Der Amerikanische Freund (1977)

Tot aan deze film viel Wenders wat tegen, maar met Der Amerikanische Freund maakt hij veel goed en dit is dan ook met gemak de beste film, die ik van hem tot nu toe zag.

Ik vond het vooral erg sfeervol. Erg mooi zijn de Europese locaties, met daar doorheen verweven een stukje Amerikaans gebeuren, waarvan Dennis Hopper hier de personificatie is. Hopper en Ganz zijn voornamelijk de mannen waar het om draait en die naarmate de tijd vordert een steeds sterkere band met elkaar krijgen. Beide acteren sterk, maar vooral Ganz is op sommige momenten echt heel goed. Hij weet zijn personage van zieke man, die twijfelt over diverse moeilijke keuzes, die hij moet maken, ontzettend goed en geloofwaardig neer te zetten.

Zo goed, dat ik op een gegeven moment echt met hem mee zat te leven. Wenders brengt het allemaal goed en sterk in beeld en draagt met zijn camerawerk er mede aan toe bij, dat de film in de tweede helft op een gegeven moment zelfs behoorlijk spannend wordt. Vooral het moment waarbijGanz en Hopper moeten samenwerken in de trein, is buitengewoon spannend en zit erg goed in elkaar. Het einde vond ik ook erg krachtig en een mooi einde van een boeiend verhaal, dat door Wenders erg sfeervol en zorgvuldig op de camera is vastgelegd.

Uiteindelijk toch wel erg verrast. Ik had niet verwacht dat Wenders nog zoiets goeds tussen zijn oeuvre had staan, maar gelukkig was dat wel het geval.

4,0* dik

Begin langzaam Wenders fan te worden. Dit vond ik de beste die ik zag, maar neem dat maar met een korrel zout. Ik zag er pas vier en Paris, Texas en vooral Der Himmel uber Berlin moet ik nodig herzien. Het eerste halfuur van der Amerikanische Freund vond ik best intrigerend, maar ook wat saai. Dat veranderde al snel en ik heb vervolgens ademloos zitten kijken. Het verhaal is goed (hoewel erg onwaarschijnlijk), het acteren geweldig en de fotografie & muziek schitterend. Ik ben normaal al blij als een of twee van deze aspecten goed vertegenwoordigd zijn, maar dit was een klein feestje. Wat me verder aansprak was de combinatie tussen thriller, drama en humor die de film boeiend houdt. Als je er dan nog bij optelt dat er zeker drie geniale en lang uitgesponnen scenes zijn (metro, trein en het laatste stuk) zet ik definitief de polonaise in. 4,5 sterren. Meteen maar weer meer besteld van Wenders.

Oh my.., Der Amerikanische Freund op BR, het besef is er nog niet helemaal. Criterion is echt lekker bezig de laatste tijd.

Der Amerikanische Freund (1977) | Blu ray | The Criterion Collection

Bloedmooie ode aan de (Amerikaanse) film noir en de Nouvelle Vague, aan cinema in het algemeen, eigenlijk; opgedragen aan Henri Langlois, de man van het Franse filmmuseum, de Cinémathèque Française (even gegoogled hoor, wist ik veel...), die overleed in januari 1977.

Wat dat betreft, zal het niet geheel toevallig zijn (of is het een mooie coïncidentie) dat het hoofdpersonage hier een stervende lijstenmaker en restaurateur is. Verder zullen de referenties aan film en filmgeschiedenis legio zijn, als even zovele jassen aan de kapstok van het, een pietsie gezochte, misdaad/thriller/drama-verhaaltje.

Je zou de film een iets te zelfbewuste Spielerei voor de cinefiele incrowd kunnen verwijten, vol van postmodern aandoende, ironische distantie, ware het niet dat er wel degelijk een sterk hart in zit, in de vorm van de botsing tussen twee totaal verschillende levens in crisis, culminerend in een merkwaardig soort vriendschap en wederzijds begrip.

Hopper en Ganz zijn een geweldige tandem hier; de één poëtisch, maf en melodramatisch, de ander droog, gelaten en haast laconiek. Vanaf dat we de trein naar München nemen, wordt de sfeer een onnavolgbare mengeling van suspense en slapstick, en lijken de twee, niettegenstaande de ondertoon van doem en vergeefsheid, bij momenten wel een komisch duo.

Niettemin, wat deze film zijn grote klasse geeft, is toch wel de cinematografie. Vanaf minuut één druipt hier de kwaliteit van af; het camerawerk, de belichting, en bovenal het fantastische ‘harde’ kleurgebruik, dat me wel wat deed denken aan Antonioni’s Il Deserto Rosso. In dat verband was het wel grappig om te zien dat ook hier pappie voor zoonlief een gyroscoop had meegebracht van een van zijn tripjes. Maar ach, dat soort (vermeende) referenties... dan kun je wel bezig blijven.

Deze film staat nog als een huis; een tijdloos meesterwerk, om het maar even op een ronken te zetten.

Tegelijkertijd heeft het ook iets nostalgisch qua sfeer en aankleding, bijvoorbeeld met die schitterende rode kever, en die Citroën. En een groen overhemd en rode sokken : als dat de seventies niet zijn...

Ook dat havenbuurtje in Hamburg, het interieur van de winkel, en het sjofele onderkomen van de Zimmermannetjes met zijn krakende vloeren, zien er prachtig uit. Dat geldt trouwens ook voor Lisa Kreuzer, in een prima bijrol als Marianne Zimmermann. Die mocht best gezien worden, zeg.

Deze film was de eerste verfilming van "Ripley's game" ... ja inderdaad, de talented Mr Ripley. Hier is het Dennis Hopper die in de huid kruipt van de hatelijke manipulator. Zoals in alle Ripley verfilmingen wordt hij vrij sympathiek voorgesteld, vooral wanneer hij spijt lijkt te hebben om de terminaal zieke Jonathan Zimmerman te betrekken bij een aantal moordopdrachten die gelinkt zijn aan de mafia. Het is nooit heel duidelijk waarom dit moet gebeuren en daar wordt ook geen uitleg over gegeven.

Amerikanische Freund is in de eerste plaats een psychologische thriller. De film belicht echter meer het personage van Zimmerman, uitstekend vertolkt door een gekwelde Bruno Ganz. Enkele scènes zijn echt wel sterk; de metroscène en treinscène waren spannend en meesterlijk opgebouwd. Ook de aankleding mocht er zijn : veel stadsbeelden van Parijs en Hamburg die sfeerverhogend werken. En alles lijkt verder goed bij elkaar te passen.

Enkel op het einde, met die ambulance, ging het wat uit de bocht. Een beetje een vervelende scène waar de misdadigers uitgeschakeld worden En dan die gewonde in de ambulance : ik ga ervan uit dat dit één van de mannen was die uit de trein gegooid werd en het overleefde, waarna de mob hem wellicht uit de kliniek zijn gaan halen en in die poging een ambulance gestolen hebben . Wenders is niet onmiddellijk een regisseur die ik spontaan zou gaan bekijken maar dit vond ik meer dan geslaagd.

Fantastisch goede film die naast de mooie regie, veel te danken heeft aan de geweldige chemie tussen Hopper en Ganz. De film duurt een goede twee uur maar verveelt geen seconde. Spanning, drama, actie; de film heeft vrijwel alles. Een echte aanrader.

Grote cinema !!

"Do you wear that hat in Hamburg?"
- "What's wrong with a cowboy in Hamburg?"

Ripley verhandeld vervalste schilderijen op een veiling in Hamburg. De Duitse lijstenmaker Jonathan is de enige die doorheeft dat het vervalsingen zijn. Ripley betrekt hem bij zijn illegale handeltje. Jonathan is ziek en hoopt zijn gezin geld na te kunnen laten.

Goede rol van Bruno Ganz. Apart om hem zo rustig en kalm te horen spreken als je zijn rol in Der Untergang gewend bent. Ook Dennis Hopper speelde wel aardig en de regisseurs Nicholas Ray, Sam Fuller en Gérard Blain hebben ook leuke rolletjes. De Duitsers en Amerikanen waren prima te verstaan, alleen die Fransoos was echt nauwelijks te verstaan (lastig gezien mijn versie zonder ondertiteling is).

De film was bijzonder mooi opgenomen. Wenders maakt mooi gebruikt van de mooie wolkenluchten en de uitstraling van de havenstad Hamburg en de metro van Parijs. Ook opvallend vond ik dat de film bijzonder modern overkomt. Ik dacht namelijk dat het een film van 1987 was. De muziek was ook erg goed. Mooie combinatie van ritmische gitaren, spannende muziek en de harmonica van Jürgen Knieper.

Wat ik wel aan te merken heb is dat het plot wat beter uitgewerkt had kunnen zijn. Ripley zou een meester manipulator zijn, dat haal ik niet zo uit deze film. Helemaal aan het einde laat Jonathan hem gewoon alleen achter, omdat hij de ambulance in de fik heeft gestoken? Ook snap ik niet goed wat de moorden nou met het verhandelen van illegale kunstwerken te maken heeft, maar dat kan er ook aan liggen dat ik die Fransman niet kon verstaan. Wat wel goed was uitgewerkt was Jonathan's angst voor zijn ziekte en dat hij zijn familie geld wil achterlaten, mocht hij overlijden.

Al met al vind ik Der Amerikanische Freund een erg goede Duitse film. De film is spannend, meeslepend en mooi opgenomen. Mooi eerbetoon aan de Film Noir.

Sterke film! Kon mn aandacht er wel bij houden, had van mij wel wat meer tempo in gemogen.

Ik kenden het personage Tom Ripley van Plein Soleil waar hij vertolkt werd door Alain Delon, vond dat echt een gewelsige film en Delon is een hele goeie acteur! En hoorde toen dat dit ook een Ripley film is dus wou hem graag zien en is zeker we geslaagd maar kan het niveau van Plein Soleil niet halen.

Prachtige column van Ted Chiaradia

Vanavond gaan we hier in Nijmegen van genieten.

Een sterke indrukwekkende psychologische thriller met Dennis Hopper die Tom Ripley vertolkt een louche handelaar in vervalste schilderijen en Bruno Ganz als de terminaal zieke Zimmerman. Een sterke film. Al had er wat mij betreft wel een beetje meer actie in mogen gebeuren. Zoals bv Hopper ruimt een kerel uit de weg op die trein. Maar, hoe dit hij dit? Waarom juist? Je moet deze gebeurtenissen erbij denken natuurlijk, maar toch had ik liever deze details gezien. Maar, anders goede, indrukwekkend thriller met een sterke Hopper in jaren 70' die toen als outcast werd beschouwt door z'n problematische levensstijl van toen.

Redelijke film over een man die nog maar kort te leven heeft en zichzelf inlaat met de mafia. Nogal langdradig en voor het vrij simpele plot gaat de film toch echt te lang door. Wel mooi locatiewerk het geheel een bepaalde sfeer meegeeft. De twee beste scenes zijn duidelijk de twee moorden die uitvoerig in beeld worden gebracht.

Misdaaddrama begint als karakterstudie van lijstenmaker Jonathan Zimmerman [Bruno Ganz] die kampt met gezondheidsproblemen. Hoewel zijn behandelend arts hem steeds vraagt onderzoeken af te wachten wordt Jonathan benaderd door de mysterieuze Raoul Minot [Gérard Blain] die zegt '"zeker te weten" dat Jonathan niet lang meer te leven heeft. Raoul biedt Jonathan een enorme som geld in ruil voor één, mogelijk twee liquidaties.

Begint als een karakterstudie maar ontvouwt zich geleidelijk als mysterie en uiteindelijk als spannende actiethriller. Een ware nagelbijter met voortreffelijk spel van Ganz en Hopper (als de Amerikaanse vriend uit de titel) en indrukwekkend camerawerk van Robby Müller. Dit vergt wat geduld van de kijker maar dat wordt ten zeerste beloond. Regisseurs Samuel Fuller en Nicholas Ray hebben kleine rolletjes en Wenders zelf verschijnt als een volledig in verband gewikkelde patiënt in een ambulance.

Fijne film zeg. Heel fijn sfeertje, en prachtig in beeld gebracht door Robby Muller. Of het zo bedoeld was weet ik niet, maar de spaarzame actiescenes, vooral die in de trein, deden me denken aan films uit een ouder tijdperk. Ook de soundtrack is heel sfeervol, dat is wel een constante in Wenders' films lijkt het.

Ganz is sterk als de al dan niet dodelijk zieke Jonathan, die wordt ingehuurd als hitman en daarin na enig twijfelen nog meegaat ook. Hopper doet niet veel voor hem onder als de man die een gerucht over Jonathan verspreidde en hem daardoor naast rijkdom ook in de problemen heeft gebracht. Hij leidt aan een vorm van existentiële twijfel en probeert de zaken weer recht te zetten. Het leuke is dat de personages meestal maar wat aan lijken te rommelen, vaak met meer geluk dan wijsheid. Eigenlijk handelt alleen de echtgenote van Jonathan rationeel. Ook grappig dat er maar liefst drie beroemde regisseurs een bijrol hebben (naast de al genoemde Fuller en Ray heeft ook Jean Eustache een klein rolletje als de man met de pleister).

Lichtelijk teleurstellend, vooral vlak na Wenders' roadmovietrilogie. Dan is dit een wat vlak thriller verhaal, neigend naar klucht, weinig vlees op de botten. Alsnog voor het genre zeker niet minder dan degelijk scenario, regie en camerawerk valt niks op af te dingen, laat staan meer dan prima Ganz en Hopper, en de sfeer is ook prima. Magoe, beetje een Wenders light.

Knap gemaakte thriller met een heerlijke sfeer. De opbouw mag misschien wel aan de trage kant zijn, maar ik houd wel van deze typische Europese 70's sfeer. De 2 moordaanslagen zijn enorm knap en spannend gemaakt. Vooral de achtervolgingsscène in het metrostation is een pareltje. Verder zit de chemie tussen Hopper en Ganz er goed.

4*