After the Screaming Stops (2018)

In de opening van deze documentaire loopt een woordenwisseling tussen tweelingbroers Matt en Luke Goss dusdanig uit de hand dat ze bijna slaags raken. Het gebeurt in de aanloop naar een reünieconcert dat de broers in de O2-arena zouden moeten geven. Drummer Luke is nog altijd verbitterd over het feit dat zijn rol in het succes van boyband Bros is gemarginaliseerd, Matt koestert nog altijd wrok tegen zijn broer die op het hoogtepunt van hun faam besloot dat het mooi was geweest en zo een einde maakte aan het ongelofelijke succes. Ruim 25 jaar later zijn Matt en Luke, die de laatste 10 jaar nauwelijks met elkaar hebben gesproken, toch overgehaald om samen op te treden. Luke, die een verdienstelijk acteur is geworden, heeft al jaren zijn drums meer aangeraakt maar is vastbesloten om zich niet weer aan de kant te laten zetten. Matt heeft zijn zangcarrière nieuw leven ingeblazen met een een serie succesvolle shows in Las Vegas en heeft al helemaal bedacht hoe de show zou moeten verlopen.
Zeer openhartige documentaire over twee broers die qua persoonlijkheid totaal van elkaar lijken te verschillen: Luke is een bedachtzame, introverte man en Matt is ijdel en ziet zichzelf als een soort amateur-filosoof. Matts ontboezemingen over het belang van zijn bandana en zijn huisregels ('Ik sta geen ruzie toe in dit huis') en zijn ongelukkig geformuleerde wijsheden zorgen voor een onbedoelde komische noot, maar dat is een absolute bonus in een film die op prachtige wijze zowel de goede als slechte kanten van familiedynamiek - en de druk die plotseling faam met zich meebrengt - bloot legt. Daarmee is dit veel meer geworden dan een muzikale biografie of een concertfilm en hoef je helemaal geen fan van Bros te zijn om dit te kunnen waarderen. Probeer je tranen maar eens te bedwingen bij 'Garden of Forgiveness'.

Niet overal even sterk maar mooi om te kijken. Onzekere luke met een complex en een matt door nog steeds niet uit de kast is en heel graag de touwtjes in handen heeft nadat die één keer uit zijn handen zijn getrokken. .

Geen woord over de 3e brosser trouwens ook apart..

Ik had nog nooit gehoord van 'Bros.', ze waren me totaal onbekend.

Nu het is ook mijn muziekgenre niet, dus is het aannemelijk dat ik er niet van gehoord had.

Maar dat maakt deze film niet minder interessant. Ik vond het wel een goed verhaal eigenlijk, en het heeft nog een happy end ook, al kom je niet te weten hoe het hen nu vergaat.

Dus toch eens leuk om deze film te bekijken.

En de muziek, niet slecht, maar niet mijn ding, dat had ik al gezegd