijke western, inderdaad zoetsappig maar het heeft wel een leuke verhaallijn.

Matige film waarin een moeder en dochter vanuit Engeland hun stier naar Amerika vervoeren om daar mee te fokken. De komische noot hier en daar maakt deze western wat onevenwichtig. Maureen O'Hara en James Stewart hebben beide betere rollen gespeeld. Wel een paar mooie beelden en de scene met de op hol geslagen kudde mag er best wezen.

The Rare Breed is niet de laatste bijdrage van James Stewart aan het westerngenre. De film is wel één van zijn laatste stuiptrekkingen op het westernvlak. In zijn rol als veedrijver op leeftijd die heel energiek met zijn blote handen stieren vangt, komt hij niet helemaal uit de verf. Gelukkig wordt zijn kwieke personage heel bewust met ouderdom en ervarenheid ingekleurd. Goed voor de authenticiteit. Dat scheelt.

Duidelijk is echter wel dat zijn periode als krachtige held voorbij is. Het verhaal draait daar ook niet omheen en dat voelt toch wat spijtig. Met regisseur Andrew V. McLaglen draaide Stewart hierna nog het fijne Bandolero! (1968). Daarin komt Stewart veel beter tot zijn recht. In totaal maakte McLaglen met Stewart drie westerns. The Rare Breed is wat mij betreft de minste van de drie.

The Rare Breed is geen film met veel schietende actie. Ook geen film die een spannende strijd tussen goed en kwaad weergeeft en eindigt met een klassieke shootout. Uiteraard bevinden zich in de film wel een paar schurken en bevindt Stewart zich soms in een benarde situatie, maar heel opwindend zijn die scènes niet. Het is een brave film. Een rustig voortkabbelende film.

De film draait voornamelijk om James Stewart, twee dames en een stier. Veel scènes zouden in een screwball komedie niet misstaan en voelen zelfs wat knus aan. Dat is niet kitscherig bedoeld. Dat kan ook niet als het wilde Schotse personage opduikt waaraan Brian Keith heel luidruchtig gestalte geeft. Het is gewoon dat de film gezellig suddert en maar weinig opwinding veroorzaakt.

Toch is de film best vermakelijk. Stewart is natuurlijk altijd ok. De scènes met Maureen O’Hara en Brian Keith zijn leuk. Bovendien trakteert McLaglen de kijker op een prachtig landschappelijk decor dat afwisselend vriendelijk en vijandig oogt. De tijd passeert op aangename wijze. Na afloop voelde ik mij niet verzadigd maar ook niet ontevreden.