Il Mercenario (1968)

Onlangs Companeros opnieuw gezien.. en die blijft dus gewoon echt stukken beter dan the mercenary. In feite is het gewoon min of meer een remake maar dan wel veel knapper uitgevoerd en zoals thunderball ook al zij, het geheel is niet zo rommelig.

Mijn eigen voorkeur blijft toch bij deze hangen.

Wel merkwaardig dat 'Companeros', zoveel leek op 'Mercenario', en slechts twee jaar later werd gemaakt.

Ik herinner mij wel de volle bioscoopzalen, en her-vertoningen, jaren later (weer volle bak) bij 'Mercenario'.

Zelfs een nachtvoorstelling die ik bezocht zal helemaal vol.

Dat waren nog eens 'gouden' bioscooptijden.

De muziek van Morricone / Nicolai blijft mijn favoriete spaghetti score, en dat wil wat zeggen want er zijn er zovele die prachtig zijn.

Wauw leuk om te horen dat er daadwerkelijk zoveel bezoekers op Il Mercenario afkwamen. Ik denk dat als ik de sfeer eromheen had meebeleefd (volle zalen, nachtvoorstellingen etc) Mercenario ook beter zou herinneren hoor. En het maakt eigenlijk ook niet uit, het zijn alle twee prachtige films. alleen duurde het voor bij Mercenario wat langer voordat ik echt in de film zit.

Dat zeg je nu wel, maar heb toevallig net de soundtrack cd binnen gekregen en daar staat bij de credits dat Bruno Nicolai slechts het orkest gedirigeerd heeft.

Morricone staat er als enige componist op vermeld, behalve bij twee tracks die zijn van hem samen met ene Voltolini.

Geen Nicolai.... dus zeg het maar.

Het is voor alle duidelijkheid geen bootleg, maar een officiele cd:

productie EMI 1968

copyright GDM 2002.

Bij een officiele uitgave, neem ik aan, zijn ze toch wel zorgvuldig met credits?!

Een goede Western film...

Leuk voor ouderwetse film...

Prima acteerwerk...

Bekende acteur Franco Nero speelt zeer goed...

Ook bekende acteur Jack Palance...

Prima verhaal...

Geen HD kwaliteit, geen grote breedbeeld, maar nog kleiner...

Vermakelijke spaghettiwestern van Corbucci en van de drie films die ik van hem zag degene die het meest schaamteloos op een Leone lijkt (en dat doen ze allemaal wel in meer of mindere mate). Het blijft wat jammer dat Corbucci toch duidelijk niet het oog en de fantasie van Leone had, maar verder hoeft hij zich hier nergens voor te schamen, want er valt genoeg te genieten. De arenascène wordt hier terecht geprezen, waarbij vooral het shot waarin Palanca ontdekt dat hij in het hart geraakt is toch wel erg gaaf is. Het is de meest Leone-achtige scène, maar wel knap uitgevoerd. Maar er zitten meer leuke elementen in, zoals vier schutters op een berg die onverwacht op een rijtje afgeschoten worden, een pistool die door een varkenskop verschijnt en Nero die kostbaar water verspilt door zichzelf in de woestijn te douchen. Verder heeft het een leuk scenario, veel humor, ziet het er schitterend uit en een plezierige cast. Dit is toch een spaghettiwestern zoals ik ze graag zie. Alleen wat jammer zijn enkele wat geforceerd aanvoelende vet aangezette shots. Morricone en Nicolai leveren goede muziek, al moet ik toegeven dat ik die ook weer niet verrassend vond of boven de gemiddelde spaghettiwesternscore vond uitschieten.
4*

RIP Tony

Van de Spaghetti westerns die ik tot nu toe gezien heb vind ik dit toch wel een van de betere. Ik heb dan ook met veel genoegen naar de avonturen van Sergei Kowalski (Franco Nero) en Paco Roman (Tony Musante) gekeken.

Er zijn van die Spaghetti westerns waar zowat de gehele film door de kogels je rond de oren vliegen. Dit soort westerns die volgepropt zijn met alleen maar gunfights gaan mij snel vervelen.

Deze film heeft daar gelukkig geen last van en er zit meer dan genoeg actie in. Zelfs een met een vliegtuig. Ook komen er wat meer komische scenes in voor, zoals de scene dat (Tony Musante) door het raam naar buiten vliegt en bij de varkens terecht komt. De film doseert dit allemaal goed waardoor de film goed in balans ligt.

Franco Nero en Paco Roman zetten hun rollen sterk neer. Alleen Palance die zo te zien met krulspelden had geslapen vond ik iets minder.

Ook komt er wat vrouwelijk schoon in voor namelijk: Giovanna Ralli (Columba).

Een groot pluspunt van de film vond ik wel de muziek waarbij het fluitdeuntje bij mij lang in mijn hoofd bleef zitten.

Ik moet heel eerlijk toegeven dat ik dit de minste western van Corbucci vind die ik tot op heden gezien heb. Dit komt voornamelijk door de personages. Zo vind ik het personage van Franco Nero niet de stoerheid van Django hebben of de grappigheid van Yodlaf Peterson (Companeros). Ook Jack Palance stelt niet veel voor in vergelijking met zijn rol als de man met één hand (tevens Companeros). Verder vind ik Tony Musante minder memorabel als Tomas Milian.

Maar deze film heeft wel één van de prachtigste vrouwen die ik tot op heden in een western heb gezien (Giovanna Ralli). Verder bevat de film ook weer de nodige actie. Toch lijkt het tempo iets minder vlot te zijn dan in Corbucci's andere westerns.

Persoonlijk vind ik ook dat Nero's "lucifer gag" hier wel erg veel gebruikt word. Maar goed, verder bevat de film wel weer alle elementen die een (spaghetti) western juist zo leuk maken. Verbeten gevechten van verzetsstrijders en bandieten tegen de Mexicaanse overheid en hun legers. Ook bevat deze film weer een bijzonder sfeervolle soundtrack die de beelden geweldig weet te ondersteunen. Morricone wist als geen ander hoe hij het wilde westen tot leven moest laten komen in zijn muziek. Wederom een geweldig werk!

Misschien lijkt mijn mening een beetje negatief, maar ik moet wel eerlijk toegeven dat ik me er weer prima mee vermaakt heb.

Leuk voor de liefhebbers van het genre.

Deze laatst op blu ray aangeschaft, stukken beter dan dat ik mij herinnerde. Ik doe er voor nu minstens een halfje bij.

Kleurrijke spaghetti western die het nu niet direct moet hebben van het verhaal want dat vond ik nogal rommelig.Wel kent Il Mercenario enkele fantastische scenes die de film meer dan de moeite waard maken.Zo is er de 'raid' tijdens de processie,de shootout in de arena en natuurlijk niet te vergeten het kapsel van Curly.Verder een sterke cast met Nero,Musante,Ralli en Palance die stuk voor stuk indruk maken en allemaal geknipt lijken voor hun rol.De soundtrack van Ennio Morricone maakt het vervolgens af.Originele en ondanks zijn mankementen toch ook een vrij invloedrijke western.

Dappere poging van Corbucci om een western te maken, daarbij imiteert hij heel veel de meester Leone, maar goed ook want juist door deze imitaties op veel momenten in de film stijgt de film boven de middelmaat uit.

Het verhaal is redelijk simper, een huurling die zich laat betalen om revolutionair te zijn en de voortdurende geldzorgen die dat voor de bende met zich meebrengt. Zowel Nero als Musante hebben duidelijk lol in hun rollen, Palance acteert onder de maat, het lijkt net of hij voortdurend zich moet verbijten omdat hij iedere keer aan het kortste einde trekt. De legendarische arena scene wordt steeds vergeleken met GBU, maar ik vergelijk deze scene meer met de die in for a few dollars more.

De muziek van deze film en dan met name het stuk L Arena mag magistraal genoemd worden. Deze film is de 3,5 zeker waard.

Vermakelijke film die zijn tijd ver vooruit was.

4*.

Ik heb deze goeie spaghetti western vandaag wederom na vele jaren voor de zoveelste keer in de herziening gehad en blijft het herziennen waard. De muziek is legendarisch en de shoot out in de arena is memorabel. Deze zeer actievolle western verhoog ik van 3.5 naar 4.0

Redelijk.

Sergio Corbucci is na Sergio Leone toch wel de regisseur van zijn generatie die het dichtst aanleunt bij mijn ideaalbeeld van de spaghettiwestern. The Mercenary heeft het potentieel om dicht tegen de betere spaghettiwesterns aan te leunen, maar het komt er niet helemaal uit.

Vooreerst is de film onevenwichtig. Er zitten nogal wat kronkeltjes in om de wat luchtige dynamiek tussen Kowalski en Paco levendig te houden. Te veel kronkeltjes, naar mijn goesting. Ook de vaak luchtige toon is m.i. een misser.

Franco Nero met z'n prominente baarddracht is niettemin een charismatisch hoofdrolspeler. Z'n zuiderse accent zou ik niet meteen associëren met een Poolse immigrant, maar er zijn wel meer dingen over-the-top in deze film, dan is dit nog het minste. De buddy-connectie met Tony Musante voelde ik spijtig genoeg niet echt. Er zijn wel al eens duo's gepasseerd die gemakkelijker blijven hangen. Ook hier weer had een wat serieuzere relatie beter en/of onvoorspelbaarder geweest.

Met de shoot-out in de arena bewijst Corbucci er wel spek van gegeten te hebben - zelfs met een clown - en het is zonde dat het niet vaker die kant opgaat. De Revolutie is nochtans een dankbare achtergrond om een iets meer coherent en serieuzer verhaal te brengen en het werk van Ennio Morricone is eens te meer om duimen en vingers van af te likken.

3

Fijne spaghetti western die prima wegkijkt met een altijd goede Nero.

Kleine 4*

Ja, fijn. En ik heb toch wat me de look van die western dames zoals hier. ow, boy.

Het zal aan mij liggen maar ik vond het verhaal een redelijke chaos en had de omschrijving hierboven wel nodig om het achteraf te begrijpen. Of is deze onlogica typisch voor een spaghetti Westen? Ik ken uiteraard Leone's werk maar niet heel veel meer.

Mooie shoot-out alhoewel grotendeels een kopie van Leone's For a few dollars more.