Mascarade (2022)

Vanaf 5 januari 2023 in de bioscoop (Paradiso Entertainment)

EDIT: verplaatst naar 25 mei 2023.

Je moet er voor zijn.

Niks voor mij.

Deze film van Nicolas Bedos over een stel oplichters kent een zware bezetting. Ondanks de chique settings is dat aan de film niet af te zien, te meer niet omdat sommige sterren (Adjani, Cluzet) het volledig laten afweten. De enige die het zwabberende verhaal een beetje leven inblaast, is Marine Vacth. Een regelrechte tegenvaller dus.

Adrien [Pierre Niney] is de gigolo van acteur van middelbare leeftijd Martha Duval [Isabelle Adjani] die hopeloos valt voor prostituee en oplichter Margot [Marine Vacth], die hem betrekt bij een stompzinnig plan om zowel Martha als de sympathieke Simon [François Cluzet] van hun fortuin te beroven. Springt van de hak op de tak en laveert kansloos tussen melodrama en parodie. Er is bovendien een raamvertelling rondom een proces tegen François, die Margot zou hebben neergeschoten en dat verhoogt de verwarring nog meer. Veel seks zonder sensualiteit en veel mooie plaatjes ten faveure van de plaatselijke toeristische industrie (die dit gedrocht mede financierde). Saillard straalt 0,0 charisma uit en Adjani en Vacth lijken geen idee te hebben wat Bedos precies wil bereiken. Cluzet en Emmanuelle Devos (als dienst echtgenote) komen er nog relatief genadig van af in de slechte (poging) tot Film Noir (of een parodie daarop) sinds mijn persoonlijke mensenheugenis.

Erg dunnetjes.

Zeldzaam homogene film. Kan me niet herinneren een film gezien te hebben waarin elke scène zo erg op elke andere leek wat look en wat sfeer betreft.

Verder best ok.

Viel me nog enigzins mee. De film is wat te omslachtig en te langdradig en valt te veel in herhaling, maar ik vond het nog wel boeiend om te zien.

De personages zijn eigenlijk heel lege zielen. Ze hebben iets troosteloos en zelfs in het hedonisme komen ze treurig over. Isabelle Adjani is een tragisch en ongelukkig personage. Ze hunkert naar liefde en aandacht, maar krijgt die vooral in haar werk.

De film had zeker een half uur korter gemoeten, dan was de film overtuigender geweest.

In Nederland hebben we in ons hoofd dat een Nederlandse film vooral gekenmerkt wordt door platte poep- en plasgrappen, en een overmaat aan bloot. In Frankrijk ligt dat subtiel anders, daar wordt vooral geklaagd over onnatuurlijke dialogen van nepperige karakters, uitgesproken zoals een Fransman.vrouw dat doet als ze het gevoel heeft iets heel interessants en belangrijks te zeggen. Theatraal in de overtreffende trap, zeg maar. Zo ongeveer als wat wij dan meemaken als je in Frankrijk iemand de weg vraagt of hoe laat het is.

Het begin van de film zet nogal de toon met een aantal van dat soort Franse cliches. Tenenkrommend slecht, en dat een Adjani en Cluzot daar als hoofdschuldigen voor opdraven is des te triester. Of zou het soms toch expres zo aangezet zijn, om de (vooral Franse) kijker maar eens stevig op het verkeerde been te zetten? Want het geeft wel wat de denken hoe fraai contrast is met Vacth, die niet aan dat soort sterallures leidt. Wel gewone allures, sterker nog, het soort la merde! waar Bardot beroemd en berucht door werd. Arme meid, met haar verleden en haar dochtertje. Zoals ze met haar bibliothecaresse-brilletje op Cluzot versiert terwijl het plot zich verdicht.

Als er al iets mis is met de film, dan is het de huidige mode van de mindfuck. Zoals ik al eens vaker gezegd heb, geniet, maar fuck met mate.

3*