As Bestas (2022)

Somber, langzaam escalerend drama met thriller-elementen over een frans echtpaar dat een biologische boerderij runt in de noordwestelijke regio van Spanje. Ondanks hun pogingen te integreren blijft de plaatselijke bevolking hen zien als indringers. Prachtig sober in beeld gebracht en mooi gespeeld door de hele cast, met een ogenschijnlijk voorspelbaar maar uiteindelijk toch best verrassend uitgewerkt script. Het lage tempo en de forse speelduur doen afbreuk aan de stootkracht, maar uiteindelijk is dit toch wel een indringende en bijzonder sfeervolle film.

Spaanse film over moord op Nederlandse boer bekroond met César - nos.nl

Echt een aanrader om hierna de docu te kijken die aanleiding/inspiratie was van deze film: Santoalla (Film, 2016) - MovieMeter.nl

Ben niet zo een fan van de Spaanse film, maar Sorogoyen heeft al een paar mooie films gemaakt maar ik vind dit absoluut zijn beste. Er word fantastisch goed geacteerd, wat absoluut bijdraagt aan deze echte parel. Het is een klein beetje gebaseerd op een waargebeurd verhaal met een Nederlands echtpaar. Het was een zeer lange film, maar dit rauwe drama heeft mij geen moment verveeld. Ik heb ook een tijdje in het buitenland verbleven, en sommige mensen bleven mij toch als een buitenstaander behandelen, zelfs in een dorpje met maar enkele huizen is dat dus soms een probleem....

Knappe film gebaseerd op een ware gebeurtenis. Waarom de Nederlander is verruild voor een Fransman zal uit artistiek (en wellicht ook een beetje commercieel) oogpunt zijn gedaan. Visueel zeer mooi, ook geholpen door het landschap, en sterk geacteerd door alle acteurs. Ik vond het in eerste instantie wel een beetje bijzonder dat de mid-veertiger Ménochet een grootvader speelde, maar hij is erg goed als idealist die zich staande probeert te houden in een ontvolkte backwater in een afgelegen streek van Spanje. Fijne acteur.

Je denkt dat hij met zijn imposante gestalte die twee broers de baas zou moeten kunnen zijn, maar As Bestas toont dat een dergelijk conflict niet zozeer beslecht wordt door kracht of intelligentie, maar door de mate van gekte, hoe ver iemand bereid is te gaan. Antoine bleef eigenlijk altijd geloven in de rede, ondanks het steeds verder escalerende gedrag van zijn buren. Als de film halverwege van toon verandert is het thriller-element goeddeels verdwenen en richt het drama zich meer op de moeder-dochter relatie. Ook dat deel is geslaagd, en, door het gebrek aan rechtvaardigheid, nog altijd onheilspellend. De frustratie van de dochter is dan ook zeer begrijpelijk. Vond het einde ook erg goed, met de gevonden camera die in eerste instantie niet, maar in tweede instantie wel de verlossing brengt.

As Bestas draait om integratie, iemand van buiten die zich mengt in een kleine, gesloten gemeenschap. Maar het is ook (vooral) een botsing van denkbeelden, werelden die weinig tot geen raakvlakken met elkaar hebben.

Toch echt wel een pareltje! As Bestas is een ingetogen film en weet een prima indruk achter te laten. Een Fransman wordt niet geaccepteerd in een Spaanse dorpsgemeenschap en dat leidt tot een conflict. Langzaam zie je de situatie grimmiger en vervelender worden, ondanks de goede bedoelingen van de Fransman. Het is een universeel gegeven: waar mensen van verschillende afkomsten door één deur moeten leidt dat vaak tot frictie. Hier wordt dat indringend uiteen gezet en is het drama in de verschillende dialogen erg sterk. Het mooie landschap weerspiegelt een vanzelfsprekend lief en vreedzaam bestaan voor de bewoners, maar de werkelijkheid is echter totaal anders.

Enorm trage en best saaie film, somber sfeertje dat sowieso, maar pakte mij niet echt.

Al kijkende moest ik denken aan volleybalster Ingrid Visser en haar partner Lodewijk Severein, die in Spanje vermoord werden toen zij daar zaken wilden doen. Ook scenes uit de onvolprezen film Deliverance spookten door mijn hoofd. Nietsvermoedende goeielingen die ver in den vreemde stuiten op dodelijke territoriumdrift.

Het pesten dat Antoine moet ondergaan, dat geniepige, het doen voorkomen alsof het maar plagerijtjes zijn, het deed mijn haren in de nek opzetten van woede. Ik heb ze gekend, mensen die dat met mij deden. Hele nare jongens uit mijn geboortedorpje, diep in de Achterhoek. Ons kent ons. Keer op keer loop je in hun val, omdat je denkt dat mensen niet 100% slecht kunnen zijn.

De film legt op genadeloze wijze vast wat gepest worden doet met mensen, en wat de bedoeling is van pesten. De regisseur en de acteurs zetten een geweldige prestatie neer. Ook heel intrigerend om rond te kijken daar in Noord Spanje, de kleinschalige boerderij, het ruige woonhuis, de bergen, ik heb me eraan vergaapt.

Heftig filmpje. Ik kreeg er zelf bij vlagen de zenuwen en hartkloppingen van, zo leefde ik mee met Menochet, die het als Fransman in Spanje moet zien te rooien, terwijl het dorp (of een aantal bewoners in elk geval) hem niet moet.

De buitenlandse filmliefhebber weet bij die naam al dat het met het acteerwerk wel goed zit, maar ook die rest van de cast levert puike prestaties. De spanning wordt goed opgebouwd. Ik snap wel waarom deze film zo in de prijzen is gevallen.

N.B. As Bestas is ondanks het thriller label wél een traag filmpje. Wie van dat woord terugdeinst, kan wellicht toch beter iets anders opzetten.

4*

Hoe kan de menselijke haat zo groot zijn - en waarvoor - en hoe sterk kan een mens zich vastklampen aan zijn overtuigingen ?

Knappe, vaak beklemmende film die ons enkele effenaf schitterende scènes brengt, zo natuurlijk en overtuigend, grootse cinema, zoals het gevecht, de discussie tussen moeder en dochter en ook de slotscène.

Prachtvertolkingen in een film die tot het beste van het jaar behoort.

Ook emotioneel. zonder de klassieke, overvloedige uitwegen, maar oprecht en intens.

Klassefilm.

Poeh, dit was nog een indrukwekkende film. De film bestaat eigenlijk uit 2 delen. Het eerste deel was eerder ongemakkelijk door het gepest van de buren. Het tweede deel neigde dan meer richting drama. Nog indrukwekkender als het blijkt dat het is gebaseerd op waargebeurde feiten.

De cast deed het ook uitstekend en kwam overtuigd over.

De lange speelduur stoorde eigenlijk niet. De moeite om gezien te hebben.

In een prachtige omgeving is deze beklemmende en zeer boeiende film opgenomen die alleen maar verliezers kent.

Film neemt ruim de tijd om beide standpunten te tonen. Maar het is best een lange zit. Daarnaast is er ook een vreemde tijdsprong.

We respecteren je mening...

Hoe kan het dat een dijk van een film, ook als het je "ding " niet is , zo aan je voorbij gaat?

Allleen de acteurs al verdienen 5*.

Als het niet zozeer het indringende waargebeurde verhaal is, waardoor de film meer docu is , dan zijn het wel de ongelooflijk goede acteurs die het docu gehalte onderstrepen. Verpletterend.

De scene in het cafe , waarin Xan uitlegt waarom hij voor de windmolens is , wat het voor hem betekent- geen woorden voor. Zelfs ik begreep hem. Hij is niet zozeer xenofoob maar wil niet dat een "buitenstaander " financieel over zijn leven en toekomst beslist. Daar zit wat in , ondanks dat ik zijn pesterijen verafschuw. De scene duurt zeker een kwartier maar is geen seconde teveel. Meestal zap ik dat soort scenes door...maar wat een cinema.

De traagheid van de film , waar hier over geklaagd wordt heeft een functie ; opbouw van spanning tot een climax.

De meeste films bekijk ik "met afstand'. Geen emo. Bij deze film zit ik vanaf het begin te koken en had ik zelf korte metten gemaakt met Xan en zijn debiele broer ( met mijn .38 special 0, .... tot de cafe scene .

Over het verhaal ; Frans echtpaar in Galicië , dat tegen windmolens is, krijgt de plaatselijke bevolking tegen zich en krijgt daardoor te maken met flinke pesterijen. Punt.

Er wonen ongeveer 100.000 Fransen in Spanje. Waarschijnlijker is het dat acteur Denis Ménochet geknipt is voor de rol. Kwestie van casting dus.

De filmmakers zullen bovendien overlegt hebben met de weduwe en de nabestaanden. Zo vreemd is het niet om de Nederlanders om te ruilen voor Fransen.

Ik heb het over Galicië wat in niets op Spanje lijkt . In bijvoorbeeld het stadje Cerdido zijn 17 nationaliteiten (.....), waaronder geen enkele Fransman/ vrouw.!!! Napoleon heeft er toe bijgedragen dat Spanjaarden ( nu nog ) Fransen liever zien gaan dan komen. ( Xan had het ook over Napoleon) Om taaltechnische en commerciële redenen zal men gekozen hebben voor Fransen en mogelijk ook uit piëteit.. .

Zie je het voor je. Jack Wouterse of Frank Lammers in deze film

Hahahaha , nou zeg awwwwwww.!!! Je doelt zeker op mijn schrijven over Babylove?? ( Hoe heet die film? ) Niet 1 cineast in Nederland of Nederlandse acteurs zouden in de buurt komen van dit cinematografische hoogstandje. , wat uitblinkt in soberheid , eenvoud ,terwijl het trieste verhaal zich leent om flink uit te pakken. ( Ook Halina Reijn niet denk ik - die is verHollywoodst en houdt zich vnl bezig met tieten , billen en nog wat.... )

Nadat ik Denis Menochet heb zien spelen in de, overigens voortreffelijke, film "Peter von Kant", zou ik hem ook niet hebben kunnen voorstellen in deze film.

Goede acteurs moet je je niet voorstellen in films, je moet ze zien in films.

Dat doe ik over het algemeen ook wel. Als het goede acteurs zijn gaat dat automatisch. Door de discussie sloeg mijn fantasie even op hol. Het ging mij ook niet zozeer over mijn perspectief maar meer vanuit de regievoering.

Rodrigo Sorogoyen zegt in een interview dat het vervangen van het Nederlanders door een Frans echtpaar gemakkelijker was vanwege de historische rivaliteit tussen Fransen en Spanjaarden, en om productieredenen. Daarin moet ik frans123 gelijk geven. Al ziet de regisseur de historische context meer als een grap dan als een daadwerkelijke dreiging. Er wonen vanzelfsprekend wel Fransen veilig in Galicië. Er is zelfs een Facebook-pagina 'Français en Galice' met meer dan 3k volgers.

Maandagavond nog even aan de slag met de waslijst op de hd recorder met deze film die ik in juli al eens had opgenomen en dat werd As Bestas die ik verder totaal niet kende maar vooral opnam vanwege het hoge cijfergemiddelde. En hoewel de film niet helemaal top is valt er wel iets te zeggen voor de goede cijfers.

Is de opening met het gevecht rond het paard symbolisch voor de strijd die we gaan zien, of juist symbolisch voor een dergelijke landstreek waar men het niet heeft op indringers. De film gaat in ieder geval van start met een ons kent ons mentaliteit tussen de plaatselijke, rust en idylle die zich laat vergelijken met Jean de Florette waar men ookal allerlei argumenten heeft een buitenstaander te saboteren. Ik op mijn manier vraag me af wat Antoine iedere keer in die buurtkroeg te zoeken heeft waar hij toch slechts hoon krijgt, vooral aangezien hij Frans is en Fransen en Spanjaarden elkaar niet liggen. Oké, hij heeft ze tot op zekere hoogte nodig voor zijn projecten en andere gunsten maar probeer dat dan zo zakelijk mogelijk te houden. Toch gebeurt er aanvankelijk weinig in de film rond het stel, hun tomaten en het gejen tijdens dat potje Domino, pas na het plassen over de meubels en een eerste gesprek met de politie begint het te boeien en daar heeft de film toch een half uur voor nodig.

En vanaf daar zit de film duidelijk in de lift met een bepaald soort opbouw, knagende gevoelens en onzekerheid, wantrouwen en paranoia en een bepaald structuur van kleine dingetjes en pesterijen. En laat dat nu best mooi gebracht worden hoe een kleinigheid, een meningsverschil, op een dergelijke manier begint met kleine irritaties, een eerste pesterij en vervolgens daden die steeds verder gaan en grotere consequenties hebben met intimidatie, huisvredebreuk en weet wat nog meer tot gevolg. In die zin is dit de opbouw van de gemiddelde burenruzie in de dop waarvan men zich naderhand altijd afvraagt hoe het zover heeft kunnen komen, nu dan zo dus! Daarnaast is er een absurd soort contrast met de omgeving en rust waarin deze territoriumdrift zich afspeelt en of in dit geval draait om een bepaald financieel belang rond de windmolens.

Interessant dus, en qua idee niet verkeerd, maar toch is het niet allemaal goud dat blinkt want As Bestas heeft toch zeker wel een paar minpunten. Zo is de speelduur wel een beetje en issue en heeft de film te lange stukken waarin er niets gebeurd, nu snap ik dat dit inherent is aan het verhaal hoe dit langzaam opbouwt en verder uit de hand loopt maar het blijft een beetje een punt dat de film niet altijd boeit over zijn gehele en aanzienlijke lengte. Het is mij regelmatig te traag en te saai maar daar zal iemand anders verschillend over denken. Wat mij betreft een goede voldoende maar verder niet een film die ik heel snel weer ga kijken.

Een sombere duistere film , ik werd er een beetje naar van, niet afgekeken.
vooral omdat je weet dat het niet goed afloopt.
wat een nare mensen die twee broers.
en dat terwijl het een hele mooie plek is waar het franse echtpaar is neergestreken.
Galicië is een hele mooie streek.