Dung Che Sai Duk (1994)

Een fijne Kar-Wai Wong met een erg mooie cinematografie. Verhaaltechnisch is er soms niet altijd evenveel van te maken, maar ik moet zeggen dat ik me geen seconde verveeld heb.

Vooral de soms opvallend gele kleuren van de woestijnen, komen hier ontzettend sterk naar voren. Visueel zitten er een aantal erg mooie momenten in en het camerawerk is ook van een buitengewoon goed niveau. Net als in de meeste van zijn andere films, kent ook deze Ashes of Time weer een erg sterke soundtrack. Die is sterk aanwezig op de momenten dat het moet en wat meer op de achtergrond als het moment het toelaat.

Qua acteerwerk mag Ashes of Time er ook zeker zijn. Vooral Tony Leung Chiu Wai laat maar weer eens een keer zien, wat voor een klasbak het toch is. Ondanks de vaagheid van het verhaal, wist hij me wel te raken met zijn personage. Verder zag de actie er ook stijlvol en goed uit, al moet je nu niet direct verwachten dat het barst van de actie, want daar draait deze Ashes of Time eigenlijk niet om.

Kortom een erg genietbare Kar-Wai Wong dus, die dankzij zijn sterke visuele stijl, een geweldige soundtrack en het mooie kleurgebruik weer erg overtuigt.

4,0*

Ja, zeker een mooie cinematografie dat kan je wel zeggen, op de wazige actiescènes na dan, die ik zelfs lelijk zou durven noemen. Verder deed het visuele me op de een of andere manier aan westerns denken, met de epische muziek en de close ups op de gezichten van de acteurs.

Dat is echter voor mij niet voldoende; dit psychologische en melancholieke drama over de kwetsbare mannen achter de legendarische zwaardvechters verzwolg in pedante, vage dialogen. Het leek me alsof er bewust gezocht werd naar grote diepten,naar grote woorden, naar symboliek, naar complexiteit. En dat werkte hier niet : het kwam allemaal niet goed over.en ik volgde tegen het einde al helemaal niet meer hoe alles in elkaar zat. Jammer van de zwakke inhoud. Gelukkig duurde dit niet meer dan een anderhalf uur want ik was al aan het wegdommelen.

Aardige film, die wel verbleekt naast andere films in het genre.

Het voelt allemaal vrij experimenteel aan, maar wel alsof nog niet alles op z'n plek is gevallen. De beelden zijn erg oververzadigd, dat heeft zeker iets, maar wat zachter was misschien toch wat mooier. Toch veel mooie scènes, met name van de natuur. De vechtscènes vallen wel een beetje tegen zo vaag als het eruit ziet. Enkel bij Tony Leung Chiu-Wai was dat op z'n plek gezien de beperking van zijn karakter. Wat wel prachtig was, waren de beelden van de zwaarddame op het meer.

Het plot is aanvankelijk een beetje vaag, maar uiteindelijk vallen de lijntjes redelijk goed bij elkaar te knopen. Qua inhoud is het wel allemaal heel erg typisch Wong Kar-wai. Ik vraag me steeds meer af of de man zelf wel een gelukkig liefdesleven heeft, zoveel personages lopen er in zijn films rond met verlangens naar een onbereikbare liefde. Deze film is geen uitzondering, maar het smaakt zeker nog goed. Wong weet toch te voorkomen dat het cheesy wordt, waardoor ook vanuit het plot er een fijne melancholische sfeer ontstaat. Dat geldt minder voor de muziek, die het wat laat afweten, want de muziek is eerder te nadrukkelijk aanwezig dan sfeervol. Beetje jammer.

Na eerder The Grandmaster van dezelfde regisseur gezien te hebben, voelt het uiteindelijk aan alsof dit een soort van testcase is voor die film. Zo zal het niet bedoeld zijn, maar duidelijk is dat Wong Kar-wai alleen maar betere films is gaan maken. In ieder geval leuk om eens gezien te hebben. 3,5*.

Visueel is het allemaal heel mooi, schitterende beelden en camerawerk, nog zelden gezien. Daar staat tegenover dat het verhaal flauw is en ook moeilijk om volgen. Het is heus geen overbodige luxe om eerst de korte inhoud op een site als Moviemeter te lezen voordat je deze film gaat bekijken. De film lijdt jammer genoeg onder het zwakke scenario (ben nog maar eens in slaap gevallen tijdens een film of ligt het aan de ouderdom) , maar door de prachtige beelden en kleuren toch 3 sterren. Eigenlijk verwacht ik betere films dan dit als ze uit China komen

Kar Wai Wong's eerste poging in de wereld van martial arts voor het meesterwerk The Grandmaster.

Beide Leungs spelen de sterren van de hemel en Leslie Chueng speelt de hoofdrol perfect. De regie is helemaal geweldig. Het is ook perfect geschoten en belicht door Christopher Doyle. Kijk alleen al naar de scene met de vogelkooi. Schitterend. Ook de geweldige locaties dragen veel bij aan de sfeer van het geheel.

De actie scenes zijn gechoreografeerd door Sammo Hung en zien er goed uit. Af en toe wel wat overzichtelijk en heel anders in beeld gebracht dan in de conventionele martial arts films. Komt vooral door Doyle's manier van filmen. Verhaal is erg goed. Vaak droomachtig en poëtisch verteld.

Kar-wai Wong regisseerde een select aantal meesterwerken, 2046 en In the Mood For love, waarin werkelijk alles volledig naar mijn smaak was.

Ik heb enorme waardering voor cameraman Christopher Doyle, wiens cinematografie mij het meest raakt. Het is is consistent briljant en herkenbaar, wat zelfs in vrij matige Hong Kong films, mijn bloeddruk doet verhogen. Wellicht is alleen de cinematografie in sommige films van Kieślowski mij even dierbaar. Voor deze film werkte hij samen met Pung-Leung Kwan. Werkelijk elk shot is een plaatje om in te lijsten. Jaren geleden heb ik zelfs overwogen om een grote fotolijst te laten maken om individuele beelden van deze film tot zijn recht te laten komen in mijn huiskamer. Nog steeds niet gedaan, maar het moet er toch een keer van komen.

Het grote probleem met deze film is dat ik het overwegend saai vind. Ik heb de film, hoe ongeloofwaardig het ook moge klinken, minsten 40 keer gezien puur omwille van de cinematografie. Toen ik de overstap maakte naar Bluray was dit de allereerste film die ik heb gekocht. De liefde groeide toen nog meer....

Hoewel ik vooral pleit voor de waardering van een film als geheel, ben ik nu pas tot het inzicht gekomen dat deze film daadwerkelijk veel meer verdient dan mijn oorspronkelijke 2 sterren. Heb de film vorige week 3 keer achter elk gezien en heb werkelijk met open mond zitten kijken. Misschien is dit de enige film die ik alleen qua beelden nu wil opwaarderen naar 5 sterren.

Ik had soms moeite de film te volgen, en zeker in het derde stuk brak dat wat op. Maar toch, ergens intrigeerde de film wel en wist me de meeste tijd wel te boeien. Vooral de beeldenpracht is geweldig om te zien en houdt de aandacht erbij. Dit is duidelijk een experiment dat op sommige vlakken meer dan geslaagd is, en op sommige vlakken simpelweg tekort schiet. 3,5*.