Full Metal Jacket (1987)

Gister herzien . Niet mijn ding oorlogfilms , er zit nooit verhaal in er gebeurt toch veel..Het eerste kwartier vond ik strontvervelend met die dril kapitein. Ik heb aardig gezapt en ben gestopt, kon mij niet boeien. Ik heb zoveel Nam-films ( de enige strijd die de VS verloor) gezien dat ik het wel weet. "'Wtf are we doing here??""...Zelfs de president wist het niet.

You talk the talk. Do you walk the walk?

Na net te zijn teruggekomen uit Vietnam en daar o.a een bezoek te hebben gebracht aan het oorlogsmuseum en de Chu Chi tunnels wilde ik graag een film uit deze periode zien. Full Jacket is dan een uitstekende keuze, ook omdat ik nog steeds niet al het werk van Stanly Kubrick gezien heb.

Wat mij direct positief opvalt is de tijdloosheid van deze productie en het gebrek aan digitale effecten. Een enkele keer valt het op dat je naar een productie uit de jaren 80 zit te kijken, maar dit gaat om spaarzame momenten. Daarnaast is het acteerwerk verbluffend, en is de eerste helft in het kamp weliswaar rechttoe-rechtaan maar tegelijkertijd fascinerend, komisch en heel duister tegelijkertijd. En dan heb ik het met name over het moment voordat er over geschakeld wordt naar de oorlog in Vietnam zelf.

De scope van het perspectief wordt in de tweede helft een stuk breder getrokken en naar de daadwerkelijke oorlog zelf verplaatst. Hierdoor krijg je als het ware twee films in een omdat je te maken krijgt met een grote diversiteit. Met verbluffend camerawerk en momenten die je midden in de oorlog zelf plaatsen heb ik gefascineerd zitten kijken.

Als ik dan toch een persoonlijk nadeel benoem, vond ik het patriottistische element wel behoorlijk storend. Ik had het sterker gevonden wanneer de zich onoverwinnelijk wanende Amerikanen zich plotseling niet meer zo onverwinnelijk hadden gevoeld wanneer ze in een hinderlaag waren gelokt waar ze niet langer uit kwamen. Ook een gevecht in de Chu Chi tunnels met de nodige verassingsaanvallen vanuit de Vietcong, waarbij de Amerikanen op hun plek werden gezet had ik graag terug gezien. Ik begrijp dat de focus op de Amerikanen en hun beleving van de oorlog lag, maar dit hoeft niet te betekenen dat je ze dan geen complete veldslag had kunnen laten verliezen. Dit was in mijn ogen een betere en meer gewaagde keuze dan de Amerikanen die het tij toch weer weten te keren.

Bovenstaande maakt een potentiële 5 sterren, helaas niet langer mogelijk voor mij, maar desalniettemin is dit overduidelijk een sterk staaltje cinema die in de jaren 80 ongetwijfeld hoge ogen heeft weten te gooien, en die nu nog steeds tijdloos is.

4,0*

Een kleine 20 jaar geleden al eens gezien, en ook bij herziening blijft het een sterke prent. Nu is de oorlogsfilm niet helemaal mijn favoriete genre, maar Kubrick weet er toch zijn eigen draai aan te geven. Films over de Vietnamoorlog doen het bij mij doorgaans ook beter dan WOI en WOII.

Toch iets minder dan de beste Kubricks wat mij betreft, en het voelt wat raar aan om bij wijze van spreken naar 2 verschillende films te kijken.

3,5*

Een van de betere (anti)oorlogsfilms vanwege zijn psychologische lading. Hoewel kritiek op de Vietnamoorlog al lang en breed is uitgemeten, is het de zwartgallige humor die de boventoon voert. Je krijgt daarnaast twee films voor de prijs van één, waarbij beide delen op hun eigen manier steengoed zijn. Rubrick op zijn best.

4,5 * Me love you long time