Almost Friends (2016)

Niet bepaald bijzonder.

Keek de film vooral voor de cast, in het specifiek de jonge Odeya Rush. Zeker een opkomend nieuw acteertalent als je het aan mij vraagt, maar wel eentje die nog voor iets te makkelijke films op komt dagen. Almost Friends is daar eentje van, waar ze wederom een beetje in het soort rol wordt gecast die ze wel vaker heeft gespeeld.

Almost Friends is een erg typisch voorbeeld van een pretentieloze film. Bijna geen ambitie te bekennen hier, gewoon een regisseur die een leuk verhaaltje wil vertellen. Lief en aardig allemaal, maar ondertussen zie ik liever een film die ook wat gevoel kan uitademen met z'n verhaaltjes. Dit soort vlakke regie maakt al voor een langere tijd geen indruk meer op me.

Weinig visuele inspanning behalve een redelijk broeierig sfeertje. Cast doet het aardig, al vind ik het moeilijk om me in te leven met Highmore. Komt eerder apart over dan dat hij verlegen overkomt. Toch zet iedereen wel degelijk een eigenzinnige rol neer en dat hebben ze te danken aan degelijke acteerervaring. Dat is ook nodig, want de film moet op veel elementen steunen.

Het is vooral jammer dat het zich nergens weet te onderscheiden, maar een simplistisch karakter valt uiteindelijk nog wel te vergeven. Het jammere is dat de film er niet in slaagt je iets te laten voelen. Het is een vermakelijke momentopname uit een fase van het leven afkomstig van deze personages, maar ook niet veel meer. Ik ging de film met hetzelfde gevoel uit als in; een leeg gevoel dus.

Ik vind dit een hele fijne film. Allemaal net niet TE en dat maakt het fijn. Misschien kan ik me heel erg inleven in die jongen. Je merkt dat hij gewoon heel erg in de knoop zit en dat hij alles wel wil, maar er gewoon een rem op zit. Soort faalangst. Ik heb zelf dat gevoel ook wel eens (niet per se faalangst). Misschien dat ik daarom me goed voelde bij deze film.

O ja, en Odeya Rush is prachtig.

Gezien ik The Good Doctor vrij actief volgde, ken ik Freddie Highmore vooral als de autistische dokter Shaun. In Almost Friends is hij een ander personage, maar toch kon ik hem hier maar moeilijk los van zien. De manier waarop hij acteert en praat is soortgelijk. De film zelf is niet uiterst bijzonder en nadat je de film hebt gezien vergeet je al snel weer waar het eigenlijk over ging. Het is boeiend genoeg om uit te kijken, maar de film zal snel in de vergetelheid raken.

Freddie Highmore is en blijft een wat eigenaardige acteur, die in The Bates Motel uitstekend zijn rol als verknipte zoon vertolkte. In dit komische drama speelt hij de stuntelige en ook weer eigenaardige Charlie die intern allerlei blokkades lijkt te bezitten waardoor zijn zoektocht naar de liefde een merkwaardig, zwart komisch pad vertoont. Toch is het verhaal te braaf en kom je als kijker nooit op het puntje van je stoel. Kortom, een niemendalletje in de categorie aardige wegkijker.